Na het geweld op de trommelvliezen mogen de oordopjes uit voor Tim Akkerman op het House of Rock podium. Tussen het muzikale aanbod van alle andere bands is de singer-songwriter een vreemde eend in de bijt. Dit niet kwaliteitstechnisch gezien, muzikaal staat het als een huis, maar dit genre verwacht je eerder in een theater dan op een festival. Toch is het opvallend druk met mensen die graag naar Tim komen kijken en luisteren. Tijdens zijn optreden vanavond moet hij vaak hardop terugdenken aan het feit dat het voor hem met DI-RECT allemaal begonnen is op Schollenpop. De band verliet hij in 2009 om verder te gaan als soloartiest. Helaas staat het geluid heel zacht. Het publiek hoor je er over klagen. Tim schijnt er zelf ook last van te hebben en dat is sneu. Met zijn mooie liedjes als ‘Save’, ‘Brother’, single ‘Nonzero’ en ‘Stronger each day’ van debuut album ‘ANNO’ zet hij toch een mooi optreden neer en laat hij de Schollenpoppers horen hoe hij in de laatste jaren muzikaal gegroeid is. (AvE)
Verslag Schollenpop 2012: de avond
Met The Deaf, De Kraaien, Tim Akkerman en meer
Nadat drie van de vier laatste edities van Schollenpop letterlijk in het water vielen begon de editie van 2012 met een voorzichtig zonnetje. Op een korte hevige bui in de middag na bleef het een mooie dag, maar helemaal vlekkeloos verliep het allemaal niet. Technische problemen leveren bij aanvang al een vertraging van een half uur op en ondanks de ervaringen met regen is na de bui in de middag het klein podium niet meer bruikbaar. De acts die nog moeten spelen worden verplaatst naar het hoofdpodium, maar moeten om nog enigszins op tijd klaar te zijn hun sets drastisch inkorten.
My Brainbox is de band rond de gerenommeerde gitarist Jan Akkerman. De formatie speelt nummers van Akkermans oude rockband Brainbox, die in 1968 werd opgericht. Het is dan ook geen verrassing dat vooral de wat oudere festivalgangers bij het podium staan te wachten. Bert Heerink neemt de vocalen voor zijn rekening en doet dit vol enthousiasme. Zijn stem klinkt nog steeds krachtig en past uitstekend bij de muziek. Maar het draait om Akkerman. Na elke solo wijst Heerink naar de gitarist, wat het publiek beantwoordt met gejuich. De eerste liedjes zijn een groot succes. Met de klassieker ‘Dark rose’ krijgen de mannen zelfs het publiek aan het dansen. Dan volgt een instrumentaal gedeelte. De zanger verruilt zijn microfoon voor maracas en op het podium vieren ze een intiem feestje. Fans van Akkerman genieten van het gitaarspel, maar voor de meeste bezoekers duurt het te lang. De aandacht ebt weg. Hoewel My Brainbox afsluit met twee nummers zonder lange solo’s, is het leed al geschied. De sfeer zit er niet meer in. (SI)
De optredens van Jimmy G en Anneke van Giersbergen worden omgewisseld. Het is even wachten op de zangeres maar als Van Giersbergen en haar band mogen beginnen, komt ze met een ongelooflijk grote glimlach het podium oplopen. De zangeres weet in het half uurtje een goed opgebouwde show neer te zetten. De voormalig zangeres van de Brabantse metalband The Gathering begint met het wat rustiger rockmateriaal, maar bouwt gestaag op naar het meer op metal geënte materiaal. Van Giersbergen zwiert over het podium heen, wil dat het publiek meedoet en roept ze toe: “We hebben maar een half uur, dus wacht niet met dansen op het laatste nummer.” Waarna er vanuit het publiek heel braaf “Ja Anneke” wordt geroepen. Het ziet er naar uit dat het voor Van Giersbergen geen moeite kost om die hoge noten uit haar keeltje te laten komen. Toch zal haar stemgeluid niet bij iedereen in de smaak vallen, want af en toe is er nogal veel vibrato in haar stem aanwezig. Desalniettemin is het een show waar het enthousiasme van afspat. (LK)
Rapper Jimmy G is één van de acts die door het uitvallen van het House of Rockstage zijn set moet inkorten. Daar staat wel tegenover dat de energieke rapper zich met zijn crew op het hoofdpodium mag komen bewijzen. En dat gaat ze bijzonder goed af. De set kent een stevig tempo, de flow is goed, de uitstraling klopt en de teksten snijden nog hout ook. Jimmy G presenteert zich nadrukkelijk als een jongen van de straat en dat klinkt in alles door. Het eerbetoon aan de eerder dit jaar overleden rapper Lepricon past in de set zonder sentimenteel te worden. Ook het publiek op Schollenpop, wat net Anneke van Giersbergen achter kiezen heeft, kan de rapper en zijn gevolg wel waarderen. De bassen dreunen het strand over en desgevraagd doen velen Jimmy G na na na. Vijfentwintig minuten hiphop op Schollenpop - het had best wat langer mogen duren. (FV)
Even natellen leert dat Trio Escobar haar naam vandaag niet volledig eer aandoet. Met z’n vieren op het podium brengen de Hagenezen een lekkere stevige rockset die het niet van originaliteit moet hebben maar des te meer van een stampend geluid en de energieke podiumuitstraling van frontman Remco Prins. Samen met zijn ex-Burma Shave maatjes Niels Gobel en Thijn Teeuwissen timmeren de mannen sinds 2007 aan de weg en lenen daarbij ongegeneerd uit de rijke geschiedenis der punk- en rockmuziek. Rode draad in de vaak korte songs zijn flirts met de muziek die we uit exploitation films van lieden als Tarantino en Rodriquez kennen. Het publiek, waarvan een groot deel toch vooral op The Deaf en De Kraaien staat te wachten, vindt het allemaal prachtig en vermaakt zich prima met de van dik hout gezaagde planken van Trio Escobar. (FV)
Eindelijk tijd voor heerlijke Haagse herrie! Het publiek heeft lang moeten wachten op de speedbeatsensatie The Deaf vanwege het uitvallen van het House of Rock podium. Bands die daar zouden spelen moeten dat nu op het hoofdpodium doen, waardoor de band pas veel later start dan aangekondigd, zonder tijd voor een soundcheck. Daarbij is de zang van bassiste Janneke in de eerste twee nummers niet te horen. Maar dat mag de pret niet drukken. Het optreden van een van de hotste bands uit Den Haag zweept na enkele tonen al het Zuiderstrandpubliek op. Mau dendert als een bezetene met zijn orgel over het podium. Spike, synoniem aan rock ‘n roll, aangevuld met de prettige zangstem en verschijning van Janneke en het loeistrakke drumspel van Kit zorgen ervoor dat hun harde rauwe energie het Zuiderstrand op wordt geblazen. Door de positieve vibe uit het publiek leeft de band nog meer op. In sneltreinvaart komen o.a. ‘He's my man’, ‘You’re the victor’ (cover Q65) en ‘Live forever’ met gastoptreden van Remco Prins op mondharmonica voorbij. Tijdens ‘Bbb-Bang’ doet het kwartet een freeze over. Het publiek schreeuwt om meer. Helaas moet de band vanwege tijdgebrek nu in plaats van na een uur al na 25 minuten het podium verlaten. Maar wat is vuige rock ‘n roll als je je daar wat van aan zou trekken en niet wat tijd rekt? (AvE)
Aan de Haagse leipo's van De Kraaien de eer om de 16de editie van Schollenpop af te sluiten. Vorig jaar op Schollenpop nog op het kleine podium, nu mogen de gemaskerde mannen in de herkansing op het hoofdpodium. Vanwege het enorm uitlopen van het festival staat de carnavalesk aangeklede act in no time na The Deaf hun grappen en grollen over het Zuiderstrand te spuien. De drie mc's en entourage hebben in luttele seconden het gehele publiek aan hun snavel hangen. De doldwaze show, bizarre outfits en eigenzinnige teksten, maken van de dubstep, electro en hiphop, zoals ze zelf zeggen urban chaos. En chaos is het zeker! Er gebeurt zo veel dat je nauwelijks weet waar je moet kijken. De Schollenpoppers lallen tijdens het feestgedruis nummers als ‘Kroket’ en ‘Olifant’ mee. Het strand wordt opgeleukt met rookbommen, er staat een eigen tap op het podium en luchtbedden, zwembanden en opblaaspoppen vliegen om je oren. Rond half twaalf wordt dan toch echt de stekker er uit getrokken. Enkele pubers onder het Schollenpoppubliek verlaten na het zien van de blote tieten van de stripteasedanseressen met rode koontjes en opblaaspop in de hand het Zuiderstrand. Dit optreden zal ze nog lang heugen. (AvE)