Een bijzondere band, Young Magic, waarin een hoop elementen van REWIRE samenkomen: een mix tussen indie en electronica, met een drummer én een percussionist die tribale ritmes vlechten onder de ijle zang en dito gitaarspel van de zangeres. Wellicht had de band een plekje in de grote zaal verdiend, maar in de wat benauwde kelder komen de sferische projecties en de intense geluidsmuur van het drietal uitstekend tot hun recht. Mag absoluut nog een keertje terugkomen - Paard, anyone?
Verslag REWIRE Festival 2012; de zaterdag
Filosofische Stilte, Lotus Plaza, Palbomen en meer
De zaterdag gaat het qua opkomst niet halen bij de vrijdag, zoveel is al snel duidelijk. Toch is de kelder alweer goed gevuld zodra Young Magic inzet. De tweede avond van het REWIRE Festival heeft net als de vrijdag weer veel moois op het programma en met het nachtelijke programma raakt het aanwezige publiek eindelijk echt in de zo broodnodige trance en bereikt het festival zijn climax.
Toegegeven, het was een bittere pil om het ronduit bizarre optreden van eenmansband Juffage te verlaten voor Lotus Plaza. Frontman Lockett Pundt, tevens gitarist van Deerhunter, staat er namelijk om bekend een uiterst verlegen performer te zijn. Dat was op de tweede dag van REWIRE niet veel anders: behalve een ‘yeah’ of een ‘ok’ is er weinig interactie met het publiek en bovendien mag je de term ‘shoegaze’ bij deze band vrij letterlijk opvatten. Bij de eerste luisterbeurt zou je een indiebandje als Lotus Plaza misschien eerder verwachten op een festival als London Calling, maar toch onderscheiden ze zich van het gemiddelde gitaarbandje door niet te kiezen voor popnummers met herkenbare hooks, maar een gelaagde en hypnotiserende wall of sound. Door Locketts wat vlakke en nasale stemgeluid verschuift je aandacht al gauw naar de heerlijke, dromerige gitaarpartijen. Een ingetogen maar lekker begin van de zaterdagavond.
Het Schotse trio Errors houdt wel van een babbeltje: de band lokt het publiek al gauw naar voren en is niet te bescheten om tussen de nummers door te vertellen over hun bezoekje aan het Escher-museum. Errors is een band die veel bekende kruiwagens heeft gehad in de muziekindustrie: zo staan ze op het label van Mogwai en mochten ze het voorprogramma verzorgen voor Underworld. Dit neemt niet weg dat Errors een relatief onbekende band is die niet kan rondkomen van muziek alleen. Aan de ronduit catchy gitaarrifjes (zoals bij ‘A rumour in Africa’) zou dit niet kunnen liggen. Oké, de ‘zangpartijen’ van Steev Livingstone bestaan voornamelijk uit vervormde oooh’s en aaah’s en zijn hierdoor wat lastig mee te zingen. Hoewel Errors op muzikaal gebied niet bijzonder vernieuwend is, biedt het optreden van de Schotten een smakelijke combi van dansbaarheid en live instrumenten.
Het tegenovergestelde geldt eigenlijk voor Palmbomen, het geesteskindje van Amsterdammer Kai Hugo. Het geluid van deze act is lastig te omschrijven: het ene moment heb je het gevoel alsof er een ruimteschip in de Kerk neerdaalt en het andere moment brengen de reggae-achtige basloopjes en ritmes je in tropische sferen. Origineel en onderscheidend is het geluid van Palmbomen dus zeker. De analoge uitvoering (‘Palmbomen Live’, kondigt de website van REWIRE aan) voegde echter weinig toe. Zeker op een festival als dit, waarop verschillende live-acts kiezen voor een speelse benadering met veel improvisatie, oogt Palmbomen vrij statisch. Door de imposant flikkerende lichtshow zie je niet veel meer dan een stel schimmen op het podium en van de enorm gepitchte vocals moet je maar houden. De sfeer in de zaal blijft wat rumoerig en Palmbomen wint niet de volledige aandacht van het publiek.
Na het optreden van Torus op de vrijdag kunnen we op zaterdagavond wederom genieten van een veelbelovend jong talent uit de Haagse Antilounge-stal: Filosofische Stilte. In tegenstelling tot Torus krijgt Luuk Graham wel een plekje op het hoofdpodium. Toch is ook hier sprake van een gemiste kans voor REWIRE, want Graham lijkt vooral een ‘tussendoortje’ in de programmering. En hoewel hij sowieso slechts een half uurtje zijn ding mag doen, wordt het optreden ook nog eens enigszins verstoord door gerommel op het podium. Als Graham het podium betreedt is men nog druk bezig met het afbreken van de Palmbomen-lichtshow. Wanneer het publiek zich vervolgens overgeeft aan de fantasierijke collage van hiphopbeats, dreunende baslijnen en bliepjes, wordt het feestje akelig abrupt afgebroken en moet Graham wijken voor een verlicht Vice-logo. Erg jammer, want als er iets is wat deze editie van REWIRE heeft bewezen is het wel dat artiesten die van ver komen niet per se lekkerder zijn. Sterker nog: als het om vernieuwende elektronische muziek gaat kunnen wij Hagenaars de lekkerste hap gewoon om de hoek halen, zo bewijzen artiesten als Torus en Filosofische Stilte.
De zomerse, neon-verlichte electro van Palmbomen gaf de eerste aanzet tot een wat feestelijke sfeer, en dat zet zich door als de avond wordt afgesloten door een marathon van dj’s. Dat betekent dat het met de muzikale variatie redelijk over is, maar het brengt het nog aanwezige publiek eindelijk echt in de zo broodnodige trance. En zo bereikt REWIRE, ondanks een matig gevulde zaal, toch nog de climax die een festival met zulke artiesten verdient. Volgend jaar dolgraag meer van dat. Zodat het - op papier -spannendste festival van Den Haag die belofte definitief kan inlossen.