Lentekriebels tijdens Into The Spring

Peter Dijkstra ,

Het zal de meeste eilandgangers zijn ontgaan, want die kwamen gewoon voor de meivakantie. Of om Koninginnedag te vieren. Maar er was ook een select gezelschap dat middels een festival de lente kwam inluiden. Into The Spring deed bij menig bezoeker de lentekriebels in rap tempo toenemen.

Het kleine zusje van Into The Great Wide Open wordt op de eerste dag geplaagd door harde wind en regen. Nee, de lente hangt nog niet bepaald in de Vlielandse luchten. Maar dat maakt niet uit, want in tegenstelling tot haar grote broer is het festivalterrein van Into The Spring beperkt tot de Bolder. Er schalt dan ook geen Tom Petty door de speakers wanneer we Vlieland naderen en het anders zo kleurrijke festivalterrein ligt er nu verlaten bij.

Het mag de pret niet drukken. Zo twitterde Veronica Falls blij te zijn dat ze na Great Wide Open 2010 terug mogen komen naar een van hun favoriete festivals, duikt Rats On Rafts in de verkleedkist van het animatieteam en legt dj St. Paul ineens zijn set stil om Joy Division's Transmission aan te kondigen als beste plaat aller tijden, een conclusie waar we het natuurlijk roerend mee eens zijn. Het maakt Into The Spring tot een feestje waar de muziek voornamelijk in een begeleidende rol acteert.

Dat feestje begint de tweede dag met een kleine teleurstelling. Vanwege het onstuimige weer zijn de watertaxi’s uit de vaart genomen en kan de vrolijke Franse indie popgroep We Were Evergreen niet tijdig de overtocht maken. Gelukkig is El Pino bereid om zich in te laten varen. En wel ja, nu Marien Dorleijn er met zijn Moss toch ook is, kunnen we net zo goed een paar nummers van TIKA doen.

Met dit soort aangename verrassingen slaat de teleurstelling al snel om tot vreugde. Vreugde die we later op de avond terugzien wanneer Moss op het podium staat. Voor het eerder dit jaar verschenen album Ornaments verbleef de band een tijdje op Vlieland. “Daar waar jullie staan is een deel van het album opgenomen”, vertelt Dorleijn. “De Bolder is een beetje als thuiskomen vanavond."

Het zijn van die typerende momenten die Into The Spring, ondanks het ontbreken van mooi lenteweer, tot een ultiem lentefestival maken. Het is een inspirerende aangelegenheid waar schijnbaar uit het niets iets nieuws kan ontstaan, een betere vertaling van een ontluikende lente kan het festival zich niet wensen. En als op maandagochtend dan ook nog de zon doorbreekt, is dat slechts de cranberry op de toch al verrukkelijke taart.