Naked Song 2013: "Hier ben ik, Ad van Meurs"

Nostalgische reis door herinneringen en ervaringen Naked Song-programmeur

Tekst: Sophie Meijntjes / Fotografie: Brendy Wijdeven ,

In de huiskamer van het Naked Song festival, café Meneer Frits, introduceert hij zichzelf.
Misschien wat raar, lichtelijk ongepast zelfs, om als programmeur jezelf in de line-up te plaatsen en vervolgens als gastheer jezelf voor te moeten stellen.
Maar hij doet het toch. Onbescheiden of niet, hij heeft zijn sporen in de jaren verdiend en is het luisteren zonder meer waard.

Gezien
Ad van Meurs, op 15 juni 2013 tijdens Naked Song, in het Muziekgebouw.

Muziek
Los van de eerste, muzikale introductie is de hele set Nederlandstalig. Dat draagt bij aan een gemakkelijk, laagdrempelig geheel; een leuke afwisseling van al het zwaarmoedige moois van vanavond. Zelfs de wat minder gelukzalige onderwerpen blijven door de zonnige sound nog altijd goed draagbaar. Ze zorgen hooguit voor een licht gevoel van weemoed. De sfeer is van begin af aan warm en gezellig. De zomerse folknummers met hun nostalgische inslag geven een gevoel van zoete heimwee naar toen. Met zijn 'Easy Riders Van De Peel' haalt Van Meurs herinneringen op, deelt hij nostalgie, zingt hij over een mooi tijdperk dat allang voorbij is, maar nooit vergeten.

Plus
De muzikanten zijn prima op elkaar ingespeeld en hebben duidelijk veel plezier op het podium. Complimenten ook aan de bijdrage van knopaccordeoniste Sophie Cavez, een zeer aangename noot in deze goedgevulde muzikale set. Een warme, welkome sfeer in de huiskamer van Naked Song. Een feel good concert dat doet verlangen naar een roadtrip door het zonnige zuiden van de VS...

Min
Iets meer afwisseling had gemogen. Los van elkaar zijn het stuk voor stuk fijne, goede nummers. En in een set van drie kwartier gaat dit nog niet direct vervelen, maar die dreiging ligt soms wel op de loer en zou zeker door kunnen zetten in een volledige set.

Conclusie
Een gezellige, huiselijke voorstelling. Er heerst een lichte sfeer van 'ons kent ons', doordat het publiek overwegend rond van Meurs' eigen leeftijd zit. Zijn opgehaalde herinneringen zijn herkenbaar voor hen. Brommers uit de jaren 50, nozems en vetkuiven worden genoemd, herkend en beaamd vanuit de zaal. Het maakt het geheel tot een persoonlijk, maar toch ook algemeen eerbetoon aan die 'goeie ouwe tijd'.

Cijfer
8