De Zwolse band The Horse Company bracht vorig jaar het album Calypso uit. Recensenten roemden de plaat als on-Nederlands goed. Niet onterecht, want Calypso was een pareltje vol hypnotiserende, onheilspellende en spannende americana.
The Horse Company excelleert veel te kort in Podium Asteriks
Ovatie voor The Flying Trashcans
The Horse Company speelde vrijdagavond in Podium Asteriks een degelijk optreden maar kon op twee nummers na niet overtuigen. Voorprogramma The Flying Trashcans daarentegen kon na afloop rekenen op een daverend applaus door ongekend spelplezier. De heren van Brückenbauer presenteerden hun gloednieuwe EP.
Zo'n goede plaat zorgt voor hoge verwachtingen. Jammer genoeg kan The Horse Company dat vrijdagavond live in Podium Asteriks niet waarmaken. Het is goed maar ook niet meer dan dat. De gitaarriffs van broers Arjen en Vincent Hilberdink hangen ingenieus in elkaar, er hangt een aardige baslijn onder en de drums zijn strak. Maar toch overtuigt het niet. Echt van het podium wil het dan ook niet komen. Een deel van het publiek danst maar dat lijkt eerder te danken aan het bier dan aan de band. Ze lijken ook vooral met zichzelf bezig. Tussen ieder nummer moet van gitaar gewisseld worden, waardoor de show nooit goed op stoom komt. Het hangt als los zand aan elkaar.
Tegen het einde hebben de Zwollenaren gelukkig nog een korte opleving met als hoogtepunt het spokende Aeons vol spannende gitaren en tempowisselingen. Het publiek spitst de oren, het geroezemoes stopt. Dit is on-Nederlands goed. Had The Horse Company een uur lang zo gespeeld, dan was het één van de beste concerten van het jaar.
De set van Brückenbauer uit Joure zit beter in elkaar. Zij presenteren deze avond als voorprogramma hun tweede EP. Het is niet vernieuwend wat ze maken, gewoon poprock. Wel boeiende poprock, vooral door zanger Bert Steeman die een dijk van een stem heeft en een innemende persoonlijkheid is op het podium. Daarmee maakt hij het grijze van zijn bandgenoten ruimschoots goed. Komende zomer een zekerheid voor de feesttent.
The Flying Trashcans, op het laatste moment vervangers van de zieke Ian Clement, schuwen het grote gebaar niet. Met hun gekke bekken achter de toetsen en gitaarsolo's tussen het publiek, imponeren de jonge honden daarmee de zaal. Hun muziek is psychedelisch, refererend aan de 70’s met een opwindende inbreng van een saxofoon en vooral ook het plezier in het spelen. Het hardste applaus van de avond komt al vroeg en het is niet voor de hoofdact, maar voor The Flying Trashcans.
---
Gezien: The Horse Company, Brückenbauer en The Flying Trashcans
Waar: Podium Asteriks, Leeuwarden
Wanneer: 11 mei 2013
Opkomst: Redelijk gevuld