The Bony King Of Nowhere en Eindhoven hebben gezegend huwelijk

Gentse Love Like Birds warmt publiek op in huiselijke sfeer Effenaar

Tekst: Bart Jansen / Brendy Wijdeven ,

Na het Naked Song festival in 2011 keert The Bony King Of Nowhere wederom terug naar Eindhoven. Deze keer met de derde langspeler, een die zanger Bram Vanparys eenzaam in de Belgische bossen van Saint-Hubert heeft geschreven. De jonge singer-songwriter leefde als een teruggetrokken kluizenaar en schreef in slechts één dag zijn nieuwe werk na het verwijderen van zijn eerste pogingen waar hij geen connectie mee voelde. Helemaal op eigen kracht nam hij deze beslissing. De juiste? Dat zal vanavond moeten blijken.

Love Like Birds

Door ziekte van zangeres Elke De Mey moest Love Like Birds eerder dit jaar afzeggen als voorprogramma van Amatorski. Vanavond komt de grote belofte uit Gent alsnog naar Eindhoven. De kleine zaal is voor het optreden getransformeerd tot een huiselijke sfeer; overal liggen kleedjes en zitzakken waar de bezoekers gretig gebruik van maken. Een warme ambiance waar Love Like Birds in terecht komt. Glimlachend en verlegen groet ze haar publiek en opent met een akoestisch nummer. Wat opvalt is dat haar bandnaam eer aan wordt aangedaan. De jonge zangeres zingt haarfijn en gedurende de set wordt dit alleen maar beter wanneer ze wordt bijgestaan door haar mannelijke contrabassist.

Tijdens ‘Manic’ krijgt de zang van De Mey de kans om tot bloei te komen en de gevoelige snaar te raken. Onder luid applaus wordt het nummer onbewust onderbroken met een glimlach op het gezicht van de jonge belofte. Het is duidelijk: in de Effenaar zijn al vele zieltjes gewonnen. En dan heeft ze ook nog een grote merchandise-collectie die bestaat uit schattige ‘diamanten’ met vogel- en hart printjes en natuurlijk de EP.

The Bony King Of Nowhere

Na een klein half uurtje Love Like Birds is het tijd voor de andere Gentse band. "Hallo vrienden uit Eindhoven", zo spreekt Bram Vanparys het publiek sympathiek toe. De set wordt begonnen met ‘Across The River’ van de nieuwe plaat. Het nummer heeft akelig veel weg van de stijl van Radiohead. Haarfijn en ontspannen zingt de jonge singer-songwriter, alsof het geen moeite kost. Tijdens het folk-nummer ‘Night Of Longing’ wordt Bram Vanparys voor het eerst bijgevallen door twee gitaristen.

Daarna wordt hij afwisselend bijgestaan door een gehele band met achtergrond zang. Ondanks de wisselingen voelt het aan als een samenlopend geheel. Alleen gitarist Gert-Jan van Hellemont komt wat houterig over als een stokoude bluesgitarist door zijn houding en gezichtsuitdrukking. Het is opvallend stil en rustig in de kleine zaal van de Effenaar. Ook zanger Vanparys valt dit op: “Jullie mogen best wat aan de bar halen, ik wil dat iedereen zich amuseert net als wij.” Sympathiek spelen de Vlamingen door en tijdens single ‘Going Home’ van het vorige album ‘Eleonore’ uit 2011 bloeit de gehele band nog meer op en wordt er een tandje bijgezet, met een hoofdrol voor de drummer.

The Bony King Of Nowhere is erg gegroeid de laatste jaren, zowel muzikaal als in performance. Waar Vanparys tijdens het Naked Song Festival nog vrij schuchter over kwam en vooral zijn set aan het afwerken was, is er nu meer tijd en ruimte voor een praatje. Tijdens het stemmen van de gitaren heeft hij het over onderwerpen als het einde van de wereld en de band tussen muzikanten en toeschouwers. “De tijd dringt.. een concert is iets intiems, ook al speelt ge metal of andere kutmuziek. Het is een soort van relatie tussen twee personen, maar wij vinden het fijn om voor jullie te spelen; da zint ons.” Het is duidelijk dat er vanavond tussen The Bony King Of Nowhere en zijn publiek een relatie is ontstaan die nog lang zal standhouden.

Gezien: The Bony King Of Nowhere, op 7 december 2012, in de Effenaar.