Alex Vargas, op 15 juni 2013 tijdens Naked Song, in het Muziekgebouw.
Muziek
Singer-songwriter in de basis: gewapend met alleen een akoestische gitaar en soulvolle stem. En een sympathiek – stereotype – voorkomen met krulletjes en geruit overhemd. Geen technische snufjes voor Vargas, minimalisme is het sleutelwoord. Vargas zingt veelal over de liefde. En over het leed en verdriet dat het hem kost, altijd met een intense bezieling. Net als vele andere acts vandaag, precies zoals aangekondigd door een van de hosts van het festival.
Plus
Er is vandaag niemand in het Muziekgebouw te vinden met meer soul in zijn stem dan Vargas, dat is een ding wat zeker is. Het expressionisme in zijn gelaat benadrukt al zijn met emoties geladen woorden: opgetrokken wenkbrauwen, strak getrokken keel met opgezwollen aders en samengeknepen ogen. Bij singer-songwriters is het een kwestie van je gelooft ze of niet. En Vargas laat er geen twijfel over bestaan, je zal hem hoe dan ook geloven. Je wordt, of je dat nou wil of niet, deelgenoot van zijn leed. Met sterk aangezette stem, samenknijpende kopstem en gedoseerde uithalen roert hij net zo lang totdat de ziel gevonden is. Aanvankelijke scepsis zijn er niet tegen bestand.