Midden in Gaasterland ligt het idyllische dorpje Oudemirdum, wat vandaag in het teken staat van gezelligheid en muziek. Bij de aanvang van het festival is de organisatie nog druk bezig met de voorbereidingen. Muzikanten zitten al lekker in de zon te wachten tot ze kunnen spelen. De eerste act van vandaag is Senses Flow uit Koudum. De band bestaat uit een zangeres, twee toetsenisten, een gitarist en een drummer. Al snel blijkt dat deze coverband nog volop in ontwikkeling is, de muzikanten staan wat onzeker op het podium. Opvallend is dat bij veel covers de solo’s niet op de gitaar worden gespeeld maar op de toetsen, zoals bij Nothing Else Matters van Metallica. Het spel van de band is nog niet optimaal maar het is al stoer dat ze op het podium staan. Het publiek geeft ze daarom ook een groot applaus.
Cliffrock komt pas laat op gang
Bezoekers laten lang op zich wachten maar vermaken zich uitstekend
De naam Cliffrock wekt de suggestie dat het festival plaatsvindt bij een klif. Dat klopt niet helemaal, het festival is midden in het centrum van Oudemirdum en dankt haar naam aan buurtcentrum ’t Klif. Overdag is er een gezellige markt die uitmondt op het festivalterrein van Cliffrock. Publiekstrekkers zijn de huisband Wavebreaker, Flying Trashcans, Brückenbauer en Downbeat Maestros.
Senses Flow
Ancient Remedy
Het is tijd voor Ancient Remedy, deze vijf jongens uit de omgeving van Bolsward spelen een mix van oude en nieuwe blues/rock. Ze zijn sinds 2012 actief en staan dan ook zelfverzekerd op het podium. Ook is er wat meer interactie met het publiek. “Omdat hjir allinich mar ouwe meuk is, spylje wy ek even 'n oudje”, aldus zanger Sjoerd Willem Visser, waarop Oldtime Rock ’n Roll wordt ingezet. Ze spelen een mix van oude bluesrock en wat recenter werk. Vooral het nummer Stuck In The Middle With You hangt lekker en past mooi bij deze zonnige middag. Jammer voor de heren dat er nog steeds niet echt veel toeschouwers zijn. Vanwege de duur van de set, valt de aandacht van het publiek wat er wel is, op een gegeven moment wat weg.
2 Stroke
De volgende coverband die mag aantreden is 2 Stroke uit Koudum, met als het stralende middelpunt frontvrouw Jenny. De muzikanten spelen redelijk strak. Hier en daar wat schoonheidsfoutjes, maar die worden verbloemd door de indrukwekkende stem van zangeres Jenny. Dat ze studeert aan het conservatorium in Enschede is goed te horen, en het klinkt gelukkig niet al te getraind. Ze spelen wel de meest standaard covers zoals Proud Mary van Ike & Tina Turner, maar verrassen ook met een medly van Hey Jude van the Beatles en Angels van Robbie Williams. Het publiek geniet van de vermakelijke en goed uitgevoerde covers.
Dan is het tijd voor Flying Trashcans, de band die eerder deze zomer nog op Welcome To The Village stond. Nog steeds is het nog niet heel erg druk en blijven de toeschouwers lekker aan de biertafels zitten. Daarom worden de biertafels maar recht voor het podium gezet, wat erg gezellig blijkt. De jongens van Flying Trashcans staan lekker te spelen en maken indruk met hun eigenzinnige, psychedelische rock. De kleding van de band is, net als de muziek typisch jaren ’60 stijl. De heren maken serieuze muziek, waardoor de interactie met het publiek toch wat ontbreekt. Vooral de instrumentale gedeelten en de saxofonist maken het tot een geslaagd optreden.
Brückenbauer
Nog een bekende naam is Brückenbauer. Deze formatie uit Joure maakt gitaarpop en valt op door de stem van zanger Bert Steeman. Zijn bereik is enorm en zo nu en dan klinkt het zelfs vrouwelijk. Vanavond staat de band enigszins stoïcijns op het podium en lijkt er wat verveling op de gezichten te lezen. Dit doet gelukkig geen afbreuk aan de muziek. Het geluid daarentegen heeft wat problemen met het uitversterken van de stem van Steeman. Gedurende het optreden druppelen er steeds meer toeschouwers binnen en wordt het gezellig druk. Met nummers als Who’s Been Telling en Everything Is Gone maakt de band indruk en komt er steeds meer beweging in het publiek.
Wavebreaker
Inmiddels staat het plein bijna vol met toeschouwers en is het aan Wavebreaker om deze in beweging te krijgen. Er zijn lichtgevende bandjes uitgedeeld, dit zorgt voor een uitermate goede sfeer samen met de band. Wavebreaker heeft het vanavond niet makkelijk. Er knappen snaren, bandleden vallen, effectpedalen werken niet mee en meer van dat soort ongein. Voor het publiek maakt dit niet uit, zij genieten toch wel van de mix van covers en eigen nummers. De muziekstijl varieert en gaat van rock naar blues en folk. Hierdoor blijft het optreden de hele tijd vermakelijk, al helpen de technische mankementen ook wel wat mee. Frontman Mario zingt en speelt erg goed en heeft een stel jonge maar talentvolle muzikanten om zich heen verzamelt, vooral Yde Kuipers op de saxofoon maakt indruk. Achteraf blijkt hij zijn mond kapot geblazen te hebben, dus aan enthousiasme zeker geen gebrek.
Downbeat Maestros
Hoofdact van vanavond zijn de heren van Downbeat Maestros, een veel geziene naam op festivals. Zo stonden ze in juni nog in de Blokhuispoort tijdens Jailbreak Festival. Het is altijd even afwachten wat de formatie is, maar zanger Pieter van der Bij is altijd van de partij en dus ook vanavond. Wel is het optreden op Cliffrock het laatste optreden van drummer Jelle Gietema en gitarist Lennard Fopma met de band. Met hun aanstekelijke rockabilly nummers krijgen ze het publiek, dat opgewarmd is door Wavebreaker, moeiteloos mee. Er wordt flink gedanst. Uitschieters zijn nummers als All I Can Do Is Cry en bepaalde solo’s van gitarist Lennard Fopma, die op een gegeven moment iets van de film Kill Bill speelt. De set verloopt erg vrolijk en de sfeer zit er goed in. In het begin van de dag was het nog erg rustig maar daar is nu niets meer van te merken, Downbeat Maestros blijkt een waardige afsluiter van een geslaagde editie van Cliffrock.