Naked Song 2013: Broken Twin intrigerende opener kleine zaal

Puntje van de stoel zit na zeven nummers niet meer zo lekker

Tekst: Rob de Vries / Fotografie: Patric Muris ,

Als opener van de kleine zaal wordt met Broken Twin geen hapklare brok geserveerd. De Deense Majke Voss Romme speelt live samen met violist van Under Byen: Nils Gröndahl. De EP van deze Scandinavische schone verscheen al in 2012 en is sinds dit jaar ook op Spotify te beluisteren. Het vier nummers tellende werk is gestoeld op piano en viool, maar deze nummers voeren niet de boventoon in de set van vandaag. De schuchtere Deense weet de zaal continu op het puntje van de stoel te krijgen met haar mystieke soundscapes en rotsvaste stem.

Gezien
Broken Twin, op 15 juni 2013 tijdens Naked Song, in het Muziekgebouw.

Muziek
Broken Twin is op de EP heel intrigerend. De muziek, die invloeden kent uit het oeuvre van Feist en Antony & The Johnsons, leunt vooral op piano en de ijzersterke stem van de jonge zangeres. Het pianogeluid is soms wat mistroostig en met teksten als ‘How can you lose, something you choose, to not have’ gaat de zangeres regelmatig de diepte in. Op die manier weet ze, ondanks het lieflijke voorkomen, de soms wat mystieke kanten van het noorden van Europa over te brengen.

Plus
De zaal is doodstil wanneer Broken Twin begint met haar optreden. De stilte wordt enkel verbroken door laatkomers en het klikken van de fotografen. Deze stilte is imponerend en past perfect bij het geluid dat Broken Twin neerzet. De toevoeging van de violist is wel een hele belangrijke. Hij bedient de vele effectpedalen die ervoor zorgen dat het geluid van piano en viool een stuk dieper klinkt dan enkel deze twee instrumenten. Bovendien klinkt Broken Twin nimmer vals en zingt ze geen noot te veel. Haar klassieke schoonheid achter het keyboard zorgt er bovendien voor dat het kijken naar deze zangeres geen moment verveelt.

Min
De zenuwen spelen Broken Twin waarschijnlijk wel wat parten. Geen moment weet ze de spanning te doorbreken door interactie met de zaal. De muziek die ze brengt is erg breekbaar en zorgt ervoor dat je elk klein missertje hoort. De nummers met piano als hoofdmoot zijn sterk, met gitaar wat minder. Het vierde nummer van de set is een negatieve uitschieter. Rommelig gitaarspel zorgt ervoor dat de concentratie verslapt. Dat is ook wel weer prettig omdat de set verder geen moment ruimte geeft om van dat puntje van de stoel af te komen en achterover te leunen.

Conclusie
De interactie met het publiek is erg minimaal. Met enkel ‘Thank you for your patience, thank you for coming’ kom je er niet. De liedjes zijn erg sterk en zeker ‘Out Of Air’ is prachtig. Ook het laatste nummer, waarin violist Gröndahl zittend op de grond met zijn keel zorgt voor soundscapes die de pianoklanken omlijsten, is een hoogtepunt. Al met al kent de set haar pieken en dalen, waarbij de pieken echter wel veel hoger reiken dan de dalen diep zijn.

Cijfer
7+