De Haagse muziekscene volgens BBC-presentatrice Linda Serck

Haar oordeel over de Haagse acts

Marije Pluym | Foto’s: Ramond Jaggessar ,

Tijdens The European Life I Live sprak BBC-presentatrice Linda Serck de bands aan elkaar en wees ze het publiek op allerlei nog niet ontdekte muzikale pareltjes uit heel Europa. In het kader van BBC Introducing presenteert Linda wekelijks een show waarin ze nieuwe bands en beginnende muzikanten een podium geeft. Wekelijks krijgt ze demo's toegestuurd en geeft daar haar ongezouten mening over. Maar wat vindt ze eigenlijk van de Haagse muziekscene? 3voor12 Den Haag liet Linda een aantal nummers horen en vroeg haar reactie.

Als eerste is Dyzack met 'Whatever it moves' aan de beurt: ”Dit is lied is een soort aural assault, het pakt je bij je oren. Heel dapper om alleen stem en gitaar in de spotlights te zetten. Ik ben nog niet helemaal zeker over de melodie van de gitaarriff die de zang weerspiegelt. Ik mis een beetje een 'hook'. Het nummer kabbelt en kan wat meer structuur gebruiken om meer radiogeschikt te worden. Ik denk dat het in deze vorm meer succes heeft live, dan als studiotrack”, aldus Linda.

Het volgende nummer wat we Linda laten horen zijn Kern Koppen feat. Kim Hoorweg met 'Geen zweet'. Linda: “Dit is een geweldig blue-eyed lounge hiphopnummer! Een nummer dat de sfeer van de teksten heel goed overneemt. De chille vibe, de louche beats, ik denk dat ik zelfs op een bepaald moment de zee op de achtergrond hoor. Kim heeft een prachtige soulvolle R&B stem en de raps springen er uit en flowen lekker. Een indrukwekkend gordijn van geluid. Als ik het hoor voelt het alsof ik op een zonnige morgen met een verse mok koffie wegzink in een zachte bank.”

Daarna is 'Young ones' van Di-rect aan de beurt. “Di-rect klinkt als een glad gepolijste band. De nieuwe zanger voelt zich duidelijk thuis en levert intelligente, vanuit zijn tenen gezongen, poprock af. Soms kan zo'n geairbrushte productie aan emotie verliezen maar Marcel doet het heel goed. Ze zijn een soort Nederlandse, poppy versie van Journey. De muziek is heel veilig en niet echt cutting-edge, Het gaat wel heel erg richting mainstream, maar dit is wel het soort muziek wat perfect gebruikt kan worden onder tv-montages bij bijvoorbeeld sportwedstrijden en zo. Het heeft net genoeg van dat euforische gevoel waardoor het nummer het commercieel heel goed kan doen.”

Over 'Fighting crime' van F en 'When the bats come out' van Supra Naturals is Linda minder enthousiast. “F klinkt een beetje als een slap aftreksel van de Red Hot Chili Peppers en Ugly Kid Joe. Het klinkt gedateerd. Ik heb ze nooit live gezien en ze zullen vast een energieke show neerzetten, maar ze winnen in geen originaliteitprijs.” Ook Supra Naturals doen Linda denken aan dingen die in het verleden al zijn gedaan. “Het nummer heeft een meedogenloos hoog energieniveau en er zitten een paar goede breaks in. Ik vind de woeste underworld vibe goed maar ook dit is al een keer gedaan begin jaren '90 door bands als The Prodigy en The Shamen. Supra Naturals moeten deze sound naar de 21ste eeuw weten te vertalen. Dat doen ze nu nog niet.”

Bij The Deaf en Splendid is volgens Linda te duidelijk hoorbaar dat ze uit Nederland komen. “Ik vind 'Coming down that road' een lekker catchy nummer. Je hoort het enthousiasme voor de muziek heel duidelijk terug in het nummer, maar het is wel het soort nummer dat ik al duizend keer eerder heb gehoord. Die low-fi, pitchy tunes met een langzaam stuk in het midden maken het wat voorspelbaar, maar tegelijkertijd ook leuk. Alleen jammer dat het door het sterke Nederlandse accent van de zanger te Europop klinkt. Ook de zanger van Splendid zou misschien beter in het Nederlands kunnen gaan zingen. 'Again' begint met een levendig Latino-flavoured jazz intro, maar als je het vergelijkt met bands als Gogol Bordello klinkt het uiteindelijk toch te tam en een beetje paint-by-numbers. Het nummer neigt een beetje naar cheesy en de tekst is vrij cliché, maar ik kan me wel voorstellen dat dit het wel heel goed doet op festivals.”

Last but not least is het de beurt aan De Kraaien met 'Schemerlicht'. “De Kraaien handelen in onderbroekenlol met een maatschappelijke ondertoon. Het doet me denken aan een act uit Wales die een aantal jaar geleden vrij groot was, Goldie Lookin' Chain. Die hadden weliswaar geen maskers op, maar de insteek was hetzelfde. Ik vind ze leuk!”

Het eindoordeel lijkt duidelijk. Originaliteit is een groot goed. Als je als band iets doet wat al eerder is gedaan, zorg dan dat je het net zo goed of zelfs beter doet en geef er je eigen draai aan. Volgens Linda is anders de kans groot dat je nooit boven komt drijven in die enorme zee van bandjes die proberen voet aan de grond te krijgen.