‘Subversive I’ is het eerste deel in een reeks, een drieluik om precies te zijn. Met het laatste album ‘Strange Wave Galore’ gingen ze al een richting op die noisier en dansbaarder was, en meer punk bevatte dan de voorgangers. Deze lijn hebben ze voortgezet, maar ondertussen grijpt de band ook terug naar ‘Intergalactic Dada & Space Trombones’. Ondertussen is wel vast te stellen dat ze doen wat we van ze gewend zijn geworden; ze blijven hun geluid immer ontwikkelen en uitbreiden. De nieuwe nummers zijn meer dansbaar dan ooit, met nadruk op ‘Deconstruction’. Een stampende bass zet aan, wordt aangevuld door synthesizers, waarna de groove toeslaat als het drumstel in actie komt. Dit blijft zich een tijdje herhalen op psychedelische wijze, waarbij alles tegen het einde eens goed los gaat. Uiteindelijk blijven het toch ook rockers in hart en nieren.
Tweede track ‘Habitual’ is mysterieuzer van aard, met een gitaarloopje dat zich voor lange tijd blijft herhalen. Dit terwijl op de achtergrond de spacey geluiden van links naar rechts zoemen. Het is een nummer dat vast lijkt te hangen in een loop van oneindigheid. Tegen het einde vinden ze weer een nieuw loopje, waarmee ze uiteindelijk naar een climax toe werken. ‘Neon’ is een bijzondere track en kent de eerste vier minuten enkele vreemd klinkende en minimalistisch zoemende geluiden. Alsof je je verloren waant op een vreemde planeet en je in eerste instantie probeert te ontdekken waar je bent, waarna al snel de inboorlingen je vinden en de muziek daadwerkelijk begint. Wat volgt is een klopjacht, waarmee het tempo wat hoger ligt dan de overige tracks en er zelfs een sirene te horen is. Een sirene-achtig geluid dat wordt opgejaagd door de muzikanten en hevig op zoek is naar aansluiting met de rest. Deze disharmonie houdt het interessant en speelt de leidende rol in ‘Neon’.
Met afsluiter ‘Hacienda’ gaan ze weer wat meer terug naar hun geluid ten tijde van ‘Intergalactic Dada & Space Trombones’, waarin de liefde voor stonerrock sterk naar voren komt. Dat ze deze stijl graag mixen met andere genres is inmiddels bekend. Het begint met een typisch post-punk basloopje, om afgewisseld te worden met een stevige solide muur van gitaren, waarbij ondertussen de spacey elementen door blijven spelen op de achtergrond. Ze laten al hun instrumenten nog eens even goed gelden, waardoor vooral de liefhebbers van het wat stevigere werk hier goed aan hun trekken komen.
Ondanks dat de spacerock op de laatste paar releases aan terrein begint te winnen, betekent dit gegeven nog niet dat de muziek Radar Men From The Moon onder één noemer is te definiëren. Je zou kunnen zeggen de nummers soms wat aan de lange kant zijn, waarbij ‘Neon’ voorbij de elf minuten klokt, maar in alle gevallen dagen die minuten bij aan een opbouw en climax die zich iedere keer weer beloond. Met slechts vier nummers bewijzen Radar men From The Moon op ‘Subversive I’ wederom gelaagdheid en diversiteit voorop te stellen, dat nu al veel goeds beloofd voor de volgende twee platen die hier op volgen.
'Subversive I' van Radar Men From The Moon is zowel digitaal verkrijgbaar als op vinyl via Fuzz Club Records