Optreden Hidden Charms voelt als thuiswedstrijd

Jonge honden versus geile Vlaamse bluesrock

Tekst: Theo Miggelbrink / Fotografie: Brendy Wijdeven ,

Onder de noemer Lichting presenteert Altstadt in samenwerking met de Effenaar een serie gloednieuwe concerten met veelbelovende jonge bands. Aan de jongen Britten van Hidden Charms en de Vlaamse “moerasrockers” van Soviet Grass vandaag de taak om deze hagelnieuwe reeks af te trappen. Voor beide bands geldt dat het om retro-acts gaat met een sound die diep geworteld is in de jaren zestig. Hiddens Charms, die voor hun eerste EP’s onder de hoede genomen werd door de legendarische The Kinks en The Who-producer Shel Talmy, klinkt alsof ze na een tijdreis van veertig jaar pas net aangekomen zijn in het heden. Een beeld dat alleen nog maar versterkt wordt door de looks van deze 'dedicated followers of fashion'. De heren van Soviet Grass zijn daarentegen veel meer van de no nonsense aanpak. En ondanks hun retro-sound zijn ze ook niet wars van hedendaagse invloeden.

Soviet Grass

De mannen van Soviet Grass zijn Gentenaren die zo weggelopen zouden kunnen zijn uit de diepe binnenlanden van Louisiana. Ze openen deze avond met een heerlijk vette, tegen stonerrock aanschurkende bluesrock-set, waarbij pompende drums en gloedvolle slidegitaarsolo’s een hoofdrol opeisen. Maar waarbij frontman Nicolas Heinkens toch de absolute blikvanger is. Hij ontpopt zich vanavond tot een geile, ietwat krolse rockgod die tijden in herinnering brengt dat rock-‘n-roll nog geen genre was dat gekaapt werd door mannen van middelbare leeftijd. Absoluut prijsnummer van hun set is het bluesy ‘Shangri-La’ dat met gemak tot tien minuten opgerekt wordt. Maar ook in de overige songs zijn de heren niet kinderachtig en klokt Soviet Grass zelden onder de drie minuten.

Hidden Charms

Na deze gloedvolle opener is het voor de jonge Londenaren van Hidden Charms nog lastig om support-act Soviet Grass te overtreffen, of zelfs te benaderen. Tijdens de eerste nummers lijkt het de band niet te gaan lukken. Zeker omdat de heren, ondanks hun in jaren zestig gedrenkte psychedelische sound, veel meer een pure popband zijn. Maar juist hierin blijkt de kracht van de band te schuilen. Want na een wat stroeve opening weten de slimme songs met goede hooks en lekkere riffs als ‘Lady Like You’, ‘Love You Like You’re There’ en ‘Dreaming Of Another Girl’ zeer goed te beklijven.

Als MOOON halverwege de set het podium bestormt om hun helden van Hidden Charms muzikaal bij te staan, wordt het helemaal een aanstekelijk feest. Een feest dat compleet wordt als MOOON in de voorlaatste toegift samen met Hidden Charms zanger Ranald Macdonald het podium helemaal overneemt. In deze toegift ontpopt Macdonald, die tijdens de reguliere set bas- en gitaar afwisselde met mede-frontman Vincent Davies, zich tot hét talent van de avond door een vette bluesharp-solo ten beste te geven. Maar zoals gezegd, ondanks de enthousiaste support van fanboys MOOON is dit natuurlijk Hidden Charms’ 'wedstrijd'. Een wedstrijd die de band met een instrumentale blueskraker, die in de hoogste versnelling eindigt, op gepaste wijze afsluit.

Gezien: Hidden Charms en Soviet Grass, op 23 januari 2016 in Café Altstadt