TodaysArt 2015: de vrijdag met het strand en de pier als decor
Donderdag was de eerste avond van de 11e editie van TodaysArt. De officiële opening van het festival was echter vrijdag in het Kurhaus. Na een korte speech van directeur Olof van Winden, kon het festival definitief losbarsten. Met het Kurhaus, het strand, de pier en de E.ON Electriciteitsfabriek als settings, kon er weer een lange dag genoten worden van kunst en muziek.
In de zaal van het Kurhaus betreden één dame en twee heren de kleine podia's. Wanneer het visuele aspect zou ontbreken, zou je twijfelen over wat je hoort. Een zwerm bijen? Een naderende metro? De introductie van een onheilspellende filmscène? Wat het publiek te horen krijgt, is zo'n half uur "speaker swingen". Deze performance van Gordon Monahan creëert een zeer bijzonder audiovisueel Doppler effect.
Na een korte speech van Steven van Lummel wordt het publiek naar het strand geleid. De reden is snel duidelijk: vlak voor de pier heeft Staalplaat Soundsystem 24 meter lange buizen geplaatst om door middel van gasblazers tonen te maken. Het ziet er indrukwekkend uit, maar we horen op het strand alleen de gasblazers. Het schijnt dat de zeer lage frequenties in de pier wel waarneembaar waren, dus gaan we het morgen nog eens proberen.
Op het eilandplatform naast de pier vindt 5,4,3,2,1,....lift-off plaats. Een audiovisueel spektakel is beloofd van een symbolische raketlancering, maar de aanloop naar de door ZERO geïnspireerde raketlancering duurt vrij lang en de daadwerkelijke lift-off is een lichte anticlimax.
Terwijl de zee groen verlicht wordt (Radiant Beach), er een bel van de bungytower wordt gegooid en de 22 tracks dj's de eerste voetjes van de vloer trachten te krijgen in Pier Zuid+1, gaan de meeste bezoekers even wat eten bij één van de hippe eettentjes op de pier of bezoeken de kunstexposities van o.a Lisa Parks en Lotte Geeven op het eiland onder de piertoren.
Het Nederlands-Japanse duo YobKiss geeft rond middernacht een puike electroset weg en de toon flink is gezet in Pier Deck/Zuid-1. Wij zijn blij dat Paul Borchers nog niet zo lang geleden kennis heeft gemaakt met Yuko Hazama.
Na een korte ombouw steelt Group A de show met zijn prettiggestoorde mix van punk, noise en electronica. Wederom een tweemansformatie met een Japanse achtergrond. Een stortvloed van overstuurde violen, repetitief vervormde beats en galmende vocalen van zangeres Tommi Tokyo spoelen over het publiek.
(Natalia) Zamilska sluit direct aan met haar snoeiharde technoset. Deze nieuwkomer - ze bracht haar debuutalbum uit in mei 2014 - heeft er duidelijk zin in en haar enthousiasme slaat snel over op het publiek.
In schril contrast tot Zamilska lijkt Seth Horvitz alias Rrose haast een standbeeld. Het is natuurlijk ook moeilijk bewegen als je overleden bent in 1909 (een feitje dat op de Facebookpagina van Rrose te vinden is). Het maakt het aanwezige publiek echter niets uit: ze komen om te dansen en worden op hun wenken bediend met de experimentele techno.
Als dan rond half vier de levende legende Ellen Allien haar plaats achter de draaitafels neemt, is het feest compleet. Een betere afsluiter hadden we ons niet kunnen wensen! We wanen ons even in een Berlijnse underground technoclub met een interieur dat doet denken aan 'Star Trek meets The Loveboat' en dansen nog door tot in de vroege ochtend boven de zee.