Noot vooraf: we spraken the galactic lo-fi orchestra al een tijdje geleden, maar door de vele publiciteit op onze site vanwege de boeking voor Club 3VOOR12/Eindhoven, de editie van 3 juni 2011, hebben we publicatie even uitgesteld. Luisteraars van 3VOOR12/Eindhoven radio zijn echter wel al goed bekend met de muziek van de band. Ook interessant weetje: normaal doet Michel Geelen, geestelijk vader van de formatie, de interviews alleen, maar 3VOOR12/Eindhoven mocht met de gehele band in gesprek. Konden we mooi, conform de rijke Spruitjesrock traditie, een stukje repetitie meepakken. Genoeg inleiding, het interview:

Profiel:
Vier net niet veertigers die onder aanvoer van Michel Geelen lo-fi als genre aan het muzikale landschap van Eindhoven toevoegen. Michel, onder andere bekend van Emotional Elvis, schrijft de muziek helemaal op eigen houtje, maar voor de live uitvoering doet hij graag een beroep op zijn band. En dan rammelt het, kraakt het, piept het, maar bovenal rock het. Precies zoals het de bedoeling is. En dat klinkt behoorlijk hip.
Voorstelronde van de bandleden, in willekeurige volgorde:
Michel (42): zang en gitaar
Roelof (39): drums
Harald (40): toetsenist
Adrie (42): bas en tweede stem
Omdat we in het Spruitjesrock dossier zelden te maken hebben met mannen die ouder zijn dan wij vermelden we graag de leeftijd. Die vermelding helpt bovendien de titel en de rest van het interview te begrijpen.

the galactic lo-fi orchestra, waar ken je ze van?
De band in zijn geheel wellicht van een van de vele publicaties in de landelijke media; zowel gedrukt als online. Het was maandenlang onmogelijk om een muziekblad open te slaan dat geen artikel bevatte over de band. In Eindhoven zijn ze ook bekend van de eerste optredens die plaatsvonden in The Rambler en de Effenaar. In de Effenaar hebben ze zelfs zowel het café als de kleine zaal in korte tijd op hun naam gezet. Dan individueel: Michel Geelen ken je valst al van een van zijn vele vorige bands. Emotional Elvis bijvoorbeeld. Of Candy In Helsinki. Hij is net als de rest van de band huisman. Behalve Roelof, die is geen huisman. Adrie heeft na 3 juni (Clubavond 3VOOR12/Eindhoven red.) een aparte heldenstatus: hij werd die dag vader van een tweeling en wist de bevalling –alsof het niets was- te combineren met een optreden op de clubavond waar trots de eerste foto’s werden getoond.

Gezamenlijke biografie in een goede volzin:
Dit blijkt niet te doen. Een stortvloed aan onsamenhangende verhalen en half afgemaakte zinnen overvallen ons met het vriendelijke verzoek om er zelf maar even een volzin van te maken. Zo doen ze dat, die mannen van the galactic lo-fi orchestra. Het is overigens goed bedoeld: veel te vertellen en niet weten waar te beginnen. Of te eindigen.

Onze redactie heeft er het volgende van gemaakt:
Vier veertigers (zo begon ook de eerste poging, maar die werd bruut verstoord door Roelof die niet in het rijtje thuishoort met zijn jaartje uitstel) die muziek als drijfveer hebben. Het bindt de bandleden die het samen maken van muziek “kei gezellig” vinden. Michel vervolgt: “We maken muziek en mensen snappen het meteen. We zoeken altijd naar een plaatje dat meteen klopt. Het klopt gewoon.” Michel en Harald kennen elkaar overigens al van kleins af aan, de rest van de band is later onderdeel geworden van de vriendengroep. Een vriendengroep, ja, daar mogen we wel van spreken.

De muziek van the galactic lo-fi orchestra in Jip en Janneke taal:
“Pop, lo-fi, far from perfect…uh…het piept en het kraakt. En het wringt.” Er volgt een vergelijking met het boek ‘Biografie & Visie’ van Louis van Gaal’ met de aanvullende noot dat de band eigenlijk hetzelfde is: “Het liedje staat centraal en iedereen binnen de band voert een taak uit ten behoeve van het liedje.”

Welke artiesten hebben het meest bijgedragen aan wie jullie nu zijn en aan de muziek die jullie maken?
“Oef” is de eerste reactie. Daarna volgen namen uit alle hoeken. We sommen op: Pavement, Ramones, Beach Boys, Run-DMC, Tom Waits en Eels. “We komen voort uit Emotional Elvis; laten we zeggen dat toen Tom Waits een beetje de insteek was en dat we nu terug zijn gegaan naar de basis.” In dit antwoord neemt Michel de rol weer op zich om het gesprek van hun kant weer in zo goed mogelijke baan te leiden. Waarvoor dank.

Wat is jullie hoogtepunt tot nu toe?
Michel: “De hele hype rondom het verstuurde promocdtje. De grote hoeveelheid publiciteit die het heeft gekregen. We hoopten wel al op een kleine buzz, maar dit hadden we nooit verwacht”. Ja en ook nog allemaal zeer positief weten wij. Het verbaasde ons aangezien onze redactie besloot geen recensie te schrijven over een promocdtje dat niets meer is dan een sampler van het aankomende ‘echter werk’. We voelen ons bijna genoodzaakt om verantwoording af te leggen en laten daarom nog maar eens weten hoeveel airplay de band heeft gehad in ons radioprogramma op Studio 040.

En al een volgende mijlpaal in het vooruitzicht?
“Werken aan de plaat en de release ervan ergens in september/oktober.” De releaseparty vindt plaats in The Rambler waar de band goede herinneringen aan heeft. Onder andere door het optreden tijdens de Serious Request week in december vorig jaar, maar ook door de concerten die ze er hebben gezien en het beleid dat er wordt gevoerd. “The Rambler is een fijne plek die lokale bands steunt. Dat vinden wij een positief gegeven waardoor wij daar ook graag onze albumpresentatie willen houden.”

Ja en dan nog die vraag over deelnemen aan een bandwedstrijd als de Grote Prijs van Nederland… Het is het format (iedereen krijgt dezelfde vragen, leuk voor de vergelijking etc.) dus hij moet even: Is deelname aan een bandwedstrijd niets voor jullie?
We lachen er met z’n allen om. Bandwedstrijden zijn natuurlijk meer geschikt voor jeugdige bands die nog beginnend zijn en snel bekendheid willen krijgen. Michel is een doorgewinterde muzikant die al gravende in zijn geheugen zich wel nog bedenkt dat hij in het verleden vaak genoeg heeft meegedaan aan bandwedstrijden. Zo noemt hij Wraak van Brabant en Nu Of Nooit. Voor de titel van Nu of Nooit moest hij het nog opnemen tegen De Heideroosjes. We weten hoe dat is afgelopen.

We zijn al weer aangekomen bij de laatste vraag voorafgaand aan een stukje exclusief voor ons gespeelde live muziek: Wat willen jullie de lezers nog meegeven?
Het is veelal Michel die aan het woord is, zo ook bij beantwoording van deze vraag: “Het kan geen kwaad om een keer de andere kant op te kijken. Kwaliteit zit hem niet altijd in perfectie”. Na een korte stilte vervolgt hij: “Je moet alles in het leven wel serieus nemen, maar dat kan ook zonder jezelf zo serieus te nemen.” Het zijn opmerkingen die prima zijn te rijmen met de muzikale keuzes die Michel voor deze band heeft gemaakt. Vlak voordat iedereen zijn instrument opzoekt om de geplande repetitie echt te starten, sluit hij af: “Ik hoop dat mensen die luisteren naar onze muziek eens proberen te denken van ‘zo kan het ook’. Zo is het ook goed.” Dat heeft blijkbaar een aantal mensen gedaan, want na het optreden van the galactic lo-fi orchestra op onze clubavond in de Effenaar zijn ze maar liefst voor twee andere boekingen benaderd.

the galactic lo-fi orchestra, gesproken op 12 april 2011 in hun repetitieruimte in de Bunker Eindhoven.