Iris Penning als en uit de kunst tijdens albumpresentatie ‘Spreken Met Suiker’ in TAC

Voorprogramma Marco Martens betaalt royaal terug

Tekst: Patric Muris / Fotografie: Lionne van der Hagen ,

De Eindhovense singer-songwriter Iris Penning beschouwt het leven. Ogenschijnlijk bij alles wat ze doet. Ze draagt altijd een notitieblokje bij zich en schrijft daarin op wat ze meemaakt. Woorden worden zinnen en zinnen worden coupletten. Of heel aanstekelijke refreinen zoals in meest recente single ‘Dood Voor Een Dag’. Ze is een woordkunstenares, die haar woordenbrij ook nog eens heel muzikaal kan overbrengen. Haar muziek kan nog het best omschreven worden als pretentievrije kleinkunst in muziekvorm. Altijd de nadruk op de tekst, met een enorme charme gebracht. Tijdens haar albumpresentatie komt alles live samen, ondersteund door een fantastische band met leden van diverse andere Eindhovense bands. En dan is er ook nog Marco Martens als voorprogramma, als soort van toetje vooraf.

Marco Martens

Lange tijd was hij van Eindhoven, maar sinds een tijdje woont de mannelijke evenknie van Iris Penning – Marco Martens – in Rotterdam. Voor zijn albumpresentatie van het in oktober verschenen ‘Ieder Huis Is Uit Vertrekken Gebouwd’ vroeg hij Iris Penning als voorprogramma. Nu is het zijn beurt om iets voor haar terug te doen. En dat doet hij bijzonder gul. Aller scherpst van de tongriem gesneden en tezamen met een sterke liveband. Maar hoe muzikaal er ook wordt uitgepakt, ook bij Martens ligt de nadruk van zijn lyrische songs op de tekst. Dat is te merken in de geluidsmix waarin zijn stem er (iets te) dik bovenop ligt. De band schikt zich meer dan verdienstelijk in zijn rol en speelt voornamelijk subtiele soundscapes die soms wat meer mogen ontspinnen in meeslepende melodielijnen.

‘Alles Voorbij’, een persoonlijk en meeslepend nummer over zijn overleden opa is bijzonder indrukwekkend. Het krijgt het respectvolle TAC nog stiller dan het al was. De opgestapelde speakers laten zijn stem, en vooral de teksten die hij vertolkt, hard binnenkomen. Zijn band valt hem opnieuw perfect bij en krijgt even de hoofdrol tijdens de instrumentale brug. Laat die een volgende keer liever nog wat langer klinken, zodat de woorden nog wat langer kunnen nagalmen in gedachten. En nog meer grip kunnen krijgen op de ziel die gedurende het hele optreden gevonden en geraakt wordt, door Martens’ zang, gefluister, zacht geschreeuw en spoken word.

Iris Penning

Van het station naar het TAC zijn de teksten van Iris Penning te lezen, in krijt op de stoep. Ze zijn te gebruiken als gids naar de plek van haar albumpresentatie. Net als Marco Martens verschijnt ook Iris Penning met een volwaardige liveband met enkele smaakmakers uit de Eindhovense muziekscene binnen de gelederen, waaronder Ralph Timmermans (ex-Mindpark en Longen - vanavond gitaar en tweede stem) en Rob Cornelissen (Why Tony – vanavond toetsen en tweede stem). Penning zelf verschijnt charmant als altijd op het podium. In een lange jurk en die innemende, brede glimlach die we zo goed van haar kennen. 

Het leven lijkt haar nog totaal niet getekend te hebben en dat is terug te horen in haar speelse, soms wat naïeve gedachten. Pure, onbevlekte gedachten die vanavond fraai muzikaal vertolkt worden. Wordt op het album misschien nog weleens de pit gemist, vanavond wordt het wat brave imago regelmatig afgeschud. Deze band mag bijwijlen zelfs rocken. Toch is het Penning zelf die de meeste indruk maakt. Vooral tijdens ‘Stemmen’, waarin ze meerdere lagen van haar eigen stem ‘loopt’, er vervolgens overheen zingt en dan ook nog – met de hand – het effectenpedaal bedient. Gaat het mis, dan blust ze haar eigen brandjes. Altijd gecontroleerd. En met haar onweerstaanbare charme. Ook in ‘Bordjes’ bewijst ze haar talent wanneer ze speelt met het ritme en de melodie. Ze durft de vrijheid te nemen telkens iets af te wijken van haar studioversie en dat maakt deze albumpresentatie zo dynamisch en gedurfd. In afsluiter ‘Dood Voor Een Dag’ is de euforie van haar gezicht af te lezen en weet ze dat het goed was. Ze laat ons achter met de zin ‘kleuren geuren geluiden, lachen kijken en huilen’ op een melodielijn die nog lang in het hoofd zal naklinken van iedereen die erbij was vanavond.

Gezien: albumpresentatie Iris Penning, op 12 februari 2016, in TAC.