Lil’B staat er op de setlist. Het staat voor een nieuw nummer van Mozes and the Firstborn: ‘Little Brother’. Het sixties aandoende nummer gaat nog verder terug in de tijd dan de tienerachtige teksten van debuut EP ‘I Got Skills’. Zanger Melle Dielesen klinkt jong aan het begin van de set en vindt pas gaandeweg het optreden zijn op het lijf geschreven rol als frontman. Het expressieve van de eerste reeks shows in Eindhoven heeft enigszins plaatsgemaakt voor beheersing en professionaliteit, maar het plezier is onverminderd zichtbaar. De nieuwe nummers klinken voller, als betere producties en met dikkere accenten. ‘Super’ wordt er na twee nummers geroepen. Oh ja, dat is die bekende fanbase van de band. Die fans zijn ze dus nog niet kwijtgeraakt.
En waarom zouden ze ook? Meezingers ‘I Got Skills’ en ‘Save Yourselves’ worden verfrissend gebracht, met een lichte tweak, en bovenal met nog meer zelfvertrouwen. De nummers klinken als hits mede door toedoen van het publiek dat de riffs al ‘voorfluit’ voordat ze worden ingezet. Bij de nieuwere nummers is de zang niet altijd even toonvast, maar er wordt dan ook een groter bereik gezocht. En dat is een mooie afsluitende metafoor voor de ambities van de band. Die gaan met de volgende release van regionaal naar nationaal. Voor minder zou ik het ook niet doen met de nieuwe nummers die meer genres bestrijken in vergelijking met het oude materiaal en al snel herkenbaar klinken. Benieuwd of die Nirvana cover (verrassend, maar leuk gedaan) het ook tot de plaat haalt.
Mikal Cronin frisse wind uit San Francisco in Altstadt
Nieuw gespeeld materiaal Mozes and the Firstborn grensverleggend
Vorig jaar kwam het debuutalbum uit van Mikal Cronin. De garage-act uit San Francisco verraste de scene door anders te klinken. Minder gruizig, meer toegankelijk. In samenwerking met de Effenaar heeft Altstadt de nieuwkomer naar Eindhoven gehaald. Voor een dubbele sessie zelfs: eerst akoestisch in platenzaak Bullit en veel later op de avond flink versterkt in het alternatieve café op Stratumseind. Eindhovense garage band Mozes and the Firstborn is de openingsact en laat alvast wat horen van de aanstaande tweede release.
Mikal Cronin lijkt aan te voelen dat dit publiek er al goed in zit door het optreden van Mozes and the Firstborn. Hij opent met ´Is It Alright´, een van de sterkere en vrolijkste nummers van zijn album. En wat staat hij daar dan lekker ontspannen te spelen, rechts op de rand van het podium, op dezelfde plek als waar de frontman van Mozes and the Firstborn stond opgesteld. Cronin laat de bassist in het midden alle aandacht opeisen zonder enige angst om in zijn schaduw te staan. Ook al ligt er een flinke – en toepasselijke – klemtoon op de baslijnen, het is zijn stem die de aandacht trekt en blijft zorgen voor de melodie. Geen conventies bij Cronin die met zijn guitige voorkomen en originele songwriting niets van een stoere garage-act pose aan wil nemen. In alles heeft hij meer iets weg van een singer-songwriter. Maar dan wel eentje die uitsluitend met band speelt en graag met effecten en resonantie werkt. Hij vraagt of de echo van zijn microfoon af mag, maar die zit er niet eens meer op geeft de geluidsman aan. Het zit zo ingebakken.
Tegen het einde van de set wordt het onstuimiger en daar past een nog iets snellere en stevigere versie van ‘Gone’ prima bij. De Tears for Fears cover waarmee wordt gedreigd, wordt ingeruild tegen een cover van Guided by Voices. Er worden ook enkele nieuwe nummers gespeeld die snoeihard zijn. De leipe drumslagen zijn bijna onnavolgbaar. Microfoonstandaards schudden, er wordt gestoeid met elkaar terwijl de instrumenten omhangen en de eindes van de nummers worden aanzienlijk gerekt met afsluitende – niet te definiëren – gitaarstukken. Dat komt de nummers lang niet altijd ten goede, maar het zorgt wel voor rock ‘n roll op wat normaal zomaar een dinsdagavond zou zijn geweest.
Gezien: Mozes and the Firstborn en Mikal Cronin, op 12 juni 2012, in Altstadt.