Haagse Pop Week 2012; zondag 14 oktober

Met Small Time Crooks, Fabian, Jana en meer

Willemijn de Koning, Madeleine van Geuns en Remco van der Ham | Foto’s: Samantha Stauttener, Remco van der Ham en Remie Stronks ,

Zondag, de dag van rust en bezinning. Daar speelde de Haagse Pop Week op deze druilerige zondagmiddag 14 oktober goed op in. Er stonden namelijk louter akoestische acts op het programma. ’s Middags in de Passage en in het Brouwcafé in Scheveningen, ’s avonds was er een Songwriters Café in de Bieb.

Marietha van der Velde bijt het spits af op de derde dag van de Haagse Pop Week in de Passage. En dat is op deze regenachtige zondagmiddag niet makkelijk. Er is dan ook niet zoveel publiek. Het publiek wordt steeds wel aangevuld door voorbijgangers, die waarschijnlijk in de Passage zijn om te schuilen voor het hondenweer dat buiten aan de gang is, maar die zijn net zo snel weer weg als dat ze zijn gekomen. Marietha maakt ook niet heel veel indruk met haar akoestische gitaar, wat overigens niet wil zeggen dat het niet goed gespeeld is, alleen niet goed genoeg om veel publiek aan te trekken. (WdK)

De volgende act moet gedacht hebben: dat doen wij anders. Want voor het optreden worden er gelukskoekjes uitgedeeld, waarop tijd en plek van hun optreden staat, in de hoop om die mensen in de Passage te houden als publiek. En de truc lukt zowaar. Kat Ya heeft aan het begin van het optreden al veel publiek voor zich staan. En de band stelt niet teleur. Deze vijfkoppige band staat bekend om het spelen van 'fantasierijke pop' en dat is inderdaad, na het horen van hun klanken, de beste manier om deze muziek te omschrijven. Het is pop, maar dan net een beetje anders. De fantasie zit hem in het gebruik van de instrumenten, maar vooral in de teksten. En deze band kan meer dan alleen fantasierijke pop spelen. De nummers worden afgewisseld met het voorlezen van een gedicht en het opnieuw tevoorschijn halen van de koektrommel waaruit het publiek weer getrakteerd wordt op extra gelukskoekjes. Dat kan het publiek wel waarderen, waardoor Kat Ya het publiek tot het einde behoudt. (WdK)

De derde act is Fabian, een driekoppige band die zich waagt aan rustige (folk/soul)pop, gecombineerd met rap. De band timmert dit jaar al hard aan de weg met uitverkochte concerten en optredens op Waterpop en Westerpop. Maar in tegenstelling tot de optredens die ze op deze festivals weggaven, spelen ze hier wat rustiger. Misschien komt dit door het regenachtige weer, maar het duurt even voordat het vuur bij Fabian ontwaakt. Hij blijft vooral in het begin ver van de microfoon staan, wat ervoor zorgt dat zijn geluid meer op een achtergrondgeluid lijkt dan een geluid van een band dat de aandacht moet trekken. Al is dat misschien ook aan de akoestiek van de Passage te wijten. Als hij de rustige popliedjes afwisselt met rap houdt hij zijn mond wat dichter bij de microfoon waardoor het optreden verbetert en ook de bandleden meer los komen. Fabian bedankt dan ook als er na zijn optreden nog ruimte is voor een extra nummer. Hopelijk doet hij dit op 1 december, als hij in 't Paard staat, niet, en geeft hij daar weer een optreden weg zoals we van hem gewend zijn. (WdK)

Niet alleen het centrum van Den Haag is deze middag het toneel van de Haagse Pop Week, ook Scheveningen doet mee. Aanvankelijk zou jazz singer-songwriter Jana optreden in de Cultuurcontainer van Den Haag 2018. Door het slechte weer van die ochtend wordt het optreden voor de zekerheid verplaatst naar het nabij gelegen Brouwcafé. Daar krijgt Jana met haar gitarist Gilles een mooi plekje toebedeeld. Het is lekker druk in het café, al hebben de meeste mensen vanmiddag niet op een muzikale traktatie gerekend. Aan het begin van het optreden is de aandacht voor Jana dan ook miniem, maar gaandeweg weet het tweetal de aandacht steeds meer naar zich toe te trekken. De akoestische jazzpop van Jana weet ook vandaag weer indruk te maken en we wachten dan ook met smart met de EP die eind dit jaar dan toch echt uit zou moeten komen. (RvdH)

Het is de taak aan Small Time Crooks om deze zondagmiddag in de Passage af te sluiten. De vierkoppige band valt direct op. De look van de bandleden wordt gedomineerd door baarden, tatoeages en oorbellen, en hun gereedschap bestaat uit akoestische gitaren, een contrabas, een banjo en een wasbordje inclusief toeters en bellen. Het publiek is een stuk groter in aantal dan bij voorgaande optredens en behalve aan de look en instrumenten, hebben ze dat ook te danken aan de goede naam die ze hebben opgebouwd op festivals als  Life I Live en Lowlands. De mannen zelf zijn erg down to earth. Terwijl ze met vol enthousiasme hun bluegrass en countryrepertoire ten gehore brengen, wordt er tussendoor gerookt en gedronken. Dit ongedwongen optreden doet het goed bij het publiek, dat gestaag groeit. Als de heren Laat Me van Ramses Shaffy inzetten, is het publiek helemaal verkocht. De twee gitaristen voeren nog een showtje op door het tegenover elkaar op te nemen met hun gitaren. Dit spektakel wordt afgesloten met een lied over hoe ze elkaar hebben ontmoet. En waar kan dat ook anders, dan in een bar? En met deze onthulling zitten de optredens in de Passage erop. (WdK)

In de Passage bij Small Time Crooks

’s Avonds wordt café  de Bieb even omgebouwd tot Songwriters Café. Verschillende singer-songwriters laten hun kunsten horen tijdens een gezellig avondje in de kroeg. Om 21.00 uur wordt de avond afgetrapt door Debora Hulskamp, initiatiefneemster en organisator van Songwriters Café The Hague. Na de eerste singer-songwriter klimt ze ook zelf achter de microfoon en laat het publiek twee nummers horen. Beide nummers zijn niet al te ingewikkeld, dus het publiek kan lekker meezingen. Bij de zangeres mist af en toe de diepgang nog, maar zuiver en mooi klinkt het zeker. De sfeer zit er ook al goed in.

Toch is het lastig om in een kroeg als de Bieb een avond als dit te organiseren. Veel mensen komen er voor een biertje, zonder te weten dat er wordt opgetreden. Dit is duidelijk te merken bij hoofdact Shane Alexander. De ietwat arrogante singer-songwriter uit L.A. vraagt aan het begin van zijn optreden om allemaal stil te zijn en anders naar de andere ruimte in het café te gaan. In het publiek is duidelijk te merken dat niet iedereen hier gehoor aan geeft.  Veel mensen kletsen gewoon door en zien de zanger, begrijpelijk, meer als achtergrond. Zijn muziek is relaxt, echte zondagmuziek. Helaas niet veel catchy refreinen en af en toe wat slaperig, maar hij laat zich niet uit het veld slaan en doet zelfs nog een toegift. Al met al is de avond zeker geslaagd te noemen. Een heerlijk relaxte zondagavond waar veel mensen op de maandag nog van kunnen nagenieten. (MvG)