“Wanneer ik mijn zonnebril op heb, beginnen we” roept de frontman van Theodore tijdens de soundcheck van de band. En zo geschiedt het. De inspiratiebron van het eerste nummer ‘Good Cop, Bad Cop’ blijkt makkelijk te herleiden; deze tekst prijkt prominent op het (fun)shirt van de zanger. En die fun heeft een belangrijk aandeel in de performance van Theodore. Na ieder nummer wordt er ruimte gemaakt voor een grappige of dwaze opmerking naar elkander of bekenden in het publiek. Helaas meer dan eens net iets te flauw of te plat wat het moeilijker maakt om de band serieus te nemen. Echter, wanneer de heren niet praten maar musiceren staat er zowaar een gedreven band op het podium van de Rambler. De keuze voor Theodore op deze avond blijft wel verassend. Er zijn op muzikaal gebied weinig tot geen raakvlakken met hoofdact capcap… cap te ontdekken.

De ongecompliceerde poprock klinkt aardig, maar een eigen herkenbaar geluid is er nog niet in te ontdekken. Theodore staat met veel zelfvertrouwen op het podium en dat is knap te bedenken dat dit pas het derde optreden ooit is. Alleen die zelfspot zou iets gedoseerd mogen worden. Wanneer Theodore de zelfrelativerende comedy act een minder prominente rol geeft en de focus naar het bijschaven van zijn muziek verschuift, kan er echt wel wat leuks ontstaan.

Iets voor middernacht begint capcap… cap aan de presentatie van de EP ´Resonance´. Na een eerder uitgebrachte demo is dit de eerste officiële release van de band. Als opmaat naar het nieuwe materiaal van de EP worden enkele oudere nummers gespeeld waaronder het heerlijke, door de repetitieve baslijnen haast hypnotiserende, ´Desert Drive´ dat tegen de acht minuten klokt. Die tijdsduur is overigens niet uniek bij de nummers van capcap… cap dat graag wijd uitgesponnen songs schrijft.