The Pussywarmers & Réka: rock-’n-roll verpakt in glitter

Een typische avond Asteriks met deltablues, klezmer-punk en andere gekkigheid

Marije Heida ,

De eigenzinnige cultband The Pussywarmers neemt al bijna een jaar lang de Hongaarse zangeres Réka mee op sleeptouw door Europa. Samen maken ze een album en sindsdien is Réka een vast onderdeel bij de Zwitserse troubadours. Dankzij de grote belangstelling voor het Noordelijk Film Festival valt de opkomst iets tegen, maar het mag de pret niet drukken. Lokale held Leonard Ford warmt het publiek op, waarna Grassmoawer de dansvloer openbreekt.

Leonard Ford

Er zijn weinig mensen in de zaal van Podium Asteriks wanneer Leonard Ford met zijn gitaar het podium op wandelt. Rechts van hem positioneert zijn partner in crime - Yorn Overwijk - zich met een wasbord om zijn nek. De deltablues en ragtime die de heren spelen trekt je 100 jaar terug in de tijd, richting het zuiden van de Verenigde Staten waar deze muziekstromingen tot leven kwamen. De eerste drie nummers zijn vrolijke uptempo songs waarbij het wasbord - en alle toeters en bellen die daar bij horen - een groot aandeel heeft. Er volgen twee nummers waarbij Leonard Ford alleen speelt op zijn resonatorgitaar. De gitaar die zo belangrijk is voor het specifieke geluid dat hoort bij onder andere de deltablues. Bij de laatste nummers van de set wordt violist Bas Meijer bij het ensemble gevoegd. Het is een opzwepend en vermakelijk geheel op het podium. Met zichtbaar plezier zorgen de heren voor een mooie opwarmer van de avond.

Grassmoawer

Het had wat voeten in aarde om op tijd in Leeuwarden aan te treden en tot overmaat van ramp heeft de band Grassmoawer twee leden ziek achtergelaten in thuisbasis Wageningen. Bij een gemiddelde band zijn twee zieke bandleden reden tot afzeggen, maar bij Grassmoawer blijft het bandleden aantal dan nog op acht steken. Bij het zien van het volle podium vraag je je ook af of tien man überhaupt wel zou passen.


De klezmer-/punkrock van Grassmoawer werkt aanstekelijk op het publiek en is een mengelmoes van Nederlands- en Engelstalige nummers. Met een hoog theatraal elan worden de opzwepende liedjes de zaal in getoeterd. De zanger hangt net zo makkelijk een gitaar om zijn nek, als een klarinet aan zijn lippen en is de brug tussen de gitaarsectie aan zijn rechterzijde en de blazers aan zijn linkerzijde. De zaal is inmiddels wat voller en na een aantal nummers staat een groot deel van het publiek vrolijk mee te dansen. Het doel is daarmee bereikt voor Grassmoawer; een fijn feestje bouwen. 

The Pussywarmers & Réka

Opeens drentelt er een mooie petieterige dame in een groen glitterjurkje over het podium. Her en der worden kitscherige palmbomen neergezet en instrumenten en versterkers voorzien van glitterdoeken. De jongedame in het glitterjurkje blijkt de Hongaarse zangeres Réka te zijn, die de Zwitserse band The Pussywarmers verrijkt met haar warme stemgeluid. Gezamenlijk brachten ze dit jaar het album I Saw Them Leaving uit en zijn ze het hele jaar op pad door heel Europa heen. 

Na het opzwepende Grassmoawer gaat het bij deze band iets meer op standje ‘ontspan’. Vooral het eerste deel van de set zijn nummers die niet per se het meest opzwepend zijn. Samen met de glitter, palmbomen, een mooie dame in een groen jurkje en de specifieke sound van de band, ontstaat er een bijzonder sfeertje. Naar eigen zeggen is de muziek in het hokje postkoloniale rock-’n-roll te stoppen. Het verschuift van een jaren twintig jazz-geluid naar lekkere surfsoul van de jaren zestig.

Richting het einde van de set, zijn de meeste heupen al los en lijkt het alsof het tempo wat omhoog gaat, het geluid wat harder wordt gezet en het tijd is om echt los te gaan. Het publiek reageert er meteen goed op en tijdens de laatste drie nummers is het feest compleet. Hier komt het rock-’n-roll gehalte van de band wat meer naar voren. Opvallend is het enthousiasme van de drummer. Een forse kerel met enorme haardos die compleet in zijn element is, zo lijkt het.

The Pussywarmers laten veel instrumenten de revue passeren. Alles bij elkaar vormt de sound van de band en het schouwspel een eigenzinnig geheel. Uit het verleden is gebleken dat de heren zich prima zelf kunnen profileren, maar toch is de stem en verschijning van de Hongaarse Réka, een lust voor het oog en oor.

Bij het verlaten van Podium Asteriks stuit het publiek op de binnenplaats van de oude gevangenis op een spontane sessie. De muzikanten van de avond staan gezamenlijk heerlijk te jammen en mag ieder die geen haast heeft nog even nagenieten.