Na vele uren als sardientjes in blik te hebben gespendeerd in de auto met Jimi Hendrix, John Lennon en Johnny Cash, schrijven we het laatste tourverslag vanuit New York City. Vandaag, 16 september, is de laatste dag. Morgen vertrekt het grootste deel van NiCad weer naar Nederland. Vanavond het laatste optreden in Arlene’s Grocery, een belangrijk optreden waar veel uitnodigingen voor zijn verstuurd naar Amerikaanse platenmaatschappijen. Maar voordat we deze tour definitief afsluiten, nemen we jullie eerst nog even mee naar William and Mary in Williamsburg, Indianapolis en Detroit.
Op donderdag 10 september verlaten we ons rustpunt in Williamsburg. Het heerlijke houten huis in de bossen, waar we naast werk ook veel hebben kunnen relaxen, bier hebben gedronken en leuke gesprekken hebben gehad. De verschillende afkomst van de bandleden, zorgt voor veel dynamiek. Het uitwisselen van kennis en ervaring in eigen land is een soort traditie van NiCad. Na de tour in Israël waar Gilad de reisleider was, is het dit keer Kyle z’n beurt Amerika (voor een deel) te laten zien. In de bus vertelt Kyle stukjes geschiedenis, politieke kwesties en leuke weetjes. Hij laat ons de typisch Amerikaanse restaurants zien. We eten veel vet en vlees. ‘Cracker Barrel’ en ‘Lone Star Texas Grill’ zijn wegrestaurants die wanneer je binnen wandelt doen denken aan typische ‘south’ georiënteerde cowboy films. De mensen waar we onderweg mee in gesprek raken zijn verbaasd over de vele nationaliteiten van de groep en vervolgens komt altijd de vraag ‘where did y’all meet?’.
De reis van Williamsburg naar Indianapolis is zo’n vijftien uur en gaat door tot ver in de nacht. Om een uur of drie in de ochtend komen we aan bij de vader van Kyle, die de volgende dag voor NiCad een concert heeft georganiseerd in het centrum van ‘The Village of West Clay’, een dorpje net buiten Indianapolis. De volgende dag schijnt de zon en speelt NiCad op een buitenpodium voor zo’n driehonderd man.
We maken nog even duidelijk hoe onze rit per auto verloopt. In een ‘van’ (bus) die gemaakt is voor acht man + bagage, hebben we het voor elkaar gekregen een systeem te bedenken om het volgende mee te nemen: 2 gitaarversterkers, 1 basversterker, 1 drumkit (met alle toeters en bellen), 1 tas met cymbals, 2 keyboards (1 daarvan zit in een hardcase, waar Evelien (tourmanager) bijna in kan slapen), 3 gitaren, 2 koffers vol effecten voor de gitaar en bas, 1 koffer met monitors, 1 hardcase met de motu en versterker voor de elektronica. Dan hebben we van 7 man nog alle persoonlijke koffers, 1 grote doos met chips, nootjes en dus vooral lucht, veel water en bier en onszelf. Lol! Zie volgende week hoe dit gelukt is op onze website.
Op zaterdag 12 september vetrekken we van Indianapolis naar Detroit. Detroit is een stad waar de economische crisis hard is toegeslagen. De stad van de auto-industrie. We zoeken een hotel buiten de stad. We zijn onderweg vele malen gewaarschuwd, de auto met alle ‘gear’ niet zomaar ergens te parkeren. We vinden een motel buiten de stad, droppen onze bagage en moeten direct verder naar Paycheck’s Lounge. We komen aan in een nogal triest uitziend gebied. We vinden het podium, waar we één van de vier bands zijn. Er hangt een vreemde sfeer en al snel word ons duidelijk dat we in een verlaten getto terecht zijn gekomen, waar het podium verdient aan de musici die bier bestellen. Naar de gage kunnen we fluiten. Later horen we dat de Ramones hier nog gespeeld hebben. In dit gedeelte van Detroit kun je op dit moment een huis kopen voor 5000,- dollar met een creditcard.
De volgende dag hebben we nog een optreden in Detroit. Ook hier is het hetzelfde liedje. Het podium verdient geld aan de musici die drinken, om de zoveel seconde staat er een grietje voor je, om te vragen of je nog iets te drinken wilt. Er spelen negen bands. We wisselen om van de zesde naar vierde plaats om zo snel mogelijk weg te kunnen komen en door te rijden naar New York. Om een uur of drie ’s morgens (NiCad heeft meer nightriders), slapen we wederom in een motel in Clearfield. We boeken twee kamers. Ervaring heeft uitgewezen dat het een hoop uitmaakt als de snurkers en de niet-snurkers apart slapen. De snurkers hebben een gigantische Jacuzzi in hun kamer. Helaas te weinig tijd om er gebruik van te maken. Op maandag 14 september is New York de laatste halte van deze tour.
We brengen de dag erop de backline terug naar Queens (New York). Daarna rijden we onze ‘van’ genaamd Micky terug naar het verhuurbedrijf. Iedereen is moe, maar de nieuwe ervaring en de vele optredens die NiCad tijdens deze tour heeft gegeven, zorgt voor een onvergetelijke band met elkaar. We kijken allemaal uit naar een Turks diner in New York voordat het laatste optreden op woensdag 16 september in New York los zal barsten!
Voor filmpjes en foto’s van ‘The Hill NiCad America Tour 2009’, kun je vanaf begin oktober kijken op onze website. Het eerste NiCad concert na de tour is weer op Haagse bodem tijdens de finale van de Haagse Popweek op 24 oktober in het Paard van Troje.
‘The Hill NiCad America Tour 2009’: Satoshi Shiraishi, Gilad Woltsovitch, Roberto Garreton, Kyle Timon Dukes, Josef Rebbe, Ernst van der Loo, en Evelien Zwart bedanken Fonds Pop Over Zee, Gemeente Den Haag, VPRO’s 3VOOR12 Den Haag, Fanny Winkelman (you rock!!), M. Nahadr, New Amsterdam Musical Association (Harlem), the students of William & Mary College Williamsburg, Troy Davis, Nicolle Davis, Elliot Davis, Greg Bowers, Ann-Marie Stock, Lee Dukes, Parents of Gilad and Ingwel Kuil, Edmundo Vicuna, Hay Day Entertainment en The Generator.