“Werfpop how are you feeling?”, zegt leadzanger Maurino Alarcon met een lichtelijk Spaans accent. Een dik wolkendeken hangt boven Werfpop en de feeststemming zit er nog niet helemaal in. Het is dus aan TenTemPiés om het publiek naar hogere festivalsferen te tillen. En dat doen ze zeker, de TenTemPiés haalt de zon en dus de warmte naar Leiden. Een Spaanse gitaarsound overtuigt het publiek om voorzichtig wat danspasjes te doen. Dit internationale collectief maakt een explosieve mengelmoes vol reggae, ska en Latin rock. Er vormen zich steeds meer groepjes voor het podium (vol is het op dit tijdstip nog niet). Het is opvallend hoe makkelijk deze Chilenen het publiek overtuigen. De zanger wordt ondersteund door een hele groep blazers op de achtergrond, de nummers krijgen zo een krachtig fundament. De band - om gewoon maar eens in een cliché te vervallen - speelt de zon in de hoofden van het publiek, daar kan geen wolk iets aan veranderen. (AvS)
Werfpop 2015: verslag van P1
Met John Coffey, Typhoon, The Deaf en Danko Jones
Het hoofdpodium van Werfpop was dit jaar het strijdveld van John Coffey, Typhoon, The Deaf en Danko Jones. Alhoewel het geluid soms wat zacht stond (zeggen we dat nou echt?) en het vooral bij Typhoon wel erg druk was, was er weinig aan te merken op het programma. Typhoon was een admiraal, Spike ving een biertje en John Coffey spleet het veld in tweeën tot aan de geluidstafel.
Zijn we de sixties alweer vergeten? Als het aan The Black Marble Selection ligt absoluut niet. Deze zeskoppige formatie brengt Werfpop opnieuw een tijdperk vol rhythm & blues en garage. De pakkende gitaarrifs, de swingende beat en de rauwe stem van de leadzanger JP Lilypally zorgen ervoor dat het publiek wordt meegenomen naar de wilde jaren zestig. De festivalgangers genieten van een flauw Leids zonnetje. De picknickkleedjes liggen inmiddels allemaal al uitgevouwen op het grasveld. Het valt op hoe de band gekleed is. De leadzanger staat opvallend in het blauw en zijn medebandleden hebben allemaal een streepjes shirt aan. De nadruk wordt zo erg goed gelegd op het centrale punt van de aandacht, en dat is overduidelijk de leadvocalist. Hij geeft een hele krachtige performance, waarbij hij zijn uiterste best doet om het publiek mee te krijgen in zijn rock 'n' roll sound. Helaas lukt dit niet helemaal. Op het moment dat er een orgel wordt ingezet en JP Lilypally staat te swingen op het podium, wint The Black Marble Selection zielen. (AvS)
The Deaf hoeft zich in Den Haag en omstreken al lang niet meer te bewijzen. Ook al zijn ze met slechts 2 albums in 8 jaar - zoals zanger/gitarist Spike het noemt - 'de meest luie band van Nederland', live staat The Deaf garant voor feest. Ook op Werfpop kan de Haagse garagepunkband al snel op een grote dansende menigte rekenen. Wie The Deaf vaker live heeft gezien, herkent makkelijk de vaste showelementen, zoals de freeze bij 'Bbb-bang!'. Van een routinematige show is echter geen sprake: Spike grapt erop los en aan de reacties van zijn medebandleden merk je dat dit gewoon pure improvisatie is. Het Werfpop publiek is gretig en The Deaf hoeft niet veel te doen om van de luisteraars ook dansers te maken. Wanneer Spike dan ook nog eens een John Coffeytje doet en een vanuit het publiek gegooid biertje weet te vangen en er een slok uit te nemen, is de stemming al helemaal euforisch. Toepasselijk wordt er afgesloten met 'I'm Alive' en The Deaf kan er weer een prima optreden op zijn inmiddels lange festivallijstje bijschrijven. (KK)
Geen enkel festival kan tegenwoordig nog zonder 'reggaeband die volgens de organisatie erg succesvol is maar waar je negen van de tien keer nog nooit van hebt gehoord'. Op Werfpop is die discutabele eer dit jaar aan het Londense The Skints. Hoewel ons van tevoren reggae met ska-, hiphop- en punkinvloeden wordt beloofd horen we van deze invloeden nagenoeg niets terug. Het in redelijke getale aanwezige wietrokende deel van het publiek heeft het ongetwijfeld naar zijn zin bij de dertien-in-een-dozijn-reggae van The Skints, maar voor de neutrale bezoeker staat een ronduit saai uur te wachten. Nergens stijgt The Skins boven zichzelf uit. Het is reggae zonder hart, soul zonder ziel. Naarmate het optreden vordert worden de wietluchten sterker. Zou dat zijn om te doen verbloemen dat het hier dan toch echt een (zelfs voor reggae) tergend langzaam, vervelend optreden betreft? Het is te hopen dat John Coffey de boel zo nog een beetje wakker weet te schudden. (KK)
En dat doet John Coffey zeker. Vanaf opener 'Broke Neck' gaat het los op het podium én in het publiek. Gek genoeg staat het geluid bij John Coffey, samen met Raketkanon waarschijnlijk de hardste band van de dag, erg zacht. Het mag de pret niet drukken, want het Utrechtse vijftal gaat er volledig voor en het is duidelijk dat een groot deel van het Werfpop publiek voor John Coffeys mix van southern rock en melodic hardcore is gekomen: niet eerder vandaag waren de mosh- en circlepits groter. De band speelt strak, klinkt lekker ruw en ook zanger David Achter de Molen is goed bij stem. Een hele bijzondere show is het verder niet: er worden geen biertjes gevangen, rare dingen gedaan en op het podium gebeurt ook niks spectaculairs. Dit en het vele wijzen naar iemand in het publiek en een duim opsteken door zanger David doet vermoeden dat de routine er bij John Coffey enigszins in is geslopen. Niet zo gek na een lange periode van onafgebroken touren langs zo ongeveer alle festivals, maar toch jammer als je weet hoe intens de band tijdens clubshows kan zijn, zeker zonder barrière tussen podium en publiek. John Coffey geeft op Werfpop een goed optreden, maar wie de band in Leiden op zijn best wil zien, wordt aangeraden de band in december in de Gebr. de Nobel te gaan bekijken. (KK)
Hoe moet je een optreden van Typhoon in 200 woorden omschrijven? Als een rollercoaster van emoties. Liefde, lachen en huilen. Glenn de Randamie -Typhoon - bracht een jaar geleden zijn meest bekende album Lobi da Basi uit, maar zijn populairheid steeg de pan uit toen hij huisband werd bij De Wereld Draait Door. Ondertussen is er geen plek waar hij niet heeft gespeeld. Leiden is ook al verscheidene keren aangedaan maar misschien is dit wel zijn beste festivaloptreden in de regio. “Soms is het moeilijk om na zoveel festivals weer de energie te vinden”, vertelt De Randamie, “maar jullie geven zoveel liefde.” Of hij het nou iedere avond en bij ieder optreden zegt, zal iedereen een worst zijn. Vanavond is het een groot feest waarbij je je soms afvraagt of er momenten zijn in Typhoons leven waarbij hij ook niet lacht. Opvallend is hoe snel de woorden uit deze Surinaamse Zwollenaar vloeien tijdens het rappen, maar hij weer stottert zodra hij begint te praten (wat een lef om dat dan toch wel gewoon te doen). Muziek maakt deze man tot wie hij is en maakt de luisteraars tot wie zij zijn. Want vanavond staat één ding centraal: samen staan we sterk. Weg met racisme, weg met homofobie, weg met al het kwaad. Wij zijn benieuwd wat er allemaal nog komen gaat. (TB)
Danko Jones, wie? Zullen de youngsters denken die net nog bij Typhoon stonden te springen. Danko Jones, bestaat die band nog? Zullen de veertigers denken die zijn opgegroeid met de band maar daarna nooit meer interesse hebben getoond. DANKO JONES! Denken de echte garagepunk rockers die zich vanavond verzameld hebben bij P1. Maar toch weet deze Canadese man met zijn twee bandleden maar de helft van het veld te vullen. Een afsluiter waarop het publiek vooral in het begin matig enthousiast op reageert. Ze zingen mee en klappen mee, maar waar is de pit die je juist zou verwachten bij deze muziek? Het lijkt vooral alsof de biertjes en wc-rollen zich nog meer vermaken in de lucht dan de mensen die ze gooien. De cliché teksten van Jones maken het rockerplaatje af, maar treffen het nuchtere Nederlandse publiek niet: “Het maakt mij niet uit dat het zondagavond is. Het is vrijdagavond in mijn hoofd en het is pas weekend na dinsdag!” Jones probeert er wat van te maken maar als dit de Tour de France was dit een saaie etappe met een massasprint op het eind. Er zullen vast fans in het publiek zijn geweest die laaiend enthousiast waren over het optreden en het was ook niet onwijs slecht, maar veel nieuwe fans zal de band er er niet bij hebben gekregen vanavond. (TB)