The Black Cult zet Eindhoven Rock City op 1-0 achterstand

The Black Cult en The Super Soakers zijn behept met onuitroeibaar enthousiasme-gen

Tekst: Theo Miggelbrink / Fotografie: Nadia Hagen ,

Ten tijde van de release van hun eerste single ‘I Don’t Want It’ op Tender Records stond Groningse belofte The Black Cult al eens in een nagenoeg uitverkocht Area51. Toen als support van The Miseries, de band van hun toenmalige ‘broodheer’ Tim Knol. En niets ten nadele van het vakmanschap van Knol, stiekem werd hij destijds weggespeeld door zijn eigen voorprogramma. In het geval van de Groningers heeft dat waarschijnlijk alles met attitude te maken. Iets waar zowel de heren van The Black Cult zelf, als support-act The Super Soakers in ruime mate over blijken te beschikken.

The Super Soakers

Met slechts één officiële release in de pocket — de twee songs tellende EP 'White Picket Fence Dream' met single ‘Close To The Sun’ — komen The Super Soakers pas net kijken. Maar dat maakt het spelplezier er niet minder om. De band speelt (te) hard en zanger Mart zingt bijna iedere song ‘on top of his lungs’, waardoor zijn stem een (lekker) schor randje krijgt. Maar het onvermoeibare spelplezier van de jongens spat letterlijk van het podium. Dus die schoonheidsfoutjes zijn ze vergeven. Soms moet muziek niet moeilijk zijn. Maar gewoon lekker energiek, direct en enthousiast. En op al die punten slagen The Super Soakers met vlag en wimpel. Als zanger Mart tijdens ‘Sorry’ zijn gitaar af gespt om zijn handen vrij te hebben om ons als publiek te kunnen knuffelen, is de liefde compleet. Ook al voegt hij de daad niet letterlijk bij het woord.

The Black Cult

Qua energie doet hoofd-act The Black Cult niet onder voor haar support-act. Ze zetten zelfs nog een tandje bij. De nummers van The Black Cult klokken zelden boven de drie minuten. De naar eigen zeggen zware avond in Leiden, voorafgaand aan hun Eindhovense show is ze in ieder geval niet aan te zien. Vooral zanger-gitarist Douwe oogt — minus het schooluniform — als een freshman van een chique Britse boys school als Eton.

Het grootste verschil met support-act The Super Soakers zit hem in het ongemeen strakke spel van de heren. Wat dat betreft is aan alles te merken dat de intensief toerende Groningers erg goed op elkaar ingespeeld zijn. Zelfs de rust om een korte pauze in te lassen tussen de nummers door is niet besteed aan de snelle Groningers. Hierdoor passeren in krap een uur tijd alle songs van hun dit jaar verschenen naamloze debuut de revue. Daardoor vormen de ‘huishoudelijke mededelingen’ aan het begin van het optreden en het ‘seminar’ tussen ‘Before’ en ‘Cornershop’ (een betoog zonder kop of staart) de enige vocale interactie met het publiek. En dat is prima. Teveel gekeuvel zou alleen maar ten koste gegaan zijn van het energieke optreden.

Het is de volgende keer alleen wel te hopen dat het publiek uit Eindhoven Rock City in wat groteren getale afkomt op een optreden van zo’n energieke liveband uit Rock City Groningen. Maar zoals PSV afgelopen week al bewees, worden Eindhovenaren niet graag verslagen op eigen bodem. Al is muziek geen wedstrijd. Mocht dat wel het geval geweest zijn, dan had The Black Cult Eindhoven vanavond op 1-0 nul achterstand gezet. En dat is natuurlijk iets waarvan je als rasechte Eindhovenaar niet graag getuige bent. De ontbrekende moshpit bij prijsnummers als ‘No’ en ‘I Don’t Want It’ is vanavond het enige minpuntje aan het optreden van de Groningers en daarvoor moet de hand toch echt in eigen boezem.

Gezien: The Black Cult & The Super Soakers, op 26 februari 2016, in de Altstadt.