Tourverslag Soul Sister Dance Revolution in Duitsland

“Het was een mooi avontuur, op naar de volgende”

Soul Sister Dance Revolution ,

Afgelopen maand vond een nieuw buitenlands avontuur plaats voor de Haagse band Soul Sister Dance Revolution. De band deed voor het eerst een eigen tour door Duitsland waarbij vier shows werden gedaan in Mannheim, Stuttgart, Mainz en Hamburg. De band hield voor 3voor12 Den Haag een tourverslag bij. “Het is woensdagochtend, we gaan op pad naar Duitsland. We weten niet wat ons nog te wachten staat en dat is maar goed ook…”

Woensdag 12 maart
Nadat we anderhalf uur later dan gepland onderweg zijn, komen de gesprekken weer op gang. We hebben de hele maand februari geen gigs gedaan, dus het is weer even wennen om met zoveel debielen in een busje te zitten. Het is nog een redelijk stuk rijden naar Mannheim maar het gaat zowaar redelijk goed! Thomas heeft geen blokfluit bij zich, Laszlo lijkt iets milder te zijn geworden na zijn vakantie, Michael heb je geen kind aan en Camiel is lekker in de weer met z’n poncho. Er wordt veel hippe muziek met reverb gedraaid en voor we het weten zitten we in Mannheim; een stad gevuld met Duitsers.
 
Het bekende uitladen, opbouwen, eten, wachten en dan spelen. De show is tof, er zijn alleen niet heel veel Mannheimers in de zaal. Dat is natuurlijk ook wel logisch, want het is per slot van rekening woensdag en je moet betalen om een buitenlands bandje met de naam "Soul Sister Dance Revolution" te mogen zien. Gelukkig hebben toch een paar mensen die moeite genomen en ze blijken het na afloop ook nog eens heel leuk te vinden. Doel bereikt!
 
Na de show nog even blijven hangen in de tent en toen op naar het appartement waar we slapen. Bij aankomst blijkt dit een clubgebouw te zijn van een scoutingvereniging. Er hangen wat dubieuze foto's aan de muur, er ligt een strop in de hoek en er liggen matrasjes waarop wij mogen slapen... Langzaam bekruipt de angst 's nachts wakker te worden terwijl ik vastgehouden word door Duitse scoutingjongens. Ik probeer me los te rukken maar ze zijn te sterk. Hun jaren lange training tegenover mijn onschuldige opvoeding. Plotseling komt hun leider binnen, een fors gebouwde man met armen als boomstammen. Hij sommeert hun mij rechtop te zetten en ik moet toekijken terwijl hij pullen met bier over al mijn schone kleding gooit.... Gelukkig gebeurde dit niet!
 
Donderdag 13 maart
Nadat we 's ochtends wakker gemaakt worden door wildvreemde, Duits sprekende mensen in ons appartement, lopen we nog even de stad in voor een ontbijtje en wat sightseeing. Het zonnetje schijnt en wij doen mee. Nadat de emoties nogal hoog oplopen naar aanleiding van een heftige discussie over Daft Punk besluiten we weer door te rijden naar de volgende stad: Stuttgart. Nadat we de club waar we moeten spelen gelokaliseerd hebben, besluiten we even op een terrasje in de stad te gaan zitten voor een serieuze bandmeeting. Daarna weer terug naar de club; uitladen, opbouwen, eten, wachten, spelen. We hebben een lokaal voorprogramma. Een Duitse band met maskers die licht geven. Het is een feestje! Een van de organisatoren van een Duits festival waar we vorig jaar gespeeld hebben, is weer naar ons komen kijken. Voor de rest is er niet bijster veel publiek, maar de mensen die er zijn, lijken het wel te waarderen.
 
Nadat we het busje weer ingeladen hebben, vertrekken we naar ons hostel. Nadat we de lokale bar tot sluitingstijd hebben verblijd met onze aanwezigheid, zijn we met het barpersoneel de stad ingegaan. We kregen alle hotspots te zien en zijn tot vroeg in de ochtend in de weer met Duitse hiphop en techno. We komen vroeg weer aan in het hostel, alleen onze geluidsman is nergens te bekennen...
 
Vrijdag 14 maart
De volgende ochtend maar weer opgestaan. Nadat we erachter zijn gekomen dat onze geluidsman zichzelf had ingewikkeld in het drumkleed en achterin de bus lag, zijn we nog een paar uur de stad ingegaan. Daarna weer door naar de volgende stad: Mainz. Eenmaal aangekomen komt Tim de tourmanager dolenthousiast aangerend terwijl hij schreeuwt: “Deze tent heeft een echt podium! Dit is echt een podium!” Hij spreekt de waarheid, het is een toffe zaal en we worden goed ontvangen. Onze boeker in Duitsland is ook de programmeur van deze tent dus het is leuk hem ook weer te ontmoeten. Nadat we hebben gesoundcheckt, gegeten en gewacht, mogen we het podium op. De zaal staat vol en er is al een dj aan het draaien. Het publiek is al lekker bezig. Als we beginnen moet iedereen heel even wennen aan de bandjesvibe in plaats van een dj, maar aan het eind van de set staat iedereen te springen. Na onze show gaat de club nog door tot ‘s ochtends vroeg. Iemand heeft de fout gemaakt ons bandjes te geven waarmee je gratis drankjes kan halen en gezorgd dat we in een appartement naast de club mogen slapen… Die avond staat in het teken van overvloed en Schnaps.
 
Zaterdag 15 maart
De volgende dag wordt iedereen weer wakker. Alles is gelukkig weer normaal. Onze geluidsman is z’n kamer uit gezet, Camiel is ergens paard aan het rijden en nadat iedereen weer herenigd is, kunnen we weer door. Op naar de Reeperbahn in Hamburg! Eenmaal aangekomen blijkt dat onze medelanders van Only Seven Left ons voorprogramma doen. Tijdens de soundcheck komt ook nog eens onverwachts Bas, onze labelbaas, de Suge Knight van Den Haag, binnen gelopen. Het feestje is compleet! De zaal waar we spelen is te gek, overal beelden en ornamenten aan de muur. Ze hebben er werk van gemaakt. Er zijn niet bijster veel Hamburgers, maar toch staan er nog best wat mensen die de moeite hebben genomen een kaartje voor ons te kopen. Dat kunnen we natuurlijk alleen maar aanmoedigen en gelukkig wordt dat in dank afgenomen! Na de show gaan we nog even de stad in totdat we voldaan eindigen bij de worstentent. Eenmaal bij het appartement aangekomen blijkt dat deze precies boven een club zit waar toevallig die avond een Goa feest is. Als we de volgende ochtend wakker worden en de vloer nog steeds blijkt te trillen, weten we het: het is tijd om naar huis te gaan! Het was een mooi avontuur, op naar de volgende!