Bertus Borgers vertelt zijn verhaal in de Effenaar

Oude baas heeft nog genoeg noten op zijn zang

Tekst: Guido Segers / Fotografie: Hans Anneveldt ,

Op donderdagavond is het een prima moment voor een fijne tijdreis, want dat is eigenlijk wat Bertus Borgers samen met zijn band The Young Retro’s vanavond te bieden heeft. Borgers nam namelijk met deze bende jonge honden een plaat op die het beste uit zijn lange, lange carrière opnieuw ten gehore brengt. Hoe komt dat live uit de verf?

Om ongeveer half negen loopt de man zelf het podium op zonder veel tam tam. Borgers wil namelijk eerst iedereen even welkom heten en alvast een reeks mensen bedankten. Met wat korte anekdotes belooft het een avond vol geschiedenis te worden. De oprichting van de Effenaar, Herman Brood en de tijden van weleer… “Hou me bij de les, anders sta ik zo de hele avond te lullen”, grapt Borgers. Eerst moet nog even Dr. No bedankt worden voor zijn custom effectenpedaal en dan kunnen we los.

De aftrap geschiedt met ‘Under City Lights’, een lekkere blues-rock track, waarvan er veel te weinig nog gemaakt worden. De band speelt ijzersterk en weet echt elkaar en vooral de met saxofoon uitgeruste frontman te vinden. Vervolgens komt de band lekker los in een mix van funk en jazz met een rock’n’roll sausje, waar geen rem meer op te krijgen is met tracks uit de Sweet d'Buster periode, zoals ‘Stir Up The Fire’. De jonge band rondom Borgers blijft goed bij de les en is goed op elkaar ingespeeld, wat zeker de verdienste is van het vele oefenen in eigen ‘Studio Bosrand’. Vooral basloopjes van Maurice van Kampen zijn lekker pakkend en funky en vormen de ruggengraat voor het merendeel van de set.

De band geeft Borgers de ruimte om lekker los te gaan met zijn saxofoon en te floreren op zang. De licht hese stem heeft de juiste doorleefde klank om je echt te pakken en het verhaal van het leven te vertellen. De introductie deed vermoeden dat Borgers veel zou gaan babbelen tussendoor, maar hij laat vooral zijn koperen instrument en de liedjes spreken. Na een nummer of vijf begint er aardig rumoer te ontstaan achter in de zaal, de spanningsboog lijkt voltooid te zijn. Gelukkig is de muziek zo pakkend dat zelfs de grootste kletsers staan te swingen op de funky tonen van de band en zich laten meevoeren op de klanken van een jankende saxofoon en de uitstekende gitaarpartijen van Gio Sliwa.

Er wordt op de verjaardag van Herman Brood natuurlijk wel een kleine hommage gespeeld door Borgers, hoe kan het ook anders. Het is het enige moment van contemplatie tijdens een lange set die soms aanvoelt als een doorlopende jamsessie vol funky backbeat en uitgesponnen jazzy gitaarwerk op ‘El Tarantino’. Tegen het einde van de set geeft Borgers nog een prachtige one-liner weg: “Al mijn zonden zijn inmiddels verjaard, dus ik kan alles met jullie delen.” De afsluitende salvo’s van de band, die het publiek echt los maken en zelfs mee laten zingen komen uit het werk van Bertus Borgers & The Foyer Rockband. Het hectische ‘Tis Nep’ is niet alleen muzikaal heerlijk, maar ook gewoon grappig. Er volgt een encore met ‘Betaal’, waarop mooi meegezongen wordt. Borgers heeft inmiddels nogmaals iedereen bedankt en neemt met glimmende oogjes afscheid van het publiek. Bij deze pensioengerechtigde muzikant blijven de vingers jeuken, dus daar zullen we nog jaren van genieten.

Gezien: Bertus Borgers & The Young Retro's, op 5 november in de Effenaar