Terwijl de plattegrondjes en programmaschema’s nog her en der worden opgehangen heeft een aantal bands de spullen al opgesteld in de oefenruimtes van het HPC. Uit ruimte CB komt al vroeg geluid in de vorm van de funk/pop van Ma’China. De band bestaat inmiddels 22 jaar en werkt aan een nieuw album waarvan de nummers vandaag worden gespeeld. De drummer is vandaag verhinderd, maar dat is geen belemmering voor de live sessie. De drumpartijen zijn al digitaal ingeblikt en de laptop is geduldig. Bijkomend voordeel: foutjes kun je toeschrijven aan de nimmer protesterende drummer. Al met al klinkt het nieuwe materiaal veelbelovend, dus kom maar op met dat album.
Hele en halve bands kijken op HPC Winterfest 2012
Een blik in de oefenruimten
Op 18 februari vond voor de vierde keer het HPC Winterfest plaats. Verdeeld over de middag en avond traden een keur van nieuwe en iets minder nieuwe Haagse bands op in hun natuurlijke habitat: de oefenruimtes van het HPC en het bijbehorende muziekcafé. 3voor12 Den Haag was erbij en deed ideeën op voor volgende edities van 3voor12 Den Haag Selecteert.
Om 16.00 uur trapt Red Light Babies het programma in het HPC Muziekcafé af. In rode broeken en zwarte shirts speelt de band goed in het gehoor liggende bluesrock met herkenbare trekjes. Na de uitstekende single ‘Help!’ van eind vorig jaar is het nu vooral een kwestie van meters maken op het podium en zoveel mogelijk optreden. De looks en hooks zijn in ieder geval al dik in orde.
Het publiek bestaat in de middag vooral uit bekenden van bandjes, familie van bandjes en bandjes zelf. In de gangen wordt druk begroet en omhelst en er hangt een gezellig ons-kens-ons-sfeertje. Voor niet-ingewijden is het HPC Winterfest meer een open dag dan een festival, een kijkje in de keuken van de afdeling research & development van de Haagse muziekscene. Wie door de gangen loopt hoort achter deuren een hoop herrie. Of juist niets. In beide gevallen is de nieuwsgierigheid gewekt.
Bordjes nodigen uit om vooral even binnen te komen en zo kan het gebeuren dat je bij Pet The Cat beland: een bassist en een gitarist die aangeven met wat technische probleempjes te kampen. En oh ja, de drummer en zangeres zijn niet op komen dagen. Dan maar naar de overkant, waar achter dubbele deuren When Paradise Failed laat horen wat ze in huis heeft. In de kleine ruimte staat het publiek tussen de bandleden in, waardoor er letterlijk en figuurlijk niet te ontkomen is aan de snoeiharde groove-metal met industriële invloeden van het trio. Iedere gedachte die zich probeert te vormen wordt overstemt door de georganiseerde teringherrie van de band en alleen het absurde beeld van mensen die in deze ruimte staan zonder gehoorbescherming blijft hangen. Drummer Marco doet met verve een gooi naar de fictieve titel van coolste drummer van het Winterfest.
Vuigtuig bouwt een eigen feestje in duisternis en sfeerverlichting - dit vooral omdat de stroom een paar keer uitvalt. De toeschouwers verschansen zich in de deuropening, waardoor het moeilijk binnenkomen is. Pattern Cutoff geldt als één van de meest rebelse acts in de Haagse scene van dit moment. In met verfspatten besmeurde overjassen maakt het drietal rauwe electropunk met synths, bas, vocoder en snelle beats. Frontgast Spamky, gehuld in roze pruik en tepeltape, ligt al na een straf kwartiertje springen half ontbloot op de vloer van het muziekcafé. En dan moet ‘Teugels voor de neuk’, naar alle waarschijnlijkheid dé zomerhit van 2012, nog komen. Neo-postpunk. Bij deze uitgevonden als nieuw genre, waarmee de nalatenschap van Suicide is zeker gesteld.
Mullet heeft onlangs de publieksprijs gewonnen tijdens de finale van Talent Event en laat op Winterfest nog eens zien waarom. De band gooit aanstekers in het publiek zodat die brandend in de lucht gehouden kunnen worden. De energie spat van het podium af en met muziekcafé trilt mee op de springende meute bij het podium. Na een cover van Black Sabbath en een geleend stukje Rage Against The Machine is het optreden van een half uur eigenlijk te kort.
Andere koek in de Laetitiazaal, die dienst doet als podium voor akoestische optredens én kantine. Een combinatie die niet in alle gevallen even gelukkig uitpakt. In de middag presenteert de Zangakademie een aantal van haar studenten. Na een fraai optreden van Martijn en Fox nodigt een rondslingerende piano uit tot improvisatie, waarbij onder andere een cover van ‘Valerie’ voorbij komt. Terwijl rond half zeven vrijwilligers hun avondmaal nuttigen, speelt Naked in sterk afgeslankte vorm met alleen gitaar en viool een set mooie luisterliedjes. Het komt allemaal niet aan in het achterste deel van de zaal en het duo verdient dan ook een betere plek om te spelen.
Wat wel aankomt is het optreden van Olax dat even na achten begint. Met zaalvullende zelfverzekerdheid verhaalt Olax over de deceptie van een Franse vakantieliefde terwijl hij zichzelf op keyboard begeleidt. De cabareteske liedjes, met een vleugje Iron Maiden, verdienen een theatersetting maar de fans (zowaar, er staan mensen vooraan bij een podium!) weten het zo ook wel te waarderen. Na een paar nummers schuiven twee gemaskerde gastmuzkanten aan die Olax met cajon en gitaar verder helpen. Het programma in de Laetitiazaal wordt afgesloten met een optreden van Zoe Kate Reddy. Gewapend met gitaar en strot zingt Zoe zich vol overgave door een set heen die helaas continue wordt overstemd door de herrie aan de bar. Ze laat zich er niet door uit het veld slaan en speelt onverschrokken door. Ook hier helpt een intiemere setting om de liedjes beter tot zijn recht te laten komen.
Rond zevenen zijn de bands in de oefenruimtes gewisseld en zo valt er in halve duisternis te luisteren naar N.O.T.E., waarbij drummer Eddie de gangmaker is en zanger Rohan opvalt door zijn krachtige stemgeluid. Achter de volgende deur staat Dawn of Time, met heel veel haar, van dik hout planken te zagen. Zingende drummer Spike Bakker past met zijn lage stem perfect in het plaatje van de goed in het gehoor liggende rocksound die duidelijk beïnvloed is door veertig jaar hardrock- en metalgeschiedenis. De vijfkoppige band Jua past maar net in de oefenruimte en daardoor is er geen plek meer voor toeschouwers. Met de deur open wordt vanaf de gang een blik gegund op de band die vooral lekker vrolijk en positief klinkt. Terwijl in het muziekcafé het programma door gaat, vindt voor de liefhebbers een popquiz plaats waarin veel vragen over Haagse bands en rockmuziek. Voor sommige deelnemers is de formulering van de opgaven al een brug te ver, maar er wordt een hoop lol beleefd aan de fragmenten van liedjes en uitsneden van platenhoezen.
Na een afsluitend optreden van The Fudge is het gedaan met Winterfest 2012. De sfeer in het voormalige schoolgebouw is omgeslagen van een open dag naar dat van de late uurtjes van een eindexamenfeest, waar iedereen elkaar kent en het vooral heel gezellig is.