Het uit Brighton afkomstige Black Peaks deelt dezelfde voorliefde voor snorren als John Coffey, maar tapt muzikaal uit een iets ander vaatje. De post-hardcore band houdt zich netjes aan de regels van het genre, wat de muziek niet bijster origineel maakt. Frontman Will Gardner is echter bijzonder goed bij stem en volbrengt zijn taak als opwarmer met verve. Al bij de start van het optreden krijgt hij de handen op elkaar en vult de lege plekken door zelf de zaal in te springen. Naarmate de set vordert bewegen steeds meer hoofden goedkeurend mee op de emotionele nummers van Black Peaks. De inzet en energie van de band wordt uiteindelijk beloond met een groot applaus, maar het publiek spaart duidelijk zijn krachten voor de hoofdact.
John Coffey bevestigt livestatus voor uitzinnige Effenaar
Band en publiek maken er samen één groot feest van in uitverkochte kleine zaal
Voor John Coffey was 2015 hét jaar van de grote doorbraak. De band maakte al naam in de underground, maar sinds het uitkomen van hun derde album ‘The Great News’ is hun ster snel rijzende. De plaat werd door pers en publiek lovend ontvangen en een enorm aantal shows in binnen- en buitenland volgde. Na een zeker biergooi-moment tijdens Pinkpop was de zegetocht van John Coffey al helemaal niet meer te stoppen. De bijna geheel uitverkochte clubtour door Nederland is dan ook een mooie afsluiting van dit succesvolle jaar. In de kleine zaal van de Effenaar mag John Coffey laten zien of alle superlatieven terecht zijn.
Black Peaks
John Coffey
Voor aanvang zit de stemming er al goed in; ‘Living On A Prayer’ van Bon Jovi knalt uit de speakers en er wordt luidkeels meegezongen. De stembanden zijn dus al opgewarmd wanneer de mannen van John Coffey met een grote glimlach het podium betreden. Er wordt afgetrapt met ‘Broke Neck’ - van het laatste album ‘The Great News’ - en vanaf de eerste seconde staat de zaal op zijn kop. Het lijkt dan ook meteen een gewonnen wedstrijd voor de Utrechtenaren. Met speels gemak rammen ze in een moordend tempo de ene na de andere live-favoriet eruit. Bij ‘Son’ roept zanger David Achter de Molen iedereen op om te stagediven en dat laten de fans zich geen tweede keer zeggen. Meteen vliegen de eerste jongens én meisjes door de lucht. En dan is John Coffey welgeteld een kwartier bezig…
Hilarisch is het moment waarop Achter de Molen het balkon beklimt en al zingend tussen de aanwezigen gaat staan. Een groter contrast is niet denkbaar; in de zaal gaat iedereen uit zijn dak, terwijl de mensen op het balkon stoïcijns toekijken. De frontman besluit een droog vragenrondje te doen waarom men op het balkon staat en niet in de zaal. Het is kenmerkend voor John Coffey; de band combineert keiharde muziek met de nodige humor en neemt zichzelf ook niet al te serieus. Hierdoor hangt er een feestelijke sfeer in de Effenaar en hoewel het soms anders doet lijken, is iedereen uiterst vriendelijk voor elkaar. Ook muzikaal is John Coffey niet makkelijk in een hokje te stoppen. Noem een genre dat eindigt op -rock of -core en je hoort het ongetwijfeld terug in hun muziek.
Wilde taferelen te over op deze avond: stagedivers, circlepits (Achter de Molen: “En nu de andere kant op!”), een wall of death – het lijkt bijna vanzelfsprekend. Dat is ook gelijk het gevaar bij de liveshows van John Coffey. Het energiepeil ligt zó hoog dat de vermoeidheid snel kan toeslaan. Rustmomenten zijn er nauwelijks, al wordt er even gas terug genomen bij ‘Me vs I’ – met alleen Achter de Molen en gitarist Christoffer van Teijlingen op het podium. Het publiek kan even op adem komen en het nummer laat ook horen wat voor een geweldige strot de zanger heeft. Zijn screams zijn ijzersterk maar ook op melodieuze momenten weet hij zich prima te redden.
Voor het slotstuk keert de hele band weer terug en zet de boel voor een laatste keer op stelten. Briljante zet is de Nirvana cover ‘Breed’. Je moet van goede huize komen om zo’n klassieker eer aan te doen, maar John Coffey slaagt er wonderwel in. Wanneer uiteindelijk de laatste klanken van afsluiter ‘Eagle Chasing Flies’ wegsterven valt er maar één conclusie te trekken: John Coffey blijft een ongekende live-sensatie. En dat te bedenken dat ze ooit in The Rambler slechts voor een paar familieleden speelden. Het kan verkeren. Op de valreep behoort dit concert absoluut tot de mooiste muziekmomenten van 2015.
Gezien: John Coffey, op 17 december 2015 in de Effenaar