Goed begin BlackHoleSun had halve werk kunnen zijn in PopEi

Nieuwe telg Rockcity presenteert debuut-EP in alle degelijkheid

Tekst: Paul Knippenberg / Fotografie: Anne Voncken en Patric Muris ,

Met opkomende acts als Radar Men from the Moon en Komatsu en de recente terugkeer van Candybar Planet staat Eindhoven binnen het stoner- en spacerock genre weer stevig op de kaart. BlackHoleSun, een reïncarnatie van ‘Moped’, – maar nee, geen verwijzing naar die monsterhit van Soundgarden – presenteerde vrijdag zijn debuut-EP in PopEi en mengde zich vanaf dat moment bij het gezelschap.

Onder de indrukwekkende klanken van Ennio Morricone’s ‘The Good, The Bad and the Ugly’ betreden de vier heren het podium. BlackHoleSun begint daarna direct. Logischerwijs met het eerste nummer van de EP; het beukende ‘This Machine’. In dit nummer zijn echo’s van de wijlen Eindhovense stoner mastodont 7Zuma7 terug te horen. Na deze vlammende opening wordt er wat gas terug genomen. De meerderheid van de nummers die BlackHoleSun vanavond brengt, bevat psychedelische en spacerock passages. Het gitaar- en drumwerk wordt hierbij ondersteund door effecten en soundscapes die zanger Alex Wijn creëert. Deze passages worden overigens niet oneindig uitgesponnen. Vaak worden ze afgewisseld met groovende of snelle gitaarriffs. Deze afwisseling is een terugkerend en eigen ingrediënt in de sound van BlackHoleSun. Het kraakheldere gitaargeluid doet soms denken aan dat van U2 in de jaren 80. Ook de donkere en melancholische sfeer die de nummers soms uitstralen lijken invloeden te hebben uit dit tijdperk. 

Wat opvalt is de goede geluidsmix. De verhouding tussen muziek en zang klinkt zelfs beter dan op de EP waar de nadruk vooral op de zang ligt. Vanavond is er een betere balans en daardoor is het Engels, met een soms Brabantse tongval, van Alex Wijn een stuk minder storend.

Op het geluid dat de band vandaag creëert is sowieso weinig aan te merken. De heren spelen verzorgd en geconcentreerd. Vooral de bassist en gitarist vertonen met enkele hoogstandjes hun vakmanschap. Er staat duidelijk een brok aan ervaring op het podium. Muzikaal mag het dan allemaal prima klinken, aan podiumpresentatie wordt - wellicht bewust - niet veel gedaan. Voor de toeschouwer is er weinig tot niets boeiends te zien. Op enkele passen van de zanger na doet het allemaal erg statisch aan.

Vernieuwend is het allerminst wat BlackHoleSun vanavond laat horen. De gitaarriffs klinken soms wel heel erg herkenbaar. Ook mist het optreden over het geheel een bepaalde flow. De opwinding en het overrompelende effect van de openingsplaat keren niet meer terug in de set. De show kabbelt eigenlijk maar wat voort. Er zit weinig variatie in de muziek, op die ene verrassende ballade na. BlackHoleSun zet een sterke sound neer, maar heeft momenteel nog te veel vervangbare nummers. Mede hierdoor en de weinig energieke presentatie op het podium weet de band ondanks zeer degelijk spel nog niet geheel te overtuigen.

Gezien: BlackHoleSun, op 30 november 2012, in PopEi.