Welnu, aan het einde van dit jaar hoort men een staat opmaken van zaken die goed en minder goed gelukt zijn. Werken is dit jaar zonder meer goed gelukt. Sterker nog: we werken ons al een paar maanden een slag in de rondte. Het –zo nu en dan goed gelukte- bewijs daarvan is gelukkig op meerdere plekken in onze wonderschone stad terug te vinden. Tot de minder goed gelukte zaken moet ik helaas het schrijven van deze MAANDELIJKSE columns rekenen. Sinds mijn aantreden als columnist heb ik –deze column incluis- maar liefst drie stukjes geschreven in, pak ‘m beet, vijf maanden. Ik kan nu wel beterschap beloven, maar we weten allemaal wel dat het volgend jaar niet veel beter zal zijn.
Wat me in ieder geval opvalt aan dit jaar, is dat het zo verrekte snel is gegaan. Ik kan me nog helder voor de geest halen hoe ik in februari dacht: “Okee Erik, nu moet je even flink aan de bak: op naar meer en beter en wel voor de zomer”. Dat dat inmiddels alweer negen maanden geleden is, lijkt nu schier onmogelijk.
En om maar eens in die negen maanden terminologie te blijven hangen: opvallend veel vrienden zijn dit jaar zwanger geworden en staan op het punt te bevallen. Neen, beste lezer, daar heb ik verder niks mee van doen gehad. Ik heb er simpelweg kennis van genomen en geen aandeel in het heuglijke feit zelf gehad.
En terwijl ik dit zit te schrijven vraag ik me stiekem af wat ik nou het beste gelukt vind dit jaar… Laat ik er eens een top vijfje van maken:
5. De hekkensluiter: Too Much Fun Club. Alle keren goed gelukt, maar we zijn er nog lang niet en daarom op de vijfde plaats. De Sinterklaasch Afterparty was een heel gezellige en iedereen was netjes dronken, maar ik ben ervan overtuigd dat het beter kan. De volgende staat al sinds een paar weken in de steigers: halen we als eerste in Nederland de gehele stal van het vreselijk vette New Judas label hier naartoe. “New Judas?” denkt u nu. “Huoratron en consorten!” zeg ik dan. Hou de weekenden rond half februari maar alvast vrij in de agenda.
4. Nummer vier is altijd een moeilijke. Minder goed dan nummer drie, maar beter dan de laatste. Eens even denken… Och ja! Dat kan alleen de Dutch Design Week zijn. Hoe leuk het ook was om clandestiene parkjes aan te leggen in de stad, extra openbare aanplakborden te plaatsen, een gratis feestje te geven en lunch uit te delen: het is allemaal een beetje verloren geraakt in de immense drukte eromheen. Hoe het ook zij: het was leuk en zeker niet slecht, maar een paar dagen daarvoor deden we iets beters, terug te vinden op nummer twee.
3. Op drie en net niet op nummer twee: twee weken Japan. Ook erg goed gelukt, maar op nummer drie opdat we het nog een keer over kunnen doen. En dat wil wat zeggen uit de mond van iemand die liever niet te ver van huis gaat zoals ik – een avondje bij vrienden langs gaan is vaak al te spannend.
2. Op twee: Het MU10 feest voor MU. Zeer wonderwel geslaagd, ondanks het feit dat live act Jimmy Edgar met z’n suffe kop vergeten was op het vliegtuig te stappen – ik heb er wel van genoten zijn vader in Detroit om half zes ‘s ochtends uit zijn bed te bellen. Gelukkig waren D-Fuse (inmiddels en gelukkig tot vrienden te rekenen) en Money Mark geniaal en kwam vriend Seiji op het laatste moment de boel redden… en hoe!
1. De kredietcrisis. Dat moet wel nummer 1 zijn. Hoewel wij er verder weinig mee van doen hadden, moet ik zeggen dat ook ik een tijdje goed in de piepzak zat. Wat een sterk staaltje massale angst zeg. Nou ben ik zelf zeer geïnteresseerd in geschiedenis en zo meer en, laten we eerlijk wezen, een dergelijke dosis volksmennerij hebben we sinds de jaren vijftig/zestig van de voorbije eeuw niet meer mee mogen maken. Is het u ook al opgevallen dat onze tijd verbazingwekkend veel op die eerder genoemde jaren vijftig en zestig lijken? Onmogelijke oorlogen, een roep om meer persoonlijkheid, een nieuwe wereldleider waar mensen nagenoeg verliefd op zijn en hevige verdeeldheid onder mensen. Ik ben blij dat ik dit mee heb mogen maken. Oh wacht… we zitten er nog wel even aan vast. Heerlijk!