In het anderhalve minuut durende intro wordt de toon gezet. Regen, kerkklokken, onweer, waarna de doden opstaan uit hun slaap. De zombies komen je het leven zuur maken en het geheel barst los in de titeltrack. Je raadt het al. Je zit midden in een conceptplaat. Iets wat Roadkill eerder deed in 2005 met ‘Merlin’. Naadloos sluiten muziek en tekst aan op het thema. De luisteraar laat zich meezuigen en heen en weer slingeren tussen hemel, aarde en hel.
Roadkill levert kwaliteitsmetal. Een etiket wat deze mannen met grote trots uitdragen. Denk aan de bands die voort zijn gekomen uit de ‘New Wave Of Britisch Heavy Metal (NWOBHM) en je weet wat je in huis hebt. Het is net of de tijd stil heeft gestaan en of deze muzikanten niet beter weten. Nee, Roadkill brengt dit zo overtuigend, zo eerlijk, dat het klopt. De gitaarsolo’s van Dr. Tim komen als vuur over je heen en de ritmetandem laat een nog altijd stuwend en grommend geluid horen. ‘The Unstoppable Barbarian brothers of Beat’ is de zelfgekozen geuzennaam van broers Bardo (bas) en Gary (drums). Dit tweetal vormt niet alleen de basis, maar leggen het fundament neer waar Roadkill op bouwt.
‘Land Of The Dead’ kent een aantal uitschieters, waarvan ‘The devils dance’, ‘Heaven & hell’ en ‘Wake up the wolves’ de grootste zijn. Deze kennen een hoog meebrul en --beweeg gehalte. Vooral ‘Heaven & hell’ is meeslepend en lekker trashy. Vocalist Marc MacBlade verliest de melodie niet uit het oog. Het ene moment weet hij uit te halen om het volgende moment weer de bullebak te zijn waar het nummer om vraagt. De soms ietwat nerveuze zang past daarom ook perfect in het plaatje. Zeker als dit wordt afgewisseld met gitaar- en ritmeaccenten, zoals in het titelnummer. De beat zit prachtig op de kerkklokken en dendert als een tientonner over het asfalt.