Het nieuwe album 'Destroyers Of Worlds' staat vol met puntige riffs, feedback en verrassende tropische invloeden. De pure lo-fi is ingewisseld voor een ietwat strakkere productie. Logisch, volgens Joep van Son. “De eerste plaat is helemaal thuis opgenomen. We hadden niet veel geld om aan productie uit te geven, en deden de opnames met een computer en een gitaar-pod. Ook de drums komen uit een computer, hoewel die wel door de drummer geprogrammeerd is. Deze keer hebben we in een studio opgenomen.”
Alle nummers op de nieuwe plaat gaan over hemzelf en Louman, zegt Van Son. Na een jarenlange vriendschap en muzikaal partnerschap, bloeide de liefde op tussen de twee. Van Son: “Het was heel verwarrend. We zaten in een bar en ineens sloeg de vonk over. Alles stond op zijn kop.” Vandaar dat The Sugarettes de nieuwe muziek even op de plank lieten liggen. “Het was even te heftig allemaal. Maar nu is het heel steady. We wonen tegenwoordig ook samen. Muziek is tegenwoordig ondergeschikt in onze relatie.”
'Destroyers Of Worlds' is zodoende een conceptalbum geworden, over een heftige periode in het persoonlijke leven van de bandleiders. Die intentie was er niet bewust volgens Van Son. “Maar stiekem wordt elk album van ons een conceptalbum. Dat krijg je als je heel snel werkt, we hebben de plaat in vier middagen ingespeeld. Dan wordt een plaat vanzelf een afbakening van een periode.”
De lichthartigheid waarmee de punky, up-tempo liedjes van The Sugarettes je luidsprekers uit schallen, suggereert niet direct dat er een doorlopend concept behandeld wordt. Van Son: “Het komt misschien niet zo over. Muzikaal zijn het inderdaad simpele riffjes en akkoorden, en zou je niet zeggen dat er veel achter steekt. Maar in de teksten hoor je het wel: ‘Wat wil je nou!?’, vragen we aan elkaar.”
Daarnaast heeft de band het thema van de rauwe liefdesverklaring wat verbloemd, door het in de context van een highs school romance, Amerikaanse stijl te plaatsen. “Als je te letterlijk over iets schrijft, krijg je lelijke liedjes”, denkt Van Son. “We waren beïnvloed door de film 'Whip It', en de films van John Hughes. Binnen die high-school, bubblegum achtige setting hebben we onze situatie geplaatst. Al is het natuurlijk wel nep; we zijn al in de dertig.”
De lo-fi sound van de eerste plaat werd vergeleken met bands als PJ Harvey en The Jesus & Mary Chain. De meer puntige, punky liedjes van Destroyers of Worlds doen ook denken aan bands als Blood Red Shoes. “De een hoort er weer andere invloeden in als de ander. Voor mij zijn het meestal totaal geen referenties; onze muziek ontstaat heel spontaan. We blijven doorgaans bij het eerste idee. Ik sta er ook nooit bij stil, mijn motto is: zoveel mogelijk muziek maken, en niet te veel lullen.”
Zoveel mogelijk muziek maken is ook voor de komende tijd het doel van The Sugarettes. “De optredens beginnen binnen te stromen. We gaan kijken of we leuke voorprogramma’s kunnen doen. Lekker veel spelen, en kijken hoe dit beestje valt. Daarnaast zijn we allemaal nog druk met onze zij-projecten.” Dat zijn er nogal wat. Louman heeft met haar band Iskaa & The Red Cars net een nieuwe EP uit. Van Son zelf speelt bijvoorbeeld in Nikoo en The Very Sexuals, en de nieuwe bassiste Marjolein Kooijman speelt in de gerenommeerde doom/gothic band The Gathering. Van Son lacht: “Die staat in Zuid-Amerika voor duizenden mensen te spelen, en met ons weer in een donker hol op te treden.”
13 april is de albumpresentatie van 'Destroyers Of Worlds' in TAC, Eindhoven. Op deze avond spelen ook Space Siren en WOLVON. De plaat is nu te beluisteren op de Luisterpaal.