Tourverslag Monomyth UK tour 2015 (deel 2)

“Dit heeft ons wel doen beseffen hoe ongekend luxe ons eigen Nederlandse clubcircuit eigenlijk is”

Sander (Monomyth) ,

De Haagse band Monomyth gooide met het tweede album ‘Further’ hoge ogen in Groot-Brittannië en dus kon een UK tour niet uitblijven. Afgelopen week vertrok de band voor acht shows naar Engeland. Tijdens de tour worden onder andere London, Glasgow, Oxford, Newcastle en Edinburgh aangedaan. Voor 3voor12 Den Haag houdt de band een tourverslag bij. Bij deze deel twee.

Vandaag is het 24 februari en spelen we in Oxford in The Wheatsheaf. Dat is vanuit London niet zo heel erg ver rijden dus zijn we bij de club blijven staan met de bus. Als iedereen wakker is, doen we nog een full English breakfast om de hoek. Na dit stevige ontbijt vertrekken we richting Oxford. We kunnen echter de club nog niet in dus we staan met de bus midden in een soort van hoofdstraat. We kunnen echter gebruik maken van een WiFi hotspot (dat is erg goed geregeld in de UK) dus Peter gebruikt de tijd om de site te updaten en zelf schrijf ik deel één van dit tourverslag. Als we daarmee klaar zijn duiken we nog even de stad in. Oxford is een prachtige oude stad vol met schitterende kerken en gebouwen en dat maakt zo’n wandeling door het centrum absoluut de moeite waard. The Wheatsheaf gaat om zes uur open maar we kunnen in verband met een politieverordening pas om half 7 lossen. Daardoor hebben we maar weinig tijd dus moeten we heel snel opbouwen en soundchecken.

The Wheatsheaf is een mooi zaaltje gelegen boven een pub en met hele aparte vloerbedekking. Vandaag hebben we een perfecte support. Lee Rily maakt met een gitaar en effecten duistere drones en neemt daarmee weinig plek in beslag. Dus we kunnen eindelijk eens na het soundchecken al onze spullen laten staan. Wij spelen vanavond voor een super enthousiast publiek een set van twee uur. Dit is onze enige echt lange set tijdens deze tour en het pakt prima uit. Ook na dit optreden blijken een hoop mensen graag een praatje aan te komen knopen en we staan natuurlijk iedereen graag te woord. Tegen half 12 is toch iedereen echt weg en breken wij de backline weer af en laden de bus waarna we direct doorrijden richting Newcastle. Dit is een flinke rit die we in twee etappes zullen rijden. Gelukkig is er voldoende vertier aan boord: we spelen Set, kijken een film, lezen een boek of levellen verder in Diablo 3. Niemand hoeft zich te vervelen. Al gaat op een gegeven moment natuurlijk toch echt wel het licht uit. En al slapende rijden we dan verder door de nacht.
 
‘s Nachts, ergens halverwege Oxford en Newcastle, stoppen we bij een truckstop waar gelegenheid is om te douchen. Aangezien ik altijd direct wakker schrik als de bus stopt, maak ik maar meteen van die gelegenheid gebruik. De aanwezigheid van een douche is in de Engelse clubs niet zo vanzelfsprekend als we hier gewend zijn, dus je moet pakken wat je pakken kan. Tot nu toe lukt het in ieder geval redelijk om toch minimaal om de twee dagen te douchen. Overigens pakken we ook om de twee dagen een supermarkt mee. De hospitality zoals we dat hier in Nederland kennen heb je in de UK niet of nauwelijks en dus doen we af en toe boodschappen zodat er voldoende brood, beleg, koffie en fruit aan boord is. 
 

Na een ontbijt in de ochtend rijden we door naar Newcastle, ik ben moe dus ik duik mijn bunk weer in en al slapende rijden we Newcastle binnen. De club, Northumberland Arms, is gelegen in een shoppingcenter en we parkeren in de garage direct bij de achteringang. Als ik wakker ben ga ik de club even verkennen. Dit blijkt een pub te zijn en tevens qua licht en geluid de soberste zaal van de tour. We draaien onze hand echter niet om voor een technisch wat minder uitdagende gig en als het tijd is om op te bouwen staat alles in een mum van tijd. Na de soundcheck blijkt dat de twee supports beiden een soort van drone/soundscapes creëren en dat past prima voor onze backline zodat we wederom niet hoeven om te bouwen, dat is fijn. We besluiten heel even de stad in te lopen om fish & chips te gaan eten voor de gig. En dan is het wachten tot we kunnen starten met spelen. Hier bewijst de mini nightliner, overigens mogelijk gemaakt dankzij subsidie van The Hague Music Export, wederom zijn dienst. In vrijwel geen enkele zaal is een kleedkamer en het is toch best fijn als je die dan gewoon zelf mee hebt genomen. De gig zelf is hard werken voor een redelijk goede opkomst en opnieuw een super enthousiast publiek. Er zijn vandaag ook mensen van het Sludgelord blog. Toch leuk om elkaar nu een keer in het echt de hand te kunnen schudden. Nadat we ingepakt zijn en de bus is geladen rijden we direct weg. Op naar Edinburgh, in Schotland, de laatste gig van deze UK tour. 

Het is van Newcastle naar Edinburgh niet heel ver, maar aangezien dit een behoorlijk hobbelige route is, geen snelweg, en we dwars door Northumberland National Park moeten, kost het alsnog een hoop tijd. De route lijkt haast wel een achtbaan. Slapen is dan ook niet echt een aanrader en met overstekend wild moet je hard remmen en zit je rechtop in je bed. Uiteindelijk stoppen we een uurtje voor Edinburgh en kan er rustig geslapen worden. We staan bij een pleisterplaats met tankstation, restaurant en winkel. Duidelijk is te zien dat we in Schotland zijn want zelfs de vloerbedekking heeft een Schotse ruit. Hier pakken we een uitgebreid ontbijt waarbij alles vers is klaar gemaakt. Best lekker. Na het ontbijt rijden we naar Edinburgh waar we spelen in Bannermans.

Bannermans is een leuke zaal in het midden van het centrum. We hebben voor het eerst tijdens de tour een appartement/kleedkamer bij de zaal. Daar kan worden geslapen, is een zithoek aanwezig en kan er gedoucht worden. Dus iedereen is al snel aan het bankhangen, even een rondje aan het maken in de stad of met handdoek onderweg naar de douche. Edinburgh is een prachtige stad en misschien is het niet zo aardig om te zeggen, maar alles heeft een Harry Potter uitstraling. Na het schieten van de nodige kiekjes verzamelen we om op te bouwen en te soundchecken. Ik pik na de soundcheck samen met Selwyn en Karen nog een hamburger mee in een lokale hamburgertent. Daarna is het wachten op onze change over. We hebben vandaag twee supports die ik allebei heb gemist. Thomas heeft vrienden uit Aberdeen op bezoek en zij zijn er zo’n beetje de hele dag bij. Aan gesprekken geen gebrek dus. Rond de klok van half tien gaan we ombouwen en starten we onze laatste UK gig. We hebben een prima opkomst en de publieksreactie is erg goed. Met een laatste ferme klap en een buiging nemen we afscheid. Overigens niet na het maken van een, inmiddels standaard, praatje met de aanwezige fans. Het blijft toch bijzonder. Ook vanavond weer een blogger in het huis. Echoes & Dust heeft de show bijgewoond en blijkt zowaar een Nederlander te zijn die in Edinburgh woont. Grappig hoe je toch overal Nederlanders tegenkomt. 

Na deze show begint de langste rit van deze tour. We hebben namelijk nog twee Nederlandse shows op het programma staan op vrijdag en zaterdag. Nadat we snel alles hebben ingepakt en toch nog snel even een douche te hebben gepakt gaan we de bus laden en rijden we tegen middernacht weg. Op naar Dover waar we morgen om 12 uur de ferry moeten halen. 
 
Eerst moeten we weer helemaal terug naar Newcastle, over dezelfde weg waar we gisteren ook hebben gereden. En dat is meteen het heftigste deel van de rit want het begint inmiddels te sneeuwen. Gelukkig zet het niet door, al is het wel glad. Als we eenmaal voorbij Newcastle zijn kunnen we goed doorrijden. Om middernacht ben ik jarig dus wordt er door deze instrumentale band verrassend muzikaal “lang zal hij leven” gezonden. Na de gebruikelijke afterparty duikt een voor een iedereen zijn bunk in. We hebben nog wel even te gaan. Gelukkig stoppen we af en toe om iets te eten of voor een sanitaire stop. En met wat kortdurende files komen we rond 11 uur ‘s ochtends aan in Dover. Helemaal op schema. We kunnen direct de boot op. Het is prachtig weer en we kunnen Frankrijk in de verte zien liggen. Deze overtocht is een zeer welkome pauze in het reisschema en nadat we vanaf het buitendek hebben gekeken hoe we Dover verlaten, nestelen Tjerk, Karen en ik ons in de lounge voor een potje multiplayer Mario Kart 7 en een lekkere frisse Strongbow. Ram doet een dutje en de rest zit iets verderop. Na anderhalf uur komen we aan in Calais en gaat de tijd weer een uur vooruit. Maar we zijn er nog niet. Voor we in Uden kunnen uitladen staan we eerst een poosje in wat files in België en uiteindelijk komen we rond 21.00 uur aan bij De Pul. Ruim 21 uur zijn we onderweg geweest. Het festival Pulfiction is dan net van start gegaan. 
 
Na gegeten en gedronken te hebben gaat de trailer weer open en preppen we de backline. We spelen als laatste, na Komatsu, en na een korte change over gaan we los. In De Pul een mooie opkomst en we knallen de set er lekker krachtig uit. Na het optreden is er taart in de kleedkamer en dan is mijn verjaardag toch echt over. Iedereen is echter helemaal gesloopt na de show en drie van ons gaan slapen in het Udense ouderlijk huis van Tjerk. Ram, Karen, Selwyn en ik blijven slapen in de bus die naast De Pul blijft staan. Zaterdagochtend om 11.00 uur verzamelen we aan de ontbijttafel bij Tjerk en dat is een waar festijn, want na al het sponzige Engelse brood smaakt zo’n Nederlands ontbijt toch uitermate goed moet ik zeggen. 
 
Dan vertrekken we richting Leeuwarden. Iedereen pakt onderweg nog even een dutje mee en als we bij Romein aankomen kunnen we direct het podium op. We spelen als tweede en we hebben een uitgebreide soundcheck. Gisteren in De Pul was lichtman Herman er nog bij, vandaag doen we het met de lokale crew van Romein plus een prachtige video backdrop. Sven Hammond, die als laatste speelt, is nog niet binnen dus we hebben alle ruimte. Voor ons speelt The Heat uit Duitsland en met wat passen en meten passen de twee bands er zonder problemen op. De zaal loopt langzaam vol en als wij aftrappen staan we voor een volle bak die onze muziek aandachtig in zich opneemt. In vijf kwartier werken we de set af die we afgelopen tien dagen aan zoveel mensen hebben kunnen laten horen. En deze show in Romein is de kers op die taart. Zodra wij klaar zijn gaat alles vliegensvlug in de koffers en flightcases en kunnen we naar Den Haag. 
 
Aangekomen bij de oefenruimte word de backline uitgeladen en gaat ieder zijn of haar weegs, Ram zet hier en daar nog iemand af en uiteindelijk kom ik zondagochtend om 5 uur thuis. Karen moet nog door naar Eindhoven en Ram heeft ook nog wel even te gaan. De bus moet nog terug naar Hamburg dus die heeft daar zondag nog een vette kluif aan. Maar ik geloof dat hij er dan een paar dagen Hamburg aan vast plakt; maak van een nood een deugd.
 
Het was een mooie tour, we hebben heel erg veel geleerd, veel geweldige mensen ontmoet en kennis gemaakt met het beruchte Engelse clubcircuit. We hebben ons daar uitstekend staande weten te houden en met de diverse uitnodigingen om weer snel terug te komen zal dit zeker niet de laatste keer zijn dat we de oversteek naar de UK maken. De laatste twee gigs van de tour hebben ons wel doen beseffen hoe ongekend luxe ons eigen Nederlandse clubcircuit eigenlijk is. Toch heeft deze trip ons als band veel gebracht. Een prachtige ervaring op voor ons onbekend muzikaal terrein. 
 
Met dank aan Karen Boone voor al het mooie geluid, Ram Lauwrier voor de bijna onmenselijke chauffeursklus en natuurlijk The Hague Music Export voor het vertrouwen in Monomyth.