De lucht kleurt zuurstokroze wanneer bij de ingang van de pier, zo’n 200 man met gevouwen, gekleurde bootjes om hun nek zich verzamelt onder bijpassende gekleurde vlaggen. Lucy’s Wijsje op de Pier is compleet uitverkocht. Zes groepen worden door hun gidsen op, onder en in de Pier geleid naar een zestal acts. Niemand weet nog welke bands of artiesten ze te zien krijgen, maar de sfeer zit er goed in. Hamburgers in dozen, biertjes in handen en flessen wijn in tassen gaan mee.
Lucy’s Wijsje doet de Pier schudden op zijn fundament
Haagse Popmaand geopend met muzikale speurtocht
Een jaar geleden won Lucy’s Wijsje de Haagse Popprijs voor Beste Nieuwe Initiatief, deze zomer ging de Scheveningse Pier weer open en het HPC bestaat 30 jaar. Logisch dus dat op 2 oktober 2015 de Haagse Pop MAAND werd geopend óp die pier, mét Lucy’s Wijsje.
Valerie Branoux
Groep Rood staat onder leiding van Mink en Benjamin, die meteen duidelijk maken dat Groep Rood natuurlijk de allerleukste groep is. Met luid gejoel stemt de groep daarmee in. Op naar buiten, waar het inmiddels donker is en waar vlakbij de vloedlijn, onder de pier Valerie Branoux en haar gitaar staan. Slechts verlicht door enkele kleine lantaarns, mogen we dicht op haar komen staan. Het is namelijk echt geen zomer meer en met koude handen is het niet zo lekker gitaar spelen. Valerie’s zijden stem en lieve liedjes worden versterkt door de romantische setting en het geluid van de golven op de achtergrond. De warmte die Valerie uitstraalt doet ons spontaan vergeten dat we níet rondom een haardvuur zitten.
Groeten uit Scheveningen
Van een tokkelende gitaar naar fotografe Kim Timmer en een saxofoon. Terwijl de ene helft van de groep in Kim’s fotostudio op de foto gaat, luistert de andere helft buiten naar haar vader. Onder de naam Groeten Uit Scheveningen legt Kim bezoekers van de Pier – en vandaag van Lucy’s Wijsje – samen met de meest uiteenlopende attributen vast. Groep Rood weet daar wel raad mee en leeft zich volledig uit met haaienmaskers, gouden kronen en ridderhelmen. Omdat niet iedereen tegelijk op de foto kan, neemt Kim’s vader de andere helft van de groep mee in zijn verhalen. Gepassioneerd speelt hij saxofoon en op onvoorstelbare theatrale maar toch integere wijze draagt hij zijn gedichten voor.
Dust Bowl Drifters
Nadat de biervoorraad weer is aangevuld, stapt de groep in feeststemming voort. Op de bovenste verdieping van de linkertoren wordt die feestvreugde extra gevoed door de vrolijke bluegrass van de Dust Bowl Drifters. De akoestische instrumenten galmen lekker in deze grote, lege ruimte, maar helaas komen de vocals over de speakers er totaal niet bovenuit. Het lijkt het publiek niet te deren. Er wordt geklapt, gejoeld, gesprongen en gedanst. Die energie geeft af op de band die steeds enthousiaster begint te spelen, waarop Groep Rood nóg harder geniet.
St. Solaire
Via de nooduitgang en de buitentrap komen we op het benedendek van de linkertoren terecht, waar Geert van Emden met zijn band St. Solaire de groep opwacht. Met het Kurhaus en de verlichte boulevard op de achtergrond hebben ze het geluid hier een stuk beter voor elkaar. Geerts fluwelen stem met hees randje doet denken aan Ben Howard en de nummers komen zo, met een volledige band, goed tot hun recht. Het is pas het derde optreden in deze formatie en na het eerste nummer moeten we de G-snaar van Jesse’s gitaar er zelf maar bij denken. Blijkt dat je die G-snaar dus helemaal niet nodig hebt om indruk te maken op je publiek.
A Brighter Light
Het mooiste, maar ook het koudste podium is dit Wijsje weggelegd voor de band A Brighter Light. Na ontelbaar veel trappen staat Groep Rood voor hun neus, bovenop de Bungee Toren. De band speelt onversterkt, op één gitaar na, waardoor het geheel wat klein en soms wat zacht blijft. Gelukkig is Groep Rood van alle markten thuis en vult ze de band perfect aan met klapritmes, tweede stemmen en achtergrondkoortjes. Vooral de ietwat matige cover van Pharrell Williams’ ‘Happy’ wordt gered door de uitzonderlijk muzikale participatie van het publiek. A Brighter Light kan de grote hoogte waarop ze zich bevinden niet helemaal evenaren maar dat is waarschijnlijk meer aan de locatie (welke akoestiek?) te wijten dan aan zichzelf.
Laura en David
Terwijl we aan de reis terug naar beneden beginnen, waarschuwt gids Mink ons dat de volgende act vooral heel erg verliefd is. En dat blijkt inderdaad direct wanneer we aankomen op het bovendek van de pier, waar Laura en David knus naast elkaar zitten, slechts verlicht door twee olielampen. Ultiem romantisch, met een glas whisky binnen handbereik, speelt Laura gitaar, David saxofoon en zingen ze samen. Een bijzondere combi, die verrassend goed werkt. Laura heeft een krachtige, veelzijdige stem en haar sterke popnummers bevatten aanstekelijke refreinen. Hoogtepunt is het liefdeslied dat ze samen schreven tijdens hun vakantie. De verliefdheid druipt er vanaf, en hoewel het dan snel té zoetsappig kan worden, krijgen Laura en David het voor elkaar dat na hun optreden iedereen een beetje verliefd is.
Na zes uiteenlopende acts in alle hoeken en gaten van de pier, verzamelen de groepen en de muzikanten zich weer op het onderdek waar DJ’s Midnight Mau en Spike van Zoest al achter de draaitafel staan. De afterparty is gratis toegankelijk en doet de pier op zijn fundament schudden. Een lekkere afsluiter van deze muzikale speurtocht die Lucy’s Wijsje heet.