De Boskoopse band Innovation mag dit jaar het P3-podium, de stage voor regionale talenten, aftrappen. Het viertal vermaakt zich prima op het podium, speelt vol overtuiging en weet met zijn alternatieve rock dan ook best aardig het publiek te entertainen. Het gebruik van toetsen vormt een leuke toevoeging die de muziek net wat meer vorm geeft. Desondanks is er nog wel ruimte voor verbetering: de nummers zijn best langdradig en de originaliteitsprijs zullen ze in deze vorm ook niet zo snel winnen. Maar ach, de band oogt jong en heeft dus nog genoeg tijd om dit weg te poetsen. Op Werfpop vormt Innovation een leuk twintig minuten durend tussendoortje. (KK)
Werfpop 2015: Verslag van P3
Innovation, JARA, Vacuous Me en Sandpaper Kiss
Het podiumpje P3 zag eruit als een mini-versie van het hoofdpodium P1. Het was een talentstage, waar opkomende bandjes hun plekje kregen. Maar afgelopen zondag kreeg je toch een beetje het gevoel dat het vooral een veredelde opvulling was voor de soundcheck op het hoofdpodium. De speakers droegen niet eens ver genoeg om de biertent even verderop te bereiken. Volgend jaar misschien een eigen tent, ergens anders in het park? Een echte plek om nieuwe bandjes te ontdekken.
De singer-songwriter JARA, stemt haar gitaar, zingt haar loopjes in en zorgt vanaf dan dat het publiek in stilte naar haar luistert. En waarom zijn ze stil zijn? Haar hypnotiserende stem raakt de festivalgangers en hoe rustig haar performance ook is, tussen alle luide bandjes van Werfpop krijgt ze het voor elkaar om elk hart voor zich te winnen. Door de onhandige plaatsing van P3 lopen veel mensen langs het podium, maar gelukkig blijven ook net zoveel mensen staan. JARA haar krachtige en gevoelige nummers voeren het publiek mee. Een paar regendruppels vallen inmiddels al uit de lucht. Jara creëert leuke onderonsjes met haar publiek, zo vraagt ze bijvoorbeeld: “Mag ik een foto van jullie maken, want jullie zijn zo mooi” of “Ik heb zelf visitekaartjes uitgeknipt.” Het is allemaal piepklein bij JARA. Maar zo houdt ze de luisteraars juist bij haar liedjes. Jara bewijst dat ze met haar stille geluid veel mensen raakt, te midden van een luid Werfpop. (AvS)
Terwijl het dikke wolkendeken voorzichtig ruimte maakt voor een flauw zonnetje, begint Vacuous Me op P3. Deze formatie blaast op het (te) kleine podium het publiek omver met zijn rauwe sound. Jammer dat ook hier het geluid wat zacht staat. Maar de grootte van het podium of het te zachte geluid deert deze band weinig want de muur van geluid blijft overeind. Je hoort duidelijk dat Vacuous Me is beïnvloed door de Queens of Stone Age. De band produceert een rauwe stoner sound. De leadzanger Jesper Locher heeft een stem die bovenop het geluid van de band ligt. Met al het heftige gitaarwerk blijft het opvallend hoe zijn stem boven alle instrumenten te horen is. Ook Thijs van Bemmel heeft een mooie backing vocal. Met een sound die wegblaast, laat Vacuous Me zien dat de kleine stage echt te klein voor ze is, en dat het podium meer aandacht zou moeten krijgen van de organisatie. (AvS)
Nederland is nog lang niet klaar met de opleving van psychedelische gitaarmuziek. Elke stad zijn eigen Tame Impala, elk dorp zijn eigen Jacco Gardner. Nu heeft Leiden met Sandpaper Kiss (met wat bekende koppen uit het Leidse muziekwereldje) ook weer een eigen op de sixties geïnspireerd gitaarbandje. De band tapt voornamelijk uit het Jimi Hendrix-vaatje, en is - net als de Experience - een trio. Echter houden daar de vergelijkingen op, want helaas mist Sandpaper Kiss de virtuositeit die nodig is om in dit uitgekauwde genre iets nieuws neer te zetten. Het meezingen van loopjes gaat na drie nummers vervelen, en de ritmesectie heeft te weinig in huis om te blijven boeien. Toch staat er wel een band op het podium met leuke ideeën en het toegestroomde publiek lijkt te genieten. Misschien leggen we de lat ook wel erg hoog, want er is de afgelopen jaren (en 45 jaar geleden) te veel uitstekend vergelijkingsmateriaal gemaakt. (JG)