De aftrap wordt geleverd met ‘When the cows come home’ en dan zit de sfeer er gelijk goed in. Het folky geluid van Hospital Bombers komt in dit nummer goed tot zijn recht en het springerige ritme zorgt voor een leuke opening. Dat wordt gewaardeerd door het publiek in de SuperMarkt. Voluit energiek wordt het echter pas na een aantal nummers, maar dan hebben ze de mensen ook echt goed mee. Er ontstaat een heuse polonaise op het nummer ‘At the blood drive’.

Ondanks de grappen en grollen op het podium en de ontspannen indruk die de bandleden maken, wordt er meestal strak gespeeld. Hier en daar zijn wat communicatiefoutjes te ontdekken maar op de momenten waar het telt voelen ze elkaar goed aan.  Dit zorgt ervoor dat valkuilen als de stops in de muziek goed uit de verf komen. Tegen het einde van het optreden gaat een improvisatie toch een keer goed mis, maar het voorval wordt charmant opgelost door een losse opmerking. “Die zag ik even niet aankomen”, grapt leadzanger Jan Schenk en ze spelen door.

De vocale kunsten van Schenk zijn over het algemeen prima te noemen al laat hij soms bij hoge noten een steekje vallen. Susanne Linssen, verantwoordelijk voor het vioolspel dat zo karakteriserend is voor de sound van Hospital Bombers, is vanavond in goede vorm. Technisch speelt ze sterk en haar levendige bewegelijkheid maakt dat de band ook nog leuk is om naar te kijken. Tijdens het optreden zijn er merkbaar favorieten maar de nummers die er ten gehore worden gebracht laten niemand ongemoeid. De songs van het nieuwe album ‘At Budokan’ zijn grappig, wervelend en lekker indie/folk met jaren zestig invloeden. Het zijn voornamelijk liefdesliedjes en zo worden ze ook steevast aangekondigd.

Het is duidelijk dat er nog geschaafd moet worden aan de playlist, want niemand van de groep schijnt te weten wat het volgende lied zal zijn. Dit wordt terplekke overlegd. “We doen er nog één waarvan ik even de titel niet weet”, aldus Schenk tijdens het optreden. Misschien is dat ook wel de reden dat ze zo relaxed overkomen. Ze zijn gewoon bezig met een soort generale repetitie, ter voorbereiding van het serieuzere werk. In dit geval werkt die houding sfeerversterkend. Dat Hospital Bombers een vaste groep volgelingen heeft is goed te merken. Deze fans staan vanaf de eerste noot vooraan en er wordt druk gedanst. Suggesties uit het publiek voor de vele toegiften zijn er dan ook in overvloed. Uiteindelijk wordt het slotnummer ‘Down with the flu’. Ondanks de negatief klinkende titel, een upbeat einde voor dit concert. Op Valentijnsdag wordt de nieuwe plaat officieel gelanceerd en met optredens als deze kunnen Hospital Bombers die prima promoten. Een leuk concert met een fijne, warme sfeer.