MUZIEK
Normaliter zijn de 6 heren uit Minneapolis (Minnesota) allemaal solo-rappers en dj’s, maar ze verenigen zichzelf in Doomtree. De muziek is het beste te omschrijven als ‘glam-hiphop’ met zware basdreunen en synthesizerloops. Twee van de zes zorgen voor de beats op een drumcomputer en de andere vier hobbelen met een microfoon in de hand over het podium. Het is vermakelijk om te zien, maar redelijk plat en oppervlakkig bij tijd en wijlen. Een kruising tussen 3OH!3, The Lonely Island en Jay-Z. Voor de liefhebber.
PLUS
Een hossende mensenmassa in de grote zaal van het Paard van Troje met vier rappers in hun midden. Dat is wat Doomtree in een uur heeft weten te bewerkstelligen en dat hebben ze helemaal zelf gedaan. Het is voor de heren in het begin vooral opwarmen en hun draai weten te vinden. Ze bewegen ietwat ongemakkelijk over het podium en weten zich geen houding te geven tegenover de houding van het aanwezige publiek. Toch krijgen de rappers, mede dankzij hun groepsgenoot Sims (echte naam Andrew Sims), grip op de zaak. Jong en oud springt mee op hun single ‘Doomtree bangarang’ die begin dit jaar uitkwam en daardoor valt alle schroom van de heren af.
Doomtree draait Paard 180 graden om zijn as
Wie het feestje aan het eind had gezien, had het begin nooit kunnen raden
De Amerikaanse hiphopformatie Doomtree uit Minneapolis bracht voor het eerst een bezoekje aan ons land en dat zal de zes heren niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Het gehele optreden probeerde de band tevergeefs een feestje te bouwen, maar tegen het eind kregen ze eindelijk waar ze voorkwamen. Een feestje voor jong en oud.
MIN
De grote zaal van het Paard van Troje is gewoonweg te groot voor het relatief onbekende Doomtree. Een kleinere zaal zou zoveel bij kunnen dragen aan de sfeer. In het begin heeft het zelfs iets weg van een circusact omdat de zes zo graag willen dat het publiek dichterbij komt. Het wordt zelfs een beetje beschamend. De teksten zijn bij tijd en wijlen erg plat en lijkt meer op discotheekmuziek dan muziek voor een alternatief festival.
CONCLUSIE
Desalniettemin is het knap wat de heren bereikt hebben na een uur spelen. Een voor een springen ze tijdens het laatste nummer van het podium af en rennen ze tussen het aanwezig publiek door. Daar bouwen ze letterlijk een feestje en iedereen springt, danst en host mee. Dan blijft het toch zonde dat er grote lege plekken zijn in de zaal, want het had zoveel mooier kunnen zijn als die er niet waren geweest. Complimenten voor Doomtree zijn op zijn plaats, want niemand had kunnen denken dat de sfeer zo had kunnen omslaan.
CIJFER
7,5