Motorpsycho zoekt en vindt hoger bewustzijn

Suizende oren en dampende trommelvliezen

Tekst: Jerome Crutsen / Fotografie: Tim Ypelaar ,

Dat het Noorse Motorpsycho een band heeft met Nederland en dan specifiek met de Effenaar, is duidelijk. Onlangs nog waren ze er om het 40 jaar Effenaar feest mee te vieren. Nu staan ze voor maar liefst het vijftiende maal in het Eindhovense poppodium om hun kraakverse album ‘The Death Defying Unicorn’ te presenteren. Met een zwik aan jazz- en klassieke muzikanten werd een heuse psychedelisch spacerock magnus opus in elkaar geknutseld. De Effenaar is speciaal voor Motorpsycho en omgekeerd ook!

Bij binnenkomst blijkt het concert te zijn verplaatst van de grote naar de kleine zaal. Heeft men genoeg van de Noren of wordt het nieuwe album minder geapprecieerd, is de vraag. Na afloop vliegen de vinylplaten in ieder geval als zoete broodjes over de toonbank. Zelfs zoveel dat mensen moeten wachten op een nieuwe lading. Met de nieuwe plaat is Motorpsycho een ietwat andere weg ingeslagen. Dit komt door de samenwerking met jazztoetsenist Ståle Storløkken en andere jazz- en klassieke muzikanten. Er is veel meer ruimte ingericht voor klassiek en jazz, maar Motorpsycho is onmiskenbaar aanwezig. Het album in zijn geheel zou een perfecte soundtrack zijn voor een nog niet bestaande film.

Normaliter husselen de heren de setlists door elkaar waardoor je nooit weet wat je kunt verwachten. 'Ervaringen' zijn het. Voor deze tour is de setlist iets eenvoudiger samengesteld. De nieuwe plaat wordt integraal gespeeld van begin tot eind. Aangevuld met toetsenist Ståle Storløkken maar helaas zonder Trondheim Jazz Orchestra, strijkerscollectief Trondheimsolistene en een handvol andere gastmuzikanten beginnen de vier heren rond half negen aan een twee uur durende set.

In honderd minuten wordt het publiek meegenomen in een opzwepend epos genaamd ‘The Death Defying Unicorn’ dat gebaseerd is op het mysterieuze ongeluk van de walvisvaarder Essex, begin 19de eeuw. Aangezien dit het eerste optreden van de tour is vraagt ‘Out Of The Woods’, het eerste nummer, even om opwarming. De nieuwe drummer, die overigens een dikke pluim verdient vanwege zijn meesterlijke slagen, moet er even inkomen, maar in een mum van tijd staat hij zijn mannetje.
 
Vanaf de eerste toon word je meegesleept in het verhaal dat je tot de laatste minuut vast weet te houden. De songs zijn soms al lang van zichzelf maar worden nu nog eens extra uitgesponnen door boeiende improvisaties. De zaal wordt van zijn sokken geblazen evenals bevangen door de kabbelende blazerdeuntjes. Dat er hier sprake is van een technisch hoogstandje moge duidelijk zijn. De zangstemmen van Bent en Snah vullen elkaar goed aan. In combinatie met de uit synthesizer komende blazers, orgel en gitaren versterkt dit elkaar tot een adembenemende trip langs de Noorse landschappen, fjorden en gletsjers.
 
De communicatie met het publiek beperkt zich deze avond tot een ‘not bad’ van Bent vlak voor de toegift en een ‘thanks a lot’ aan het einde. Tijdens de twintig minuten durende toegift komen het favoriete oudje ‘Mountain’ uit 1993 en ‘Taifun’ van het album ‘Trust Us’ uit 1998 voorbij. Het resultaat is een denderend psychprogressief optreden. Nothing more to say.

Gezien: Motorpsycho & Ståle Storløkken, op 11 april 2012, in Effenaar.