WTWTA '15: Op bungalowbezoek bij Gallowstreets’ Chris Bruining

Lelystadse muzikant beleeft ‘fucking masterlijke’ avonturen op WTWTA ‘15

Tekst: Lennart van der Burg, foto's: Wilco Steeneveld ,

Bij het optreden van Gallowstreet spotte 3voor12 Flevoland gisteren opeens een Lelystadse muzikant: percussionist Chris Bruining. Samen met zijn brassband zet hij WTWTA '15 flink op zijn kop, met meerdere bungalowfeestjes en nachtelijke straatoptredens. 3voor12 Flevoland ging op bezoek bij zijn Flevolandse buurman, voor een korte bungalowinspectie.

Hoe gaat ‘ie?
‘Lekker. Ik voel me brak, maar voldaan. Laat me even een sjekkie pakken hoor.’
 
De laatste keer dat wij je zagen spelen was in Divertido. Hoe ben je bij Gallowstreet gekomen?
‘Na Divertido ben ik het conservatorium in Rotterdam gaan doen – dat doe ik trouwens nog steeds. Die jongens van Gallowstreet zagen mij spelen in The Don’t Touch My Croque Monsieurs, en zo is het balletje gaan rollen. De band bestaat sinds 2012 en ik zit er nu ongeveer een jaartje bij. Deze zomer spelen we elke week ongeveer twee keer, op kleine festivals en af en toe ook op een grote. We zijn een typische festivalband en doen nog niet zoveel clubshows, zoveel fans hebben we nog niet. Al komen we na dit weekend een heel eind.’
 
Kan je omschrijven wat voor avonturen jullie hier beleefd hebben?
‘Vrijdagnacht hebben we direct een fissa gebouwd in onze eigen bungalow, genaamd Bungalowstreet. We hadden het van te voren met de organisatie gefixed dat we het feest mochten geven, al was het ter plekke wel een beetje improviseren. We hadden het van te voren op Facebook en Twitter gegooid, en door voor de deur te spelen komen er vanzelf mensen op die toeters af. Uiteindelijk stonden we met zo’n vijftig man in onze bungalow.’

Denk je dat je de borg nog terugkrijgt?
‘Er is gelukkig niet gesneuveld, het is alleen heel vies nu.’

Gisteren speelden jullie een officiële show in de Action Factory, hoe was dat?
‘Fucking master. Er stonden zo’n 1.500 man helemaal los te gaan. Of waren het er 3.000? Ik vond het in ieder geval fucking leuk en ben blij dat iedereen zo positief reageerde. Daarna was het plan dat we nog in onze eigen bungalow zouden spelen, maar dat is niet meer door gegaan.’
 
Waarom niet?
‘Alcohol.’
 
Maar ik heb jullie wel nog om vijf uur ’s ochtends zien spelen op het kruispunt tussen het festivalterrein en de bungalows.’
‘Ja, dat klopt. En we hebben uiteindelijk ook nog bij onze buren van Red Light Radio gespeeld, en later ook nog in de Saffraan. We hadden er zin in. We hebben de hele winter gerepeteerd en zijn nu heel gretig.’
 
Gisteravond hoorde ik je roepen: ‘Jongens, we moeten op ons hoogtepunt stoppen, en dat was drie nummers geleden.’ Zit er geen rem op bij jullie?
‘Haha, die moet op een tegeltje hè. Nee, dat er geen rem op zit is een goede observatie. Een van onze blazers zet dan weer een thema in en tja, dan moet je wel. De housecovers die we gisteren speelden, zoals Satisfaction, zijn gewoon jams, daar hebben we verder nooit iets over afgesproken.’
 
Hoe is het om als enige Flevolandse artiest op dit festival te staan?
‘Ben ik dat? Ik heb geen idee. Het gebeurt in ieder geval niet vaak dat ik vlakbij huis speel, dus ik ben blij dat ik Flevoland hier kan representen.’
 
Wil je nog iets of iemand een cijfer geven op dit festival?
‘De eenden krijgen van mij een negen, want die zijn fucking chill. Het WC-papier krijgt een twee, want dat is op.’
 
En jullie eigen show?
‘Een tien, omdat het fucking master was. Of wacht, dat klinkt misschien wel heel arrogant hè. Maak er dan maar een negen en een half van.’
 
Kunnen jullie hier volgend jaar niet terugkomen als huisband?
‘Ja goed idee, schrijf dat maar op. Dan hebben we er weer een boeking bij.’