HET CONCERT
Tweedy, Crossing Border, The Royal, 14 november 2014
Jeff Tweedy stelt zich kwetsbaar op in The Royal
Wilco frontman presenteert nieuw en oud in verschillende gedaanten tijdens een mateloos boeiende headline set
Wat is het coolste dat jij ooit van je vader hebt gekregen? Hard to beat Spencer Tweedy. De 18-jarige oudste zoon van Wilco frontman Jeff Tweedy heeft inmiddels een volwaardig studioalbum, ‘Sukierae’, op zijn naam en doet dit najaar samen met zijn vader een tiental landen aan in het kader van datzelfde album. Lucky bastard. Vader op gitaar en zang en zoon op drums brengen vanavond, grotendeels gesteund door een volwaardige begeleidingsband van sessiemuzikanten, een boeiende afwisseling van materiaal dat in de loop der jaren is ontstaan in de handvol bands waarin Jeff Tweedy zich heeft gemengd (Tweedy, Billy Bragg en Wilco). Een waar feest der herkenning voor de Wilco fan.
DE MUZIEK
Die muziek die vanavond te verwachten valt, is door het feit dat er zoveel langskomt uit verschillende stadia van Tweedy’s indrukwekkende carrière moeilijk in een korte omschrijving te vatten. De stemmige americana van Jeff en Spencer’s ‘Sukierae’ zal vanavond de boventoon voeren, aangevuld met alt-country liederen van het vroegere Wilco ten tijde van onder meer ‘Yankee Hotel Foxtrot’ met hier en daar een uitstapje naar noise en pure country.
HET NUMMER
De set van vanavond bestaat globaal uit drie gedeelten waarin steeds een ander nummer of moment de bezoekers bij zal blijven. Men start met dik tien nummers van ‘Sukierae’ waar het blokje ‘Fake fur coat’ > ‘Diamond light pt. 1’ indruk maakt doordat Jeff, Spencer en de meegereisde bassist naar het einde toe hun muzikale spierballen flink aanspannen. Het wordt zo direct duidelijk dat Spencer Tweedy niet mee is voor het plaatje, de snotaap kan nog behoorlijk goed drummen ook. Het tweede deel neemt Jeff Tweedy solo voor zijn rekening waarin het bloedmooie ‘I am trying to break your heart’ kippenvel op menig arm zal hebben getoverd. Ter afsluiting komen de overige heren nog eenmaal op het podium voor het slotoffensief waarin Uncle Tupelo’s versie van ‘Give back the key to my heart’ (Doug Sahm) een positieve vermelding verdient.
PLUS
De uitstraling waarmee Jeff Tweedy het podium op stapt is zo vastberaden dat hij van meet af aan alle aandacht in de schouwburg voor zich opeist. Het doet vermoeden dat de mannen en vrouwen in het pluche voornamelijk fans zijn, maar het is hoe dan ook bijzonder om te zien hoe Tweedy het publiek moeiteloos voor zich wint. Van die onvoorwaardelijke aandacht, of Tweedy zich nou gesteund weet door zijn band of alleen in de spotlights staat, wordt dankbaar gebruik gemaakt in een waardige headline set van ruim vijf kwartier waarin liefst tweeëntwintig nummers de revue passeren zonder dat er al te veel grappen en grollen richting het publiek gaan. Vanavond doet de muziek haar werk en dat is maar al te fijn.
MIN
Het is ietwat teleurstellend voor de doorgewinterde Wilco fan dat Tweedy, wanneer hij moederziel alleen op het podium staat, vrij voorspelbare keuzes maakt. Nummers als ‘Reservations’ en ‘The lonely one’ passeren amper de revue wanneer Tweedy met zijn collegae van Wilco op stap is en lenen zich perfect voor een setting als deze. In plaats daarvan kiest Tweedy voor nummers als ‘You & I’, ‘Jesus, etc.’ en ‘I am the man who loves you’. Maar enfin, met een oeuvre als dat van Jeff Tweedy komt er altijd meer niet dan wel voorbij en het grootste deel van het toegestroomde publiek zal daar verder niet van wakker liggen.
HET OORDEEL
Normaliter weet Jeff Tweedy zich altijd te omringen met muzikanten van de buitencategorie (Nels Cline, Glenn Kotche) die capabel genoeg zijn om albumtracks live een totaal nieuwe dimensie mee te geven. Spencer en de drie sessiemuzikanten die vandaag Tweedy vergezellen zijn niet van diezelfde buitencategorie waardoor de door de volledige band uitgevoerde nummers maar zelden echt verbluffend en af en toe zelfs wat kleurloos worden. Desalniettemin toont Tweedy zich ook vandaag een vaardig frontman en valt er, voornamelijk door de afwisseling in de setlist, meer dan genoeg te genieten voor zowel de doorgewinterde liefhebber als de nieuwsgierige nieuwkomer in de adembenemend mooie Koninklijke Schouwburg.
CIJFER
8-