Voordat de immer strakgeklede heren van Triggerfinger acte de présence geven is het de beurt aan de mede Vlamingen van Douglas Firs. Een kwartet rondom de jonge Belgische singer-songwriter Gertjan Van Hellemond en met markante Belgische veteranen als Simon Casier en Christophe Claeys in de gelederen. Douglas Firs is, net als Triggerfinger, een Excelsior-band. En anders dan de strak in het pak gestoken hoofdact stralen ze dat ook uit. Frontman Van Hellemond is een jeugdige Anne Soldaat look-a-like met een heerlijk nasale Henk Koorn-stem die met zijn virtuoos gitaarspel vanaf de eerste minuut een paar nieuwe zieltjes gewonnen heeft. In eerste instantie lijkt het er nog op dat de folky sound van Douglas Firs net iets te lieflijk is om dienst te doen als support van Triggerfinger, maar al bij het vierde nummer, het Stones-achtige ‘The Long Answer Is No’ wordt duidelijk dat deze heren ook kunnen rocken en vraag je je af hoe de Stones geklonken zouden hebben als niet Mick Jagger maar Neil Young frontman van de Britse rock dinosauriërs geweest zou zijn. Uiteindelijk ontpopt Douglas Firs zich met meer rock georiënteerde songs tot een meer dan aangename opener voor Triggerfinger.
 

Maar dat wil niet zeggen dat Ruben Block en Monsieur Paul in de schaduw staan van Goossens, zeker niet! Desgewenst laten ze het publiek op iedere noot reageren. En hoe goed de Effenaar bij de les is blijkt wanneer Block tijdens ‘My Baby’s Got A Gun’ een deel van de song onversterkt zingt en dit voor het ademloos luisterende publiek toch tot op de achterste rijen hoorbaar is. Op een dergelijke concentratie kan menig singer-songwriter die voor een schouwburgpubliek optreedt alleen maar jaloers zijn. En voor een rockshow van het kaliber Triggerfinger is zoiets al helemaal ongebruikelijk. Maar het toont eens te meer het vakmanschap van de drie heren aan. Vanaf het midden van de set werken de mannen toe naar een heerlijke apotheose die vergezeld gaat van veel dynamiekwisselingen, puntige gitaar solo’s en heerlijke baslijntjes. Vooral tijdens ‘All This Dancin’ Around’ laten de heren hun fantasie lekker de vrij loop en is er voor Goossens ruimte om zijn showmanschap op de drums te etaleren. Helaas nadert het optreden dan al zijn einde en na ‘Is It’ is het tijd voor de toegiften. En wie op een “Triggerfingertje” hoopt, wordt op zijn wenken bedient. Al gaat het dit keer niet om hun roemruchte versie van Lykke Li’s ‘I Follow Rivers’, maar om Rihanna’s ‘Man Down’. Veel maakt dat gelukkig niet uit. Triggerfinger bewijst eens temeer als geen ander te weten hoe zij een nummer naar zich toe moeten trekken en op die mannier sluiten de heren een heerlijk avondje - ouderwetsch - rocken af.

Gezien: Triggerfinger en Douglas Firs, op 11 september, in de Effenaar.