Inmiddels zijn de optredens in The Annex en Litlounge, gelegen in de Lower East Side van Manhattan verleden tijd. Het optreden in The Annex verliep moeilijk. NiCad stond geprogrammeerd op maandag, maar de dag van tevoren werd per e-mail medegedeeld, dat het optreden verschoven is naar dinsdag. Dinsdag staat NiCad met alle spullen een uur voor de deur te wachten.
De telefoon wordt niet opgenomen en op e-mail wordt ook niet gereageerd. Uiteindelijk opent de barman de deur, maar weet verder niets over techniek en andere afspraken. NiCad bouwt op en een wat verstrooide geluidsman komt aan als de band bijna klaar is. De andere bands arriveren en om een uur of negen tikt NiCad af. Op dat moment gaat de derde band moeilijk doen over de speeltijd van NiCad. Tourmanager Evelien in conclaaf backstage, vooral met de boeker, die halverwege de avond binnen komt. NiCad speelt uiteindelijk maar 30 minuten. Inpakken en wegwezen!
Met een overvolle bus en een gehuurde backline verlaat NiCad New York en gaat door naar Philadelphia, waar vrijdag 4 september een optreden gepland is in The North Star Bar. Met verkreukelde armen en benen komt de band en crew aan in een heel relaxte omgeving. NiCad is de tweede band van de avond en speelt voor het publiek van de band Long Walk Home, die deze avond hun cd-presentatie hebben. Het publiek moet wennen aan het nieuwe geluid van NiCad, maar het optreden, zo blijkt na het concert, is goed in de smaak gevallen.
Dezelfde nacht wordt, met een door Kyle geïnitieerde tussenstop in Baltimore, meteen doorgereden naar Washington DC, waar de band op zaterdagochtend om 8 uur aankomt en bij een oude buurvrouw van Josef en Roberto kan crashen. Iedereen is uitgeteld. Gelukkig is deze dag verder vrij. Zondag 6 september staat in het teken van een optreden in The Red and The Black Bar in South East Washington DC, een wat ruige wijk. De bar lijkt op een bruincafé. Drie bands vullen de avond en NiCad geeft een ‘uitgerust’ optreden, waarbij iedereen uit zijn dak gaat. Diezelfde nacht rijden ze door naar Williamsburg, naar The College of William and Mary. De hele band plus crew verblijft hier in één huis.
Om een uur of 3 ’s morgens komt NiCad aan. Een groot papier met ‘Welcome NiCad’ kleurt de voordeur en stemt meteen vrolijk. Eindelijk een lekker bed en veel natuur in tegenstelling tot New York, waar de open lucht nauwelijks zichtbaar is. De volgende dag geeft NiCad om 14.00 uur een lezing over de computerprogramma’s die zij gebruiken voor hun live elektronica en over hun zelfgemaakte instrumenten. De klas loopt vol en na afloop zijn er veel vragen.
Diezelfde avond geven zij een optreden in de Recital Hall van het college, ditmaal van een heel andere stijl. Ze spelen niet het NiCad repertoire, maar zoals hier wordt gezegd: ‘digital art’ oftewel: Sonologie in het Nederlands. Dinsdag is er een meet & greet met de groep, gevolgd door een diner samen met de studenten. NiCad is verbaasd over de grote opkomst en interesse van de studenten. Ze vragen de band het hemd van het lijf. Woensdagavond staat een concert in de concerthal van de universiteit op het programma waar nu wel het eigen repertoire gespeeld wordt. De universiteit hangt vol met posters en de lokale dagbladen hebben over de komst van ‘based in The Hague’ NiCad geschreven.
Het huis waar deze vier dagen in doorgebracht wordt, ligt midden in de bossen, de herten sluipen in de achtertuin en de hemel is donker in de nacht. Iedereen komt tot rust. Donderdag naar Indianapolis, zo’n 15 uur rijden. Het weekend twee optredens in Detroit. Wordt vervolgd...