EP-recensie: The Levi’s - ‘Changing Tires’

Volwassen geworden

Cok Jouvenaar ,

Zo! Dat hakt er lekker in. Op het moment dat je dacht dat Den Haag was ingeslapen komt daar het kwartet The Levi’s weer eens om de hoek kijken. Op de EP ‘Changing Tires’ rocken de heren of het een lieve lust is. Volume open, gaspedaal aan, geen stuur, geen rem en gaan als de brandweer. En dan moet de songstructuur niet vergeten worden. Dit gebeurt ook niet. Refrein, bridge en een goed eind worden niet geschuwd.

Van meet af aan rocken de vier mannen van The Levi’s of het een lieve lust is. En een lust is het zeker. Moeilijk doen is duidelijk niet hun ding. ‘Je bent tenslotte een rocker of niet’ lijkt hun credo. Of het nou komt door aanvulling van de nieuwe gitarist bij de band, maar het bandgeluid is voller, vetter en bovenal meer volwassen dan het oude werk. Misschien is meer volwassen zijn net niet de bedoeling, want is het niet leuker om gewoon een beetje kind te zijn en lekker naïef de wereld in te kijken. Muzikanten zijn toch een beetje kinderen? Ze doen niets liever dan spelen.
 
Dit weerhoudt The Levi’s er niet van om lekker ruig en stoer te zijn. Dit stoere jongens gevoel is op het oppervlak van de vijf songs aanwezig. Zelfs al begint ‘Changing Tires’ heel kaal met een rammel intro van ‘Foxy lady’. Schijn bedriegt want na enkele seconden wordt het gaspedaal ingedrukt en niet meer losgelaten. Als dan de opvolger ‘Can’t stop’ van start gaat weten we het zeker. Dit is een Haagse band pur sang. Je ruikt de hofstad door de aderen stromen. The Levi’s verraad gelukkig gewoon waar het vandaan komt. De stad die rockmuziek hoog in het vaandel heeft staan. En The Levi’s schreeuwen het uit ‘Hier zijn wij! De volgende vaandeldragers van de Haagse rock!’.
 
Zoals gezegd, de rock is gedoopt in songstructuur. Ook dit is weer een typisch Haagse gelegenheid. In Den Haag tel je pas mee als je jouw rockmuziek ombuigt tot een echt liedje. Tenslotte staan liedjes aan de basis van de popmuziek. Misschien is dit ook wel een beetje jammer. Want hierdoor krijgen de songs van The Levi’s soms het Nickelback-syndroom. De gemaakte stoerheid voor de truttige huismussen. Maar jongens, hiervoor zijn jullie te brutaal en te eigenwijs. Je kan je afvragen of je als band niet van de gebaande paden van een liedje moet afstappen. Hoppa! Gewoon die ballen uit je broek rocken totdat alle energie is blijven plakken aan de muren van één of ander oefenhol of vuige kroeg. Je bent tenslotte een echte Haagse no-nonsense band of niet.
 
‘Save the best for last’, The Levi’s pakken aan het eind van de EP uit met ‘The End’. Het lijkt erop of de mannen zich nogmaals willen bewijzen. Zweet en adrenaline gevolgd door een rockorgasme. Dat is wat dit viertal de luisteraar in de laatste drie minuten nog even mee wil geven als boodschap. Het mag duidelijk zijn: Moeders hou u dochters thuis, hier zijn The Levi’s.

De EP 'Changing Tires' van The Levi's is te beluisteren in de Haagse YouBox.