Gezelligheid en intimiteit op Zeeheldenfestival

Festival op Prins Hendrikplein biedt voor ieder wat wils

Kim Andriessen ,

Tussen al het omvangrijke festivalgeweld dat zich deze periode over Den Haag uitstort, zou je ze bijna uit het oog verliezen: kleinschalige buurtfestivals. Waar bij de populaire zomerfestivals ambitie en pretentie over elkaar heen buitelen, waait er op de lokale buurtfestivals een andere wind. Eén van gezelligheid en intimiteit. Bijvoorbeeld op het Zeeheldenfestival. Een sfeerverslag van woensdag 1 juli, de openingsdag van een vijfdaags festival.

Het Zeeheldenfestival op het Prins Hendrikplein, in het hart van het Zeeheldenkwartier, viert dit jaar haar 35ste verjaardag. Wat ooit begon als een protestmanifestatie, is, naar eigen zeggen, uitgegroeid tot ‘het grootste buurtfeestje van Den Haag’. Overdag zijn het vooral kinderactiviteiten (animaties, schminken, poppenkast, etc.) die de dienst uit maken en in de avonduren is het aan live-muzikanten.

Een popfestival pur sang is het Zeeheldenfestival dus zeker niet. Meer een buurtfestival met livemuziek als hoofdingrediënt. De vraag is hoe je als artiest hier op inspeelt, vooral als waarschijnlijk (een deel) van de aanwezigen niet voor specifiek een muzikant komt. Het antwoord dient zich aan tijdens de set van Bas Paardekooper & Blue Crew. De swingende bluesrock van het kwartet onder aanvoering van Paardekooper past perfect in de setting van het Prins Hendrikplein en is het schoolvoorbeeld van hoe live-muziek vakkundig in te passen in een buurtfestival.

Buiten kijf staat dat de dynamische mix van blues en rock zoals door Paardekooper cum suis gebracht klopt. De solo’s klinken strak, de zang is overtuigend en het plezier werkt aanstekelijk. Terwijl aan de andere kant van het Prins Hendrikplein kinderen druk in de weer zijn met waterpistooltjes en de ijsjesverkoper overuren draait, genieten de aanwezigen in het gedeelte van het grote podium met volle teugen van de ruim een uur durende set van Bas Paardekooper & Blue Crew. 

Op het kleine podium is het woord even later aan Slupp & Swamy. De Zweedse violiste en Canadese darabukaspeler schotelen aanstekelijke Balkanfolk voor, die, mede gevoed door de tropische temperaturen, de impressie geeft dat het Prins Hendrikplein voor even in een volksbuurt van de Macedonische hoofdstad Skopje ligt. Het omlijst de diversiteit van het Zeeheldenfestival fraai: voor ieder is er wat wils. Van bluesrock naar Balkanfolk en, weer even later, de swingende soul van dagafsluiter Frank & The Silly Symphonies.

Het is een genietbare mix live-muziek die, weliswaar een belangrijke, maar zeker niet de enige pijler vormt van een festival dat zich diep in het Zeeheldenkwartier heeft weten te verankeren. Voor iedere aanwezige voelt het Prins Hendrikplein als de eigen achtertuin. Het plein biedt een scala aan activiteiten waaraan live-muziek complementair is. Het geluid staat opvallend zacht, zo valt er bijvoorbeeld bij het grote podium nagenoeg niets te horen van Slupp & Swamy, dan op de kleine bühne acterend. Het werkt de genietbaarheid, gezelligheid en intimiteit in de hand. Dit zijn dan ook logischerwijs de belangrijkste waarden van een buurtfeestje in optima forma.