Koen Herfst’s Armin Only Intense World Tour blog (deel 1)

Madison Square Garden… Onwerkelijk!

Koen Herfst ,

De Leidse dj Armin van Buuren is bezig aan de Armin Only Intense World Tour met twintig shows op negentien locaties op zes continenten. Zo worden onder andere de Verenigde Staten, Canada, India, Mexico, Rusland, Australië, Taiwan en Zuid-Afrika aangedaan. De Haagse drummer Koen Herfst is vast onderdeel van de show en houdt voor 3voor12 Den Haag een blog bij. In dit eerste deel vertelt Herfst over het optreden in ‘the most famous arena of the world’, Madison Square Garden.

Onwerkelijk. Dat is het eerste woord wat me te binnen schiet als mensen aan me vragen: ‘Hoe was Madison Square Garden?!’ Aan de ene kant is het ‘gewoon’ een stadion als andere stadions waar we deze tour spelen, ben je zoals altijd vooral bezig om een zo goed mogelijk optreden te geven en ben je daar vooral mee bezig. Aan de andere kant is het natuurlijk ‘heilige grond’ en probeer je zoveel mogelijk in het moment te genieten van het feit dat je dit mag meemaken. Dat begint al bij binnenkomst waar je banners ziet met ‘the world’s most famous arena’. Lekkere foto voor Facebook natuurlijk; we zijn er! Dan de gang naar de kleedkamers, met foto’s van grootheden die hier hebben gespeeld; de Stones, U2, Elvis Presley, Beyoncé, etc, etc....even in de kleedkamer een vreugdekreet doen; we zijn er echt!
 
Het podium staat nog niet op zijn plek (alles is binnen 24 uur in en uit Madison Square Garden, wow!) dus ik heb alle tijd om boven vanaf de tribune nog een moment te nemen om de boel te bekijken en in te denken dat vanaf deze plek op de tribune duizenden mensen al die grote namen hebben zien optreden. Het podium wordt op zijn plek gereden en mijn eigen drumpodium is ook klaar voor het opbouwen van mijn drumkit. Aan het werk dus! Je doet nog even je ogen dicht, haalt diep adem en probeert te genieten van het moment, schiet uiteraard nog wat foto’s van het opbouwen...maar toch voelt het nog heel onwerkelijk allemaal.
 
Het opbouwen van mijn kit is een apart verhaal. Ik heb vijf (!) Amerikanen die me (met bouwhelm op..) helpen met het opzetten. Drummers die dit lezen weten dat dit hierdoor juist vaak slomer gaat dan wanneer je het zelf doet, maar volgens bepaalde regels zijn zij kennelijk verplicht om mij te helpen en mag ik officieel niet eens zelf mijn kit opzetten. In de tijd dat ik mijn bassdrum en toms ‘lekker’ heb neergezet is een Amerikaan nog steeds bezig met het uitvogelen hoe hij een boom-cymbalstand uit elkaar haalt, met zijn helmpje op. Het zal wel, ik sta in Madison Square Garden. 
 
Soundchecken met Wouter (Asselman - Den Haag represent!) was zo gebeurd, omdat we werken met digitale mixers die settings opslaan, maar ik speel toch nog even door. Want hey, zo’n lege Madison Square Garden klinkt toch wel heel lekker...ik gooi er ook stiekem even wat blastbeats uit, omdat het kan ;-) We doen tussen 18.00 en 19.00 uur een doorloop van bepaalde showmomenten en we zijn er klaar voor. Nog even alles van het drumstel nog een keer extra vastdraaien en een fotootje van de drumkit in Madison Square Garden op Facebook posten; het voelt nog steeds onwerkelijk.
 
Een half uur voor de show komen we met zijn allen samen in een kring, dat doen we elke show. Armin houdt een korte toespraak dat dit, ook voor hem, een heel bijzondere show is en vraagt om totale focus vanavond en daarna om tien seconden stilte. Ik ben heel blij dat we dit doen, je voelt gewoon de energie, de opwinding, de verbazing, de spanning, de trots en de adrenaline door ieders lijf gaan en je beseft; we gaan Madison Square Garden rocken!! De ‘onwerkelijkheid’ begint af te nemen maar is er bij mij nog steeds. 
 
Tijdens de show, die in Amerika vijf uur duurt, speel ik zes nummers. Het eerste nummer wat ik doe is Armin’s laatste single ‘Alone’, samen met zangeres Lauren Evans. Nog een laatste diepe zucht en ik ga achter mijn kit zitten. Ik voel natuurlijk wel spanning, maar  ik ben niet eens heel zenuwachtig; ik ben vooral heel erg gefocust om superstrak te spelen. Het publiek reageert geweldig en ik begin te lachen en te genieten, te ontdooien zullen we maar zeggen. Na het nummer loop ik de trap van mijn podium af waar m’n maatje Michiel (Bassist van Bagga Bownz, ook uit Den Haag!) klaar staat; ‘Tik ‘m aan, genaild!’ ;-) Alleskunner Michiel heeft daarvoor al op piano zangeres Cindy begeleid en we maken ons op voor de volgende track ‘Love never came’, met zanger Richard Bedford. 
 

Deze track is voor mij een van de hoogtepunten om te doen; Armin en de band (de instrumentalisten van Bagga Bownz met ook gitarist Eller van Buuren) met zanger op het ene podium, de dansers en danseressen op het andere podium en dan ook nog gecombineerd met een te gekke lichtshow en vette visuals! In het nummer zit een te gekke opbouw waarna het helemaal loos gaat en alles samenkomt.....in die opbouw ‘ontdooi’ ik helemaal en besef ik me; gast, je speelt in Madison Square Garden, go crazy en geniet van dit moment...dit maak je misschien nooit meer mee. Ik kijk Michiel en Eller aan....HERE WE GO! Het nummer barst los en we rocken hem echt snoeihard. Ik ga helemaal op in het moment, ik kijk Armin aan, kijk de zaal in en doe daarna mijn ogen dicht. Dit is niet meer onwerkelijk, dit is de werkelijkheid, dit is HET! DIT is waarvoor je het allemaal doet. Dit is waarvoor je al vanaf je 13e keihard voor werkt en je bent het NU aan het doen! Ik denk dat ik me niet zo vaak zo gelukkig heb gevoeld als tijdens dat moment....tranen van geluk en keihard rammen op mijn drumstel, ik vind het een mooie combi. Vol adrenaline lopen we ons podium weer af waarna ik me voor kan bereiden op mijn drumsolo, eerst nog even op de foto met fans die ons van de tribune toeschreeuwen.

Omdat ik al een paar nummers gespeeld heb, alles perfect gaat en het allemaal even niet meer onwerkelijk is, ben ik me vrij relaxt aan het voorbereiden op mijn drumsolo. Maar toch, als het moment dan bijna daar is en ik hoor de track die daar altijd voor zit terwijl ik op mijn oefenpadje bezig ben, word ik toch best nerveus...Want tijdens dat nummer is alles op mij gericht. Ik ben te zien op een scherm van 20 bij 8 meter en de lichtman Michael heeft er een sport van gemaakt om elke show meer lichten op me te richten. ‘En het is wel Madison Square Garden waar je nu een drumsolo gaat doen, sjaak’, denk ik bij mezelf. De solo gaat perfect en ik geloof niet dat ik ooit zo los ben gegaan op een drumstel....ik geef echt alles wat ik in me heb en snak naar adem terwijl ik staand het applaus in ontvangst neem....ik heb het geflikt. Dit is werkelijkheid!