Die zelfrelativering en zelfkennis zitten er goed in bij alle bandleden. Ze zijn serieus en ambitieus, maar kennen ook hun grens. Of beter gezegd, die van hun nummers. “We maken geen commerciële muziek die heel toegankelijk is. David bedacht ooit de term rattlerock en die vinden we eigenlijk nog wel het meest treffend. We begonnen ooit als poprock band, maar zijn de laatste jaren steeds steviger geworden. We zijn ook altijd zo bezig van ‘we gaan muziek maken en dan zien we wel wat er uitkomt’.”David licht toe: Vaak zijn we bij het ontstaan van nieuwe liedje tijdens repetities wat aan het jammen en dan begin ik maar wat te zingen. Ik ben tweetalig opgevoed, zowel Nederlandstalig als Engelstalig, dus ik gooi er dan heel de tijd wat woorden uit en op een gegeven moment staan het couplet en refrein vast. Soms ontstaat de definitieve tekst pas op het podium door een soort vijfde element zoals Jimmy Page het ooit eens omschreef. Het voelt gewoon zo goed met z’n drieën muziek maken dat soms in dat gevoel de dingen ontstaan.”

Die vrije, soms wat luchtige, instelling is ook terug te zien in de live performance van de band, soms ook enigszins misleidend. Dan oogt een deel van een optreden als een jamsessie, maar is feitelijk één van de langere nummers alleen nog wat meer uitgerekt. Dan is er verder dus wel degelijk regie. De nonchalance en bluf waarmee de band speelt, zijn soms ook niet meer dan ogenschijnlijk. Want de band geeft alles tijdens een optreden. “Ik ben na afloop ook altijd kapot. En dan spelen we maar een half uur tot drie kwartier gemiddeld haha” grapt David. Grim Tim ziet de positieve ontwikkeling van veel Eindhovense bands die nu ook buiten hun eigen stad goed worden opgepakt. Ze zijn bevriend geraakt met Hunting The Robot tijdens het optreden van de introdag van de hogescholen in Eindhoven waar 3voor12/Eindhoven het lokale podium heeft geprogrammeerd, maar volgen ook Mozes and the Firstborn. “Die gaan ook hard. Die kwamen uit het niets en stonden meteen overal. Die lui zijn volgens mij ook echt ambitieus. Wij zijn nu op een punt aangekomen dat we dezelfde ambities hebben. We willen verder en er nu echt voor gaan.”

Eind vorig jaar kwam er een keerpunt voor Grim Tim tijdens een optreden in een lokaal podium in Best waar zich iets afspeelde dat al vaker was voorgekomen. “Vooraf waren de vooruitzichten prima en had iedereen zin in het optreden; technisch ging er nog wel wat mis, maar het was een prima zaaltje en de organisatie was optimistisch over de opkomst. Uiteindelijk speelden we weer voor dezelfde mensen die er altijd wel zijn; je vaste aanhang. Het is natuurlijk tof dat die mensen iedere keer weer komen kijken, maar op een gegeven moment wil je meer. We voelden na afloop van dat optreden alle drie dezelfde woede over dat het gewoon niet opschoot zo. We hadden echt zo’n gevoel van ‘we schrijven nummers, we repeteren hiervoor en we doen zo ons best en dan sta je weer te spelen voor een paar man’. We hebben het toen echt goed met elkaar erover gehad hoe nu verder te gaan en toen ontstonden de serieuze plannen om een EP op te nemen.” David vervolgt: “Dat kwam ook omdat we maar in die vicieuze cirkel bleven van ‘we willen graag veel optreden, maar voor optredens heb je toch eigenlijk een EP ofzo nodig en een EP kun je pas opnemen als je geld hebt en geld krijg je pas door te spelen etc.’ Nu hebben we een EP en nu hopen we ook echt dat die goed wordt opgepakt. De releaseparty op 2 juni is voor ons een belangrijk moment waar we dan ook echt naar uitkijken.”