Hoe rock ’n roll is een dwarsfluit?

Al veertig jaar heel rock ’n roll, bewijst Thijs van Leer met Focus

Anne-Marie Böing ,

Een montuur en sjaal met tijgerprint, slangenleren schoenen, een leren pet en dito lange jas: ontmoet Thijs van Leer, klassiek geschoold fluitist en organist. Gelukkig voor de Nederlandse muziekgeschiedenis echter, richtte hij in 1969 de progressieve rockband Focus op en verankerde Nederland weer iets steviger op de muzikale wereldkaart. Twee meeslepende sets in Poppodium Iduna te Drachten laten zien dat Focus nog steeds aan de muzikale top staat.

Al veertig jaar heel rock ’n roll, bewijst Thijs van Leer met Focus

Een montuur en sjaal met tijgerprint, slangenleren schoenen, een leren pet en dito lange jas: ontmoet Thijs van Leer, klassiek geschoold fluitist en organist. Gelukkig voor de Nederlandse muziekgeschiedenis echter, richtte hij in 1969 de progressieve rockband Focus op en verankerde Nederland weer iets steviger op de muzikale wereldkaart. Twee meeslepende sets in Poppodium Iduna te Drachten laten zien dat Focus nog steeds aan de muzikale top staat.

De hoogtijdagen van Focus liggen tussen 1969 en 1976, wanneer de band – dan nog met Jan Akkerman - ook overzee grote hits scoort met de nummers Sylvia en Hocus Pocus. In de lijn van andere Nederlandse jaren ’70 bands zoals Barrelhouse en Brainbox, pakt ook Van Leer eind jaren ’90 de Focus draad weer op. Wel zijn alleen hij en drummer Pierre van der Linden vanavond nog over van de originele bezetting. De relatieve nieuwelingen zijn gitarist Niels van der Steenhoven en bassist Bobby Jacobs.

Het typerende Focus geluid is eigenlijk niet veranderd. De nummers kennen nog steeds een enigszins klassieke opbouw zonder nadrukkelijk couplet en refrein. De herkenbare orgelsound en glijdende gitaarmelodieën zijn behouden gebleven. Waar Van Leer zijn stem gebruikt,  lijkt hij meer te scatten dan te zingen. Tekst is ondergeschikt, het zijn de gitaarmelodieën die de verhalen vertellen. Het grootste Van Leerstempel is echter toch de dwarsfluit. Je zou kunnen denken dat een dusdanig instrument weinig te zoeken heeft binnen een band die op magnifieke wijze klassiek, jazz en rock combineert, maar Van Leer maakt dwarsfluit stoer en excentriek.

Waar een band technisch sterk is, wil de emotie nog wel eens sneuvelen. Dit is bij Focus gelukkig niet het geval. ‘Kennen jullie het gevoel van zoveel verschillende emoties in one mind, die onverenigbaar lijken, zodat je het gevoel krijgt dat je uit elkaar ploft? TAF! Daar gaat Eruption over,’ vertelt Van Leer beeldend. Vervolgens nodigt hij het publiek uit om gerust de gang te gaan als zij zich thuis voelen bij de verschillende emoties die langskomen. Live is dit nummer van ruim twintig minuten een heuse beleving, maar het applaus vindt Van Leer wat minnetjes na deze inspanning: ‘Okay hoor, we zijn in Friesland,’ zo verklaart hij het half lachend. Zijn opmerking komt wel aan, want het nummer daarna klapt Iduna opeens een stuk harder.

Natuurlijk eindigt Focus met hun grootste hit Hocus Pocus, wat Van Leer overigens al op zestienjarige leeftijd schreef. Het bekende jodelgedeelte doet hij nog zelf, de uithalen laat hij aan het pubiek over. Uitzinnig zijn die allerminst, ook al leent dit nummer zich daar uitstekend voor. De waardering blijkt echter wel uit de lange adem die men overheeft voor een toegift. Die komt wat onwennig in de vorm van Sylvia’s Sister.

Wie: Focus
Waar: Iduna, Drachten:
Wanneer: zaterdag 27 november 2010
Opkomst: rond de 200 man