Recensie Capcap... cap - Resonance (EP)

Minimalisme en melancholie met hier en daar een vreemde keuze

Tekst: Koen van Hees ,

De EP ‘Resonance’ van Capcap... cap werd op 5 april 2012 gepresenteerd, in verrassende keuze The Rambler, aan het publiek. 3voor12/Eindhoven deed verslag van die avond die muzikaal zoveel te bieden had dat er ook met veel belangstelling is geluisterd naar de EP zelf. Capcap… cap laat een ander geluid horen in Eindhoven waarvoor het in ieder geval alvast de nodige credits verdient.

‘Resonance’ bestaat uit vier nummers die allen langer dan zes minuten duren. ‘Nomads’, het eerste nummer op de EP, heeft wat weg van de ambient muziek zoals we die van Orbital en Portishead kennen. De track laat zich vooral kenmerken door voortkabbelende synths. Pas na twee minuten is de eerste beat te horen. Een minuut later zingt zangeres Lydia Roos de eerste regels tekst. ‘Nomads’ blijkt uiteindelijk een buitenbeentje op deze EP aangezien het als enige nummer niet eindigt met een heuse postrock finale.

‘Last One Out’ zou zo op het nieuwe album van The xx kunnen staan. Vooral in bandgeluid en stemgeluid zijn er veel gelijkenissen te vinden. Er worden simpele deuntjes gespeeld, omringd door een flinke dosis reverb. De bas volgt netjes de gitaar wat zorgt voor een erg minimalistisch en melancholisch geluid. Na drie minuten slaat het liedje om en werkt Capcap... cap toe naar naar een eruptie die tot het einde wordt volgehouden. Ook ‘Wasteland’ en afsluiter ‘Fawn’ kennen een vergelijkbare opbouw zoals bij ‘Last One Out’ is gebruikt. ‘Wasteland’ is weliswaar iets meer stuwend en heeft een ruiger einde. Afsluiter ‘Fawn’, het langste nummer van de EP, wordt heel langzaam opgebouwd en krijgt heel langzaam steeds meer nieuwe elementen toegevoegd met een climax op het eind waar er wederom plaats is voor een overstuurde gitaar.

Muzikaal gezien is ‘Resonance’ niet altijd even spannend. Misschien is er bewust gekozen voor het gebruik van elektronische drums, maar die komen helaas vrij kaal over. Een iets voller drumgeluid zou beter passen bij de muziek. Het gitaarspel is nergens hoogstaand, maar dat is bij deze sound dan ook totaal niet nodig. Kijk bijvoorbeeld naar The xx en Beach House; het minimalistische aspect is ook bij deze acts juist hun grote kracht. De zang van Lydia Roos, die soms wat geforceerd en losstaand van de muziek overkomt, werkt vooral bij de rustigere stukken op de EP erg goed. De kracht van Capcap... cap ligt vooral in het repetitieve en hypnotiserende effect waardoor ‘Resonance’ in ieder geval geen alledaags geluid bevat. De wijze waarop de spanning iedere keer opnieuw wordt gebouwd, mag er zijn. Zeker binnen de Eindhovense muziekscene brengt de band een nieuw geluid, ironisch genoeg deels gestoeld op de new wave van decennia terug.

‘Resonance’  is nu te verkrijgen via de website en tijdens optredens van Capcap… cap.