Het poppodium van Area51 bevindt zich pal naast de indoor skatebaan. Daar is punkrock gewoon altijd op zijn plek. Zeker als het een rauwe, rock-‘n-roll-variant zoals die van The Stilettos betreft. De band uit Utrecht maakt muziek die op plaat weinig onderscheidend is en de nodige cliches bevat, maar live wel enig spektakel biedt. Dat komt geheel door de manier waarop ze de nummers brengen: met ongebreidelde liefde voor hun rechttoe rechtaan punk waarbij de drummer zich alleen maar concentreert op kracht, de bassist wordt thuisgelaten (op plaat overigens ook) en de zanger en gitarist als een malle over het podium heen gaan. Energiek en bevlogen. Fantastisch hoe de zanger beweegt: spastisch, met zijn dunne benen wijd gespreid en voeten in alle standen, zoals Mick Jagger het heeft bedoeld. De gitarist, die een heerlijk stilistische manier van spelen heeft zonder de intonatie te missen, doet graag mee. Een goed begin van de avond hoor, maar als pseudo-anarchistische teksten als ‘I Don’t Care What People Say’ blijven aanhouden, breekt het gebrek aan originaliteit op een gegeven moment echt helemaal op. En dan kan ook het ‘twaalfmaats drum-jazz-stukje’, zoals de band het omschrijft, daar niets meer aan veranderen.
Spacen in het luchtledige met Cosmonauts in Area51
Maar eerst: move like Jagger op The Stilettos
De scherpe programmeringen van de Effenaar in Area51 begonnen voorzichtig. Even aftasten hoe Eindhoven reageert op al die bands die zich graag obscuur in de niche begeven. De interval wordt kleiner, het aanbod groter. Op deze vrijdagavond worden de grenzen van genres als garagerock en spacerock sterk opgezocht door Cosmonauts die wel houden van een psychedelische trip. En wanneer die beter te beleven dan tijdens de schemering tussen de werkweek en het weekend?
The Stilettos
Cosmonauts
Cosmonauten staan gelijk aan astronauten en wat doen die graag? Juist, spacen in het luchtledige. Cosmonauts doen de naam wat dat betreft eer aan. Het door fuzz en distortion doordrenkte geluid wordt gevormd door de dubbele gitaren die bijeenkomen, samensmelten en met een synergie-effect van jewelste het luchtruim (lees: Area51) vullen met garagerock die de nodige spacerock-invloeden bevat. Waar de Cosmonauts op plaat behoorlijk gruizig klinken, voornamelijk door de lo-fi opname, klinkt de band live eigenlijk best wel fris, zonder in te hoeven boeten aan authenticiteit. Het geluid is dik in orde vanavond en dat komt de band ten goede. Het basloopje waar ‘Dreamboat’ – een van de hoogtepunten van de set – zo op leunt, is perfect uitgemixt en zorgt voor een resonerende golf die Area51 overgaat. Ook Motorcycle #1 heeft zo’n repeterend basloopje dat live het verschil maakt. Het wordt aangevuld met een stevig gitaargeluid, manische zang en een strakke basisdrum die tezamen associaties oproepen met Joy Division. Cosmonauts zijn echter allesbehalve suïcidaal, ze zingen alle drie met een zekere (levens)drang die de nodige adrenaline aanmaakt. Niet alleen bij de band zelf, maar ook bij het publiek waar de kopjes op de voorste rij haast niet harder op en neer kunnen gaan. Springlevend zijn ze, al doet de weinig helder blik van de bassist – keurig in het midden geplaatst volgens goed gebruik in het genre – bijna anders vermoeden. Die energie en brille in live-performance maken de band ook wel echt zo goed als ze live is. Dapper dat ze het aandurven om ook een van de rustigere nummers te spelen, maar dan stort de overweldigende geluidsmuur ook wel heel snel in.
Gezien: The Stilettos en Cosmonauts, op 15 februari 2013, in Area51.