Experimenteel poppodium TAC is plek bij uitstek voor het pop-up event Ultra 2012. Het kunstcentrum houdt een kleine tentoonstelling met oude beelden van het Ultra tijdperk, gepresenteerd op kleine televisies, vermoedelijk ook uit de jaren 80. In de stijl van Jools Holland’s showcaseprogramma worden alle acts aangekondigd met een passend Brits accent. Tussendoor is er nog een lezing van Harold Schellinx die vertelt over de betekenis van Ultra. Er volgt een definitie, een schets van wat Ultra teweeg bracht en de reacties uit die tijd. Die reacties zijn belangrijk geweest voor het anarchistische karakter van Ultra adepten, al was het maar doordat ze als bevestiging gezien konden worden. Want afzetten is pas echt fijn als de maatschappij het afkeurt. Vanavond heeft Ultra een volwassen karakter. Met enige trots en met meer aanzien dan destijds spelen de kwartiermakers van Ultra een korte set, opgevolgd door de nieuwe generatie die indruk maakt.
Faillissement Ultra opgeheven in TAC
Nieuwe generatie zorgt voor doorstart experimentele muziekstroming
Ultra 2012 is de hommage, met hoop op meer, aan de kunstzinnige post-punk en no-wave muziekstroming die Nederland voortbracht in de jaren 80. Vier steden organiseren een Ultra pop-up event met acts van toen en nu. Een van de vier steden is Eindhoven dat gezien de elektronische en experimentele inslag van de muziekstroming een niet meer dan logische plek is voor een revival.
Minny Pops
Zo’n dertig jaar later is er een Minny Pops reünie met in Eindhoven een unieke vrouwelijke variant. Zanger Wally van Middendorp is opnieuw frontman, maar dit keer wordt hij omringd door een gelegenheidssamenstelling die enkel uit vrouwen bestaat. Van Middendorp ziet eruit als een leraar die af en toe even moet spieken op een velletje papier. De uitbeelding van de tekst is heerlijk excentriek, vooral bij de herhalende tekst “I am so nervous”. De drums komen uit een laptop en er is een meisje dat gebukt gaat om noise pedalen te bedienen waardoor met een iets hoger BPM bijna gesproken kan worden van house. De flinke accenten op bas en de toevoeging van een gitariste maken het muzikaal echter veel spannender.
April
Toon Bressers en Younes Riad
“Het faillissement van de melodie” was decennia geleden de reactie van critici op Ultra, zo blijkt uit de lezing van Harold Schellinx, en als wordt geluisterd naar de set van Toon Bressers en Younes Riad is die kritiek wel te begrijpen. De insteek is anders, boeiend, maar met gemis aan melodie. De drumslagen van Bressers, met effecten bewerkt door Riad, zijn interessant om te volgen. Vaak met open mond en met veel nadruk slaat hij op de vele pads die voor hem staan. Riad is niet alleen dienstbaar, maar vult ook aan met spacey tonen die uit zijn elektronica komen. Het houdt de spanningsboog niet voor lang op maximaal, maar de korte set stelt dan ook niemand op de proef.
Nouveau Vélo
Na een kort intermezzo van het Ongemotiveerd Kunstenaars Collectief, dat met zijn dansjes en confetti voor veel luchtigheid zorgt, sluit Nouveau Vélo Ultra 2012 in Eindhoven af. Verdronk de band in het Klokgebouw onlangs nog wat in de echo door een totaal verkeerde geluidsmix, vanavond klinkt het op zijn allerbest. De vele melodiegolven en scherpe ritmesectie zijn zeer goed uitgebalanceerd waardoor de nummers klinken zoals ze bedoeld zijn: als indie hits die niet alleen vrolijk maken, maar ook de dansvloer vullen. De sterke nummers van de Moestuin EP worden steeds meer eigen en klinken vanavond als internationale klasse. De meeste nummers zijn aanstekelijk, maar ook een moeilijkere cadans wordt niet gemeden. De setlist is duidelijk merkbaar afgestemd op deze avond; er is zelfs een Minny Pops cover in verwerkt. Nouveau Vélo toont in een half uur zijn veelzijdigheid, talent en enorme muzikaliteit. Een geweldige afsluiting van een heerlijk avondje nostalgie dat – zo is gebleken – gemakkelijk in meerdere tijdsgeesten past.
Gezien: Ultra 2012 pop-up event, op 9 maart 2012, in TAC.