Doghouse bestaat naast Yael en Timo uit Niels de Maa (gitaar) en hun eigen ‘ginger Elvis’ Robert van Os (gitaar). Het volgende klinkt dan weer niet zo rock ’n’ roll, maar het is toch echt waar: Doghouse is geboren als studieopdracht. Op de Herman Brood Academie voegde Robert zich bij het trio, dat al met Bas Prins samen speelde in rockband Moore. Bas ging verder met Taymir en Doghouse zag het levenslicht in het eerste blok van de opleiding.
Doghouse wil meer voor het publiek doen
“Het moet aangenaam zijn om naar ons te luisteren, maar ook best wel kut”
3voor12 Den Haag Selecteert act van de maand maart is Doghouse. Het Haagse viertal maakt boner-stonerrock in de traditie van Queens Of The Stone Age, maar dan een tandje harder, rauwer en: instrumentaal. Kortom, daar lusten de honden geen brood van. Wij wel, dus Yael Dirkse (drums) en Timo Prins (basgitaar) schuiven aan voor een interview.
Instrumentaal gaan was vanaf het begin wat de mannen graag wilden. De eis vanuit de opleiding was dat er ook gezongen werd, maar dat lag niet in het straatje van het viertal, dat zich vanaf het begin volledig op harde, instrumentale rock wilde richten. Timo: “We vonden het interessant en werden uitgedaagd door instrumentale muziek te maken - je hebt zoveel meer vrijheid.” Yael: “We zingen allemaal niet, dus het was gewoon lekker volspelen. Niet aan structuur gebonden en geen rekening houden met zangers - of luisteraars, trouwens. We maken muzikantenmuziek, en vooral voor onszelf.”
Optreden had daarom ook geen hoge prioriteit voor de band. Timo: “Pas na iets van anderhalf jaar kwam er een optreden uit.” Yael: “Maar meteen bij het eerste optreden kregen we veel positieve reacties, mensen vonden het cool wat we deden. Dat hadden we niet verwacht.” Timo: “Wij waren er echt van overtuigd dat dit té was. Een half uur lang alleen maar hard, alleen maar riffs, geen zang, geen rust, geen stops. Wij dachten: dat is teveel voor mensen. Maar blijkbaar niet.”
Qua optredens is het nu even rustig rond de band. Timo: “We zijn bezig op school met het eindproject. We studeren in juni af op een nieuwe set van Doghouse. We kunnen ons daardoor volledig op de band richten.” Intussen werken ze aan de nieuwe set, die meer dynamiek belooft dan het onafgebroken snel en hard raggen dat we kennen van de band. Yael: “Eerst speelden we echt alleen maar riffs, nu ook meer akkoorden, misschien iets meer psychedelisch.” Instrumentaal of niet, Doghouse is geen improvisatieband. Yael: “Nee, het is wel gerepeteerd. We nemen wel de vrijheid om stukken langer te maken.” Timo: “De drummer bepaalt of we een paar maten langer spelen. Dat kan ook omdat we geen zanger hebben.”
In de agressieve, afwisselende stonerrock van Doghouse is duidelijk de invloed van Queens Of The Stone Age te horen - een vergelijking die door de bandleden zelf ook niet geschuwd wordt. Yael: “We zijn zeker beïnvloed door Queens, maar leunen er niet te zwaar op. Het is de sound die we nastreven.” Timo: “Als je naar echte typische stonerbands luistert, hebben de nummers iets zwaars, iets uitgerekts.” Yael: “In onze muziek is ook classic rock te horen. En ik ken eigenlijk maar weinig bands die alleen maar riffs doen, zoals wij.”
Doghouse is druk aan het schrijven dus; een voorproefje was al te horen in de Stork On Air uitzending waarin de band te gast was. Het nieuwe nummer “#1” spelen ze al live. Yael: “Het nieuwe nummer hebben we als demo opgenomen. Het is bijna een live-opname; alles is tegelijk ingespeeld, slechts een paar dingetjes gedubd. Geen volwaardige studio-opname, meer voor de lol.” En wanneer kunnen we een release van Doghouse verwachten? Yael: “Als we afgestudeerd zijn, willen we al het materiaal dat we hebben opnemen en een plaat maken. Het idee is om het gevoel van een live set op de plaat te behouden, dus dat je hem kunt luisteren als één lang stuk muziek. Zelf denken we wel in liedjes, en het zullen ook verschillende tracks worden, maar als je de plaat in zijn geheel luistert dat het dan één lange compositie is. Dat lijkt ons mooi.”
Timo: “We letten met live spelen nu ook wel wat meer op structuur, kijken wat mensen prettig vinden. We willen nu ook wel wat voor het publiek doen.” Wat hopen ze eigenlijk los te maken bij publiek? “Dat ze verdwaasd en doof naar huis gaan, maar wel met een glimlach op het gezicht. Zo van: ‘ik weet niet precies wát er net gebeurd is, maar ik ben wel blij dát het gebeurd is.’ Yael: “Het moet aangenaam zijn, maar ook eigenlijk best wel kut. Fucked up, overweldigend hard.”