Moon Duo brengt Effenaar in staat van hypnose

Een optreden van The Netherlands wordt nooit saai

Tekst: Paul Knippenberg / Fotografie: Marco Smeets ,

Alle ingrediënten om een hallucinerende muziektrip te beleven zijn vanavond aanwezig. De vloer van de zaal is gevuld met zitzakken en het podium is verlaagd. Het publiek bevindt zich vanavond bijna tussen de muzikanten.
Moon Duo is afkomstig uit San Francisco; nog altijd de stad van de hippie beweging en psychedelische rock. Het voorprogramma wordt verzorgd door The Netherlands. Deze plek was eigenlijk vergeven aan Het Droste Effect uit Eindhoven, maar helaas is deze band onlangs ter ziele gegaan.

The Netherlands

Voor The Netherlands aan zijn set begint, kondigt één van de bandleden nog snel aan dat ze hun nieuwe album ‘Ampul’ integraal zullen gaan spelen. Deze woorden – zo blijkt later – zijn de enige die we vanaf het podium zullen horen deze avond. De vijf leden van The Netherlands hebben het podium volledig gevuld met instrumenten en apparatuur. Ze staan tegenover elkaar te musiceren waardoor contact met de zaal niet of nauwelijks mogelijk is. De focus van de band ligt duidelijk geheel op de instrumenten en elkanders spel. Het visuele effect wordt verzorgd door twee vj’s. De beelden die ze creëren hebben een mooie samenhang met het geluid. Het gebrek aan interactie wordt hiermee mooi gecompenseerd en past erg goed bij de muziek.

Met al die instrumenten maakt The Netherlands gelaagde en melodische muziek. Een mix van ambient en postrock waarbij veel samples en effecten worden gebruikt. De band doet niet aan het concept ‘couplet en refrein’. Het zijn uitgesponnen muziekstukken die telkens in elkaar overlopen. Er blijft altijd een repetitieve drum of stuwende baslijn over, die het geheel met elkaar verbindt.

Het gespeelde album ‘Ampul’ bestaat uit twee nummers van ongeveer vijftien minuten. Op vinyl beter zichtbaar als de A- en B kant. Wat verassend en verfrissend is, is dat The Netherlands mikt op details en schoonheid en niet constant toewerkt naar een overstuurde climax. Soms komt dit erg gecontroleerd over maar met zoveel variatie in de muziek, wordt het optreden nooit saai. De beginstukken zijn fris en groovend, terwijl er later meer ruimte is voor experiment en elektronica. Na het presenteren van ‘Ampul’ is het plotsklaps gedaan. Een verassende show van een - nog - betrekkelijk onbekende band. Smaakt naar meer!

Moon Duo

Na enige ombouwwerkzaamheden betreden twee schimmen het podium. Het is aardedonker in de zaal. En dat zal het gehele optreden zo blijven. Achter de twee bandleden van Moon Duo zijn twee lichten geposteerd zodat het publiek alleen hun schaduwen ziet bewegen. Deze schaduwen zijn van zanger en gitarist Ripley Johnson en het tweede bandlid, zijn vriendin Sanae Yamada. Zonder verdere poespas begint het mysterieuze duo te spelen. Het concept van de band is bij ieder nummer hetzelfde. Yamada creëert met haar drumcomputer en synthesizer een zeer repetitieve en hypnotiserende basis. Een basis waar Ripley zijn bezwerende gitaarriffs met hier en daar een gierende solo overheen speelt. De zang wordt voorzien van flink wat galm. Ondanks deze donkere psychedelische muur van reverb en fuzz weet Moon Duo zijn geluid te verpakken in pakkende, spannende en zelfs dansbare nummers. Na enkele nummers blijkt deze muziek helemaal niet zo donker en ontoegankelijk als het imago van de band aanvankelijk deed vermoeden. Dit is duidelijk te zien aan het meedeinende en dansende publiek.

Ook bij Moon Duo is er geen ruimte voor interactie met de zaal. Alle nummers worden verbonden door een spacy geluid. Het zou overigens ook doodzonde zijn om de gecreëerde sfeer te doorbreken voor een nietszeggend onderonsje met het publiek. Tegen het einde van het optreden wordt het drumcomputergeluid van Yamada erg voorspelbaar. Zelfs het heerlijke gitaarspel van Ripley kan dit niet altijd verbloemen. Al mag het synthesizerwerk van zijn vriendin er zeker zijn. Haar spookachtige orgelsound is een zeer belangrijk element voor de band. Dit is vooral goed hoorbaar in ‘When You Cut’. Een van de laatste nummers van de set en tevens het prijsnummer van hun bejubelde album ‘Mazes’. Met een gemompeld bedankje en een korte toegift nemen de spacerockers – what’s in a name – afscheid. Het liefst waren ze meteen in het donker vertrokken.

Gezien: The Netherlands en Moon Duo, op 14 juni 2012, in De Effenaar.